Ik heb wel wat met stealth-games. Ik vind het heerlijk om tussen de vijanden door te sluipen op weg naar mijn doel, of ze juist een voor een uit te schakelen terwijl je ondertussen gebruik maakt van de schaduwen om maar niet gespot te worden. Is dit in Aragami ook weer leuk om te doen?
Vanaf morgen, 5 juni, kan je hem aan gaan schaffen. Wij laten je alvast meegenieten van deze game. Je speelt in Aragami: Shadow Edition met een Aragami. Nee, niet zo’n gevouwen vogeltje van karton, dat is origami. Een Aragami is een schaduwgeest die opgeroepen kan worden om wraak te nemen op de vijanden van degene die hem oproept.
Aan het begin van de game ontwaakt Aragami. Hij is opgeroepen door een meisje dat verteld dat ze gevangengenomen is en opgesloten zit in een tempel. Het meisje heet Yamiko en zij hoort bij de schaduwclan Nishoku. Ze is gevangengenomen door een andere clan waar ze mee in oorlog zijn. Deze groep heet de Kaiho en maakt gebruik van het licht.
Lang verhaal kort, ze heeft jouw hulp nodig om te ontsnappen en wraak te nemen op de Kaiho. Om haar te kunnen bevrijden moet je zes artefacten vinden waarmee je de tempel kunt openen. Het is wel zaak om op te schieten, want bij het eerste zonlicht lost Aragami weer op.
In the shadows
Het kan zijn dat je bij stealth denkt aan Splinter Cell of Metal Gear Solid, maar je zou deze game beter kunnen vergelijken met Dishonored. Je kunt in Aragami namelijk ook uit een groot arsenaal aan speciale krachten tappen.
Zo kun je bijvoorbeeld tussen twee schaduwen teleporteren. Ideaal om snel achter een vijand te komen om hem vervolgens af te maken. Ook kun je dit gebruiken om gesloten poorten voorbij te teleporteren, of om hoger gelegen gebieden te bereiken.
Een andere erg toffe kracht is het oproepen van een soort schaduwdraak. Die neemt je vijand met lichaam en al mee naar de onderwereld. Verder kun je nog schaduwdolken gooien, een zwart gat oproepen of een decoy plaatsen. Je hebt dus diverse mogelijkheden om je vijanden om te brengen.
Mocht je nu denken dat dit allemaal te makkelijk klinkt en weinig met stealth te maken heeft, geen zorgen. Je kunt die krachten niet onbeperkt gebruiken. Alles kost namelijk ‘Shadow Essence’. Is het op, dan kun je geen krachten meer gebruiken. Sommige krachten kun je weer opladen door in de schaduw te gaan zitten, maar anderen moet je toch echt speciale shrines voor vinden. Sowieso wil je de shadow essence wel in de gaten houden, want niks is lulliger dan niet weg kunnen teleporteren als je bijna wordt gespot. Daarnaast zul je ook eerst scrolls moeten vinden om je krachten te unlocken.
Aragami blijft dus, ondanks al die speciale krachten, echt wel een stealth game. Je moet namelijk volop gebruik maken van de schaduwen. Niet alleen om niet gezien te worden door de vijanden, maar ook omdat felle lichtbronnen zoals toortsen en kampvuren je shadow essence opzuigen. Daarnaast zijn de vijanden talrijk en wanneer ze jou of een dode kameraad spotten gaat iedereen op high alert. Dan is vluchten de enige optie, want proberen te vechten levert een gegarandeerde dood op. De Kaiho hebben namelijk wapens met lightpowers waarmee ze jou zelfs op een afstandje met één rake klap om kunnen brengen. Aangezien checkpoints redelijk ver uit elkaar liggen en je grote stukken overnieuw moet doen wanneer je dood gaat, is het sluipen geblazen.
Zelfs als je succesvol weet te ontkomen nadat je onverhoopt toch bent gespot en de boel weer wat gekalmeerd is blijven de Kaiho extra waakzaam. Als een Rambo door de levels sprinten en onzorgvuldig dode lichamen achterlaten is dus niet een aanrader.
Geluid en graphics
Aragami heeft een cell shaded graphics stijltje en ik vind dit erg tof. Ondanks dat de game vrij duister is en je veel in de schaduwen werkt, zit er toch best veel kleur in. Dit zorgt ervoor dat het nooit al te deprimerend wordt.
Sowieso is de presentatie van de game erg tof. Je scherm is namelijk best clean. Zo heb je geen HUD die je vertelt hoeveel krachten of shadow essence je nog hebt. Dit staat allemaal op je cape aangegeven in de vorm van symbolen. Zijn ze wit? Dan heb je nog genoeg shadow essence om je krachten te gebruiken. Worden ze rood? Dan is het tijd om een schaduw op te zoeken om jezelf weer op te laden.
Ook is de manier waarop je kunt zien of je zichtbaar of verborgen bent erg leuk. Zo wordt Aragami een volledig zwarte schim in de schaduwen en krijgt hij meer kleur als je daar uit stapt. Niks dat je nog nooit eerder gezien hebt, maar desondanks wel heel leuk.
De muziek die op de achtergrond speelt draagt trouwens ook zeker bij. Het is van die typische Japanse muziek die je ook in ninjafilms wel hoort. Heel rustgevend als alles nog rustig is, maar opzwepend zodra de herrie losbarst.
Beetje eentonig
Een kritiekpuntje dat ik wel heb op Aragami is dat de boel na een aantal levels wat eentonig wordt. Je doet namelijk vrijwel elk level hetzelfde. Je sluipt tussen vijanden door, zoekt een artefact en wat scrolls om je krachten te unlocken en kruipt naar het einde. Vrijwel elk level weer. Gelukkig wordt het hier en daar afgewisseld met een klein beetje platformactie, maar daar had ik graag wat meer van gezien.
Daarnaast zijn er maar twee soorten Kaiho. Soldaten met zwaarden of met bogen. Later krijgen de soldaten met de zwaarden nog wel een nieuw foefje, maar karig is het wel. Ook zijn ze allemaal generiek. Zelfde hoofdjes, zelfde kleding. Alleen de kleur van de outfit is anders, maar zelfs daar zitten niet heel veel smaken in.
Gelukkig zijn de levels wel redelijk divers en is dat niet lekker gemakzuchtig Ctrl-C en Ctrl-V gedaan.
Uitgebreid pakketje
Aragami is in een eerder stadium al uitgebracht voor de PS4 en pc en gelukkig zijn we nu met de Xbox ook aan de beurt. Grote plus voor ons is dat we ook meteen met de DLC, Nightfall aan de slag kunnen.
In Nightfall krijg je vier extra (behoorlijk grote) levels waarin je speelt met Hyo en Shinobu, twee generaals van de schaduwclan Nishoku. Dit is een soort proloog op wat er gebeurt in de hoofdgame. Ook deze levels zijn lekker verschillend en je hebt zelfs een paar keer een andere objective dan je in de hoofdgame tegengekomen was. Helaas zitten ook hier geen nieuwe vijanden in, maar het blijft toch een leuke uitbreiding.
Conclusie
Aragami is een hele leuke game. Het ziet er allemaal goed uit en de muziek is erg mooi. Ook is het spelen met de diverse schaduwkrachten ontzettend gaaf. Je voelt je echt een baas als je ingewikkelde valstrikken opzet om je vijanden mee af te maken.
Helaas wordt de game wel wat eentonig na een aantal levels, maar ik merkte dat als ik gewoon even een of twee levels speelde, ik mezelf hier niet al te veel aan stoorde. Als een geest tussen je vijanden door sluipen, of ze juist als een wraakzuchtige schaduwninja allemaal afmaken maakte weer een hoop goed.
Fan van stealth-games? Dan kun je deze prima oppikken.
