Review: Attack on Titan 2: Final Battle – David vs Goliath op z’n Japans

Final Battle is een grote uitbreiding voor een game waarin je grote blote mannen bevecht. Misschien genoeg reden om direct naar de winkel te rennen, maar lees toch even verder.

Attack on Titan 2 is een hack-and-slash game, maar wel een buitenbeentje. Er zijn eigenlijk geen games die zich laten spelen zoals deze. Op momenten voelt het aan als die andere game van ontwikkelaar Omega Force, Dynasty Warriors. Op andere momenten waan je je haast in Manhattan met een bewegingsvrijheid waar Spiderman zich lekker bij voelt. En dan zijn er nog de spectaculaire gevechten. Die doen denken aan.. eh.., tjah. De beelden uit de gelijknamige anime en manga series, eigenlijk.

Prijsstelling

Attack on Titan 2 kwam maart 2018 op de markt. In de Microsoft Store betaal je er nog altijd € 69,99 euro voor. De expansion Final Battle is als losstaande Attack on Titan 2: Final Battle editie á € 69,99 euro binnen te halen. Of als je AoT 2 al hebt liggen als upgrade pack voor voor een bedrag van maarliefst € 49,99 euro. Voor dat geld mag je van de expansion dus wel wat verwachten, maar los van of de game het geld waard is kan ik me voorstellen dat menig veteraan boos weg stampt. Nieuwe spelers krijgen immers precies dezelfde ervaring, met alle extra content verbeteringen die Final Battle met zich meebrengt.

Deze review richt zich op Attack on Titan 2: Final Battle als totaalpakket. Hetgeen de expansion toevoegt aan het basisspel haal ik aan. De expansion omvat nieuwe speelbare karakters (voor een totaal van 40), nieuwe wapens, een extra versimpelde besturingsoptie, een nieuwe mode genaamd Territory Recovery Mode en de verhalende Character Episode Mode. 

De game spoilt de anime

De hoofdmoot in Attack on Titan 2: Final Battle zijn Story Mode en Character Episode Mode. Hierin doorloop je op hoofdlijnen alle drie de seizoenen die de anime rijk is. Story Mode omvat seizoen 1 en 2 van de anime en Character Episode omvat seizoen 3. De laatste afleveringen van de anime moeten op moment van schrijven zelfs nog uitkomen. Wil je de anime ooit nog te kijken; na het spelen van de game heeft dat eigenlijk nog weinig zin. Heb je echt interesse in het verhaal dan ben je waarschijnlijk beter af door eerst de serie te volgen.

In Character Episode Mode doorloop je de allernieuwste verhaallijn die wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende karakters, bekend van de anime. Je kunt dit verhaal helaas niet doorzetten met het personage dat je zelf hebt gemaakt in Story Mode, waarmee je de eerst twee seizoenen hebt doorlopen. Verhaaltechnisch is het best uit te leggen, maar toch voelt het een beetje als een breuk. Dat wordt verder versterkt door het feit dat je in AoT 2 door middel van volledig geanimeerde cutscenes  mee wordt genomen in het verhaal waar je in seizoen 3 a.k.a. Character Episode Mode het moet doen met slides.

In Attack on Titan wordt de mensheid overlopen door reuzen in verschillende vormen en maten. Meestal heb je van doen met de hersenloze variant, maar je komt ook afwijkende titans tegen die meer intelligentie en afwijkend gedrag vertonen. Stuk voor stuk proberen ze je eigenlijk op te vreten. Het is aan jou en je kameraden om als onderdeel van een militaire eenheid deze waanzinnige giganten tegen de vlakte te werken. Om ze een voor een uit te roeien.

Fantastisch flitsende gevechten

In de strijd tegen de titans heeft de mens de nodige hulpstukken ontwikkelt. Neem nou je omni-directional mobility gear. Het zit al in de naam, maar je vliegt er werkelijk alle kanten mee op. Je kunt jezelf verankeren aan punten om jezelf door de lucht te slingeren. Combineer dat met wallrunnen en hoge snelheden en je voelt je al vrij snel het mannetje.

Voor je het weet zit je dan ook in het volgende gevecht. Door jezelf te verankeren in een titan, raak je in orbit. Als een opgefokte maan blijf je maar in de rondte gaan. Als een mug die je wel hoort maar niet ziet. Het verbaast me dat ik de titans nog niet uit irritatie heb zien afdruipen. De besturing is in het begin even wennen, maar al snel begint het natuurlijk te voelen. Zorg wel dat je ver uit de buurt blijft van de optionele versimpelde besturingsoptie die Final Battle met zich meebrengt, daar leer je helemaal niks van.

Als je eenmaal verankerd zit aan een titan kun je uit verschillende lichaamsdelen kiezen om een aanval te plaatsen. Hierbij probeer je de juiste richting te vinden, maar wil je de aanval ook met een zo groot mogelijke snelheid en precisie te plaatsen. Onderwijl is het wil je natuurlijk geen klappen vangen van de gigant waar je omheen suist, of van een van z’n maten. Je bewust zijn van je omgeving, snelheid en timing zijn hier van belang.

Je kunt optrekken met vier buddies die je (beperkt) ook opdrachten kunt geven. Het mooiste voorbeeld hiervan is dat ze met gerichte aanvallen een titan die op het punt staat je te naar binnen te werken ontdoen van een onderbeen, waardoor deze ten val komt en bebloed begint te graaien. Zo maak jij je uit de voeten. Dit zijn momenten die enorm toevoegen aan het spelplezier en het spektakel. Nog mooier wordt het met de vrijwel volledig verwoestbare stad. Met een zwaai van een arm van een titan worden halve gebouwen weggeslagen. Gaat hij onderuit dan heb je kans dat een complete tussenwoning is verdwenen. Zo nu en dan laat de game je zelf ook losgaan als titan, bijvoorbeeld tijdens de titan vs titan baasgevechten. 

Aanpassen van je uitrusting en vaardigheden

Tijdens de gevechten kun je voor een snelle kill gaan, maar het loont ook om specifieke lichaamsdelen van de titans kapot te maken. Dat levert je dikwijls grondstoffen op die je weer kunt gebruiken om jezelf beter uit te rusten. Tussen de schermutselingen door bevind je je in een kamp of in de stad waar je in alle rust aan die verbeteringen kunt werken. Daarnaast biedt het je de mogelijkheid je vriendschappen met je mede-combattanten uit te diepen. Dat komt de strijdbaarheid in het veld weer ten goede en het levert nieuwe vaardigheden op. ‘Motivator’, bijvoorbeeld, die ervoor zorgt dat je nog vaker een beroep op medestrijders kunt doen. Een fijne aanvulling op de core-gameplay en ook iets om naartoe te werken. Helaas kun je maar een beperkt aantal van die vaardigheden ook gebruiken, je hebt maar een paar slots.

Naast titans wordt je in Character Episode Mode ook belaagd door andere mensen. Om hen succesvol te bevechten heb je een andere aanpak nodig dan tegen de titans. Je bent ze achterna aan het jagen en probeert onderwijl kogels te ontwijken. Ik begrijp dat het een nieuw type vijand is dat is toegevoegd met de Final Battle DLC. Hoewel meer variatie in de vijanden die je tegenkomt welkom is -de titans gaan je op een gegeven moment toch wat vervelen- heb ik maar weinig plezier beleefd aan het bevechten van mensen in de game. Leuker wordt het wellicht met de Anti-personnel Omni-directional Mobility Gear, waarmee je de gunslinger uit kunt hangen, ook iets dat Final Battle toevoegt. Helaas heb ik de Anti-personnel Gear nog niet vrijgespeeld. Als ik op de beelden moet afgaan levert het echt een andere speelstijl op dan je gewend bent in de game. 

Territory Recovery Mode

Met de verhalende modi die AoT 2 rijk is ben je uren zoet. Met de nieuwe spelvariant Territory Recovery Mode komt daar nog eens een pak bovenop. Hierin vorm je een eigen regiment waarin je de (relatieve) veiligheid van de stad achter je laat. Vrijheid blijheid is waar het hier om draait. Je versterkt je eigen regiment met de karakters die je ontmoet en kunt deze naar hartenlust combineren. Hoewel het niet veel meer dan dat om het lijf heeft, heb ik veel plezier gehad aan deze modus. 

Je kunt squads samenstellen die je weer versterkt met de resources die je tijdens je kruistocht verdient. Omdat je beste squad niet onbeperkt veel uithoudingsvermogen heeft wissel je zo nu en dan van squad. Omdat je eigenlijk wel over je beste lieden wil beschikken en er sprake is van een zekere tijdsdruk, komt er een stukje management bij kijken. Wat wel zo fijn is: aan alle grondstoffen en ervaringspunten die je in deze modus verdient heb je ook in de andere modi in de game nog wat.

Over kruistochten gesproken, de naakte titans (man/vrouw) hebben geen edele delen. Nu blijft de game in die zin trouw aan het bronmateriaal, en wat volgt is ook geen kritiek op de game, maar hoe grappig zou het zijn geweest als je vlezige en uitgezakte lichamen kon bevechten waarbij alles in de rondte slingert. De titans hebben zonder al iets komisch door de manier waarop ze zich voortbewegen of door over geproportioneerde lichaamsdelen. Met of zonder leuter, ook dat naakt gaat op een gegeven moment vervelen. Attack on Titan gooit wat elementen in de mix om de game fris te houden. 

Neem nou de multiplayer modi. Het is niet altijd makkelijk om een match te vinden, maar de game heeft me op dit vlak wel weten te verrassen. Je hebt vier verschillende speltypen waarin je het online kunt opnemen tegen anderen. Daar bovenop heb je de mogelijkheid om de verhaallijn in co-op te doorlopen en kun je in diverse single player modi om hulp vragen van een andere speler via een distress signal.

Minpuntjes

Over het geheel genomen is het een aardige game om te zien en is hij behoorlijk getrouw aan de anime. Maar op grafisch vlak en qua animaties is Attack on Titan 2: Final Battle eigenlijk niet helemaal af. Zo scheelt het dat de titans uit zichzelf al op een maffe manier bewegen, maar de animaties kloppen soms van geen kant. Ook valt op dat de vernietiging van de spelomgeving er ook niet altijd lekker uit ziet. Verder vind ik het persoonlijk jammer dat de lichamen van je slachtoffers direct nadat je ze hebt gedood verdwijnen. Misschien is dit gedaan om de game soepeler te laten lopen, maar het voelt een beetje lullig als de gigant die je hebt overwonnen meteen verdwijnt zodra hij de grond raakt. Geen zaken die me in de weg hebben gestaan dus, maar wel iets afdoen aan de ervaring.

Conclusie

Naar schatting ben je dik 40 uur onderweg als je al de verschillende speltypen in Attack on Titan 2 wil doorlopen. En dan ben je nog niet eens de diepte in gegaan, bijvoorbeeld met inferno mode, de game mode+ aan het einde van Story Mode. De echte liefhebber haalt er dus vele tientallen uren meer uit.

Ik denk dat Attack on Titan 2: Final Battle beslist meer is dan een game voor fans. Het is een bijzonder spelletje, echt iets aparts.Toch heb ik zelf ook gemerkt dat het je al vrij snel kan vervelen. Titan na titan, op een gegeven moment houdt het op. Met de Final Battle editie haal je een heel complete game in huis die erg getrouw is aan het bronmateriaal. De losstaande expansion pack vind ik het geld absoluut niet waard, maar als totaalpakket is dit iets dat je als liefhebber van actiespellen moet onderzoeken. Ik ben alleen bang dat het een verworven smaak is, iets dat je eigenlijk geprobeerd moet hebben voor je het aanschaft. Wat treft, er is een demo van AoT 2 te spelen via de Microsoft Store!