Deze week is de tweede DLC van Atomic Heart uitgekomen. In Trapped in Limbo brengen spelers weer een bezoek aan de zoete wereld Limbo. Een smakelijk bezoek of niet te hachelen? Je leest het in deze review!
Een jaar geleden is Atomic Heart uitgekomen. Een game waar ik mij destijds enorm mee vermaakt heb. In de XBNL-review schreef ik dat Mundfish met Atomic heart een knap staaltje werk opgeleverd heeft: “Atomic Heart laat de speler een boeiend verhaal volgen in een dystopische wereld die schitterend vormgegeven is. Er is veel lore te ontdekken in de dialogen en computers die in de wereld te vinden zijn. De sfeer spat van het beeldscherm af en met meer 15 wapens en 90 skills om vrij te spelen, kunnen we met Atomic Heart op de Xbox opnieuw een uitstekende FPS verwelkomen”. Een prima FPS dus. Met Trapped in Limbo lijken de ontwikkelaars het echter over een andere boeg te gooien. Er zit wel shooter gameplay in Trapped in Limbo, maar de DLC is meer georiënteerd rondom platforming. De eerste trailers zagen we afgelopen maanden voorbij komen en roepen veel vragen op. In welke richting gaan de ontwikkelaars met deze DLC?
Waar dafuq ben ik in beland?
Ik weet niet waar ik moet beginnen met het beschrijven van deze DLC en het kan haast niet anders dan dat het hoofdpersonage P-3 dat ook gedacht moet hebben. Eerste even wat feiten. De DLC kan los van de basisgame gespeeld en opgestart worden en brengt spelers niet naar de dystopische wereld van Atomic Heart, maar naar Limbo, een wereld die spelers die Atomic Heart uitgespeeld hebben wellicht nog wel zullen herinneren.
Limbo is een enorm kleurrijke wereld vormgegeven aan de hand van allerlei snoepgoed. De kleuren spatten van het beeldscherm en qua visuele vormgeving stellen de ontwikkelaars opnieuw niet teleur. De zoete uitstraling van Trapped in Limbo is een genot voor het oog, maar is helaas nagenoeg ook het enige aan de Trapped in Limbo-DLC dat de moeite waard is. In ieder geval wat mij betreft.
Eigenlijk gaat het al mis bij de verhaalvertelling. In de basis biedt Trapped in Limbo een interessant verhaal. De DLC speelt zich af na het goede einde van het hoofdspel. Protagonist P-3 bevindt zichzelf in Limbo, een plek tussen leven en dood, ‘waar ons bewustzijn blijft rondhangen’. Limbo is een levendige locatie, waarin alles lijkt te zijn gemaakt van snoepgoed. Spelers krijgen de taak om P-3 te helpen de geheimen van zijn verleden en de wereld van Limbo te onthullen. Om hierin te slagen moet een vijftal werelden overwonnen worden, die dus voornamelijk uit platform elementen bestaan, maar daarover zometeen meer.
Waar het in de verhaalvertelling misgaat is dat er allereerst nagenoeg geen introductie gegeven wordt. Wanneer je nieuw bent in de game of het al lang geleden is dat je de game gespeeld hebt, zul je geen flauw benul hebben waar je terecht gekomen bent. Vervolgens wordt het verhaal wel enigszins via dialogen uitgediept, maar een groot deel van deze dialogen vinden plaats tijdens het platformen. Het platformen zelf is al frustrerend genoeg en vraagt de nodige aandacht, waardoor het verhaal niet te volgen is. In ieder geval is het volledig aan me voorbij gegaan. Wat ik er wel van mee gekregen heb, vond ik ook verre van interessant. De dialogen en voices zijn prima, maar echt een meeslepend verhaal is het niet. Een groot contrast met het hoofdspel.
Tergende controls
Oké, dus de verhaalvertelling is zeer matig, kan de gameplay daarvoor compenseren? Het korte antwoord: nee. Het lange antwoord: wat een schijt controls.
In tegenstelling tot het hoofdspel, is de kerngameplay van Trapped in Limbo voornamelijk platforming. De DLC kent verschillende platform-secties. Zo zijn er een soort van glijbanen die hoog in de lucht zweven en waarbij spelers een soort van eindstreep moeten zien te bereiken, terwijl ze tegelijkertijd zo veel mogelijk snoepgoed verzamelen om hun wapen mee te upgraden. De platformelementen zien er simpel uit, maar de besturing laat flink te wensen over. Ik weet niet zo goed waar het precies mis gaat. Als speler moet je een soort van combinatie maken tussen enerzijds springen en ontwijken, maar anderzijds wordt een deel van de besturing ook bepaald door de kijkrichting. Dus wanneer spelers omhoog kijken (rechter thumbstick), dan springen zij ook hoger, maar verlies je ook gevoel van richting. Deze vreemde mechanic had voor mij als speler het effect dat ik voortdurend aan het heroriënteren was, want je verliest hierdoor namelijk al snel het overzicht over het parkoer. Zo vaag als dit klinkt, zo vaag werkt de besturing. Het is een ingewikkelde combinatie van beide thumbsticks gebruiken en enkele buttons. Er is bij mij geen gevoel onstaan dat ik het platformen meester aan het maken was. Het blijft voelen als trial and error en daarmee voortdurende frustratie.
Aan het eind van de meeste platformsecties kom je als speler op een soort van groot plateau uit. Hier schakelt de gameplay over naar FPS en moet je een boss en/met zijn minions verslaan. De boss verslaan vraagt tevens een klein beetje gepuzzel, want het is niet simpelweg schieten. Deze secties waren enigszins vermakelijk, maar van korte duur en veelal te eenvoudig. Mijn oma zou vroeger gezegd hebben dat het te weinig spek op de botten zou hebben gehad. Er is FPS-actie, maar het stelt gewoon niet veel voor.
En daarmee komt dan ook een einde aan ongeveer 3 á 4 uurtjes DLC. Teleurstellend, ik kan niet anders zeggen. Als ik het probeer van de zonnige kant te bekijken, dan prijs ik de ontwikkelaars voor hun durf. Met Atomic Heart hebben ze een fantastische game neergezet. Vervolgens hebben ze met de Trapped in Limbo-DLC de ballen gehad om te gaan experimenteren. Ze vergroten een kleine deel van Atomic Heart uit en hebben hier een nieuwe wereld mee gebouwd met unieke gameplay. Dat kan goed uitpakken en daar kom je natuurlijk maar op één manier achter en dat is door het te proberen. Zijn ze daar dan in geslaagd? Wat mij betreft met deze DLC niet, maar dat neemt niet weg dat ik dit soort creativiteit wel kan waarderen.
Conclusie
Onnavolgbare verhaalvertelling, tergende platformelementen afgewisseld met een bizarre cocktail van verschillende vormen van gameplay, maken van Atomic Heart: Trapped in Limbo een zeer matige DLC. Ik prijs de creatieve durf van de ontwikkelaars met deze DLC, maar ik heb echt geen idee welk type speler ik deze DLC kan aanbevelen.
