Wie kent de films niet. De epische reeks Aliens films met als hoogtepunt de allereerste. Games in dit genre hebben altijd mijn interesse en zijn vaak verrassend goed.
Nu is het de beurt aan Aliens: Dark Descent. Deze game is, volgens de uitgever, een strategische, realtime, squad-based, tactische actie-game. Zo, dat is weer een behoorlijke mondvol. In de basis houdt het in dat je een kijkpunt hebt die schuin boven de actie zit. Je bestuurt een squad Colonial Marines die allerlei missies uitvoeren en dat doe je door te vertellen waar ze heen moeten lopen, kisten moeten openen, mensen bevrijden en ga zo maar door..
Het verhaal begint als Deputy Administrator Maeko Hayes als enige overlevende wordt gered door een groep Colonial Marines. Zij nemen haar mee op hun schip maar helaas stort dat schip neer en moet men daar blijven. Maeko wordt ingelijfd en gaat squads Marines besturen. Jij neemt natuurlijk die rol over. Aliens: Dark Descent is behoorlijk uitgebreid. Jij hebt toegang tot allerlei afdelingen op het schip. Zo geef je aan als een arts jouw marinier versnelt moet genezen of koop je wapens voor de groep marines die jij leidt. Jij stelt de squads samen, bepaalt welke wapens ze meenemen en stuurt ze dan op weg.
De besturing is een hit/mis verhaal. Op zich is het niet zo ernstig dat het spel moeilijk te spelen is. Maar er zitten wel wat dingetjes in die niet intuïtief zijn. Een mooi mechanisme in de game is het vertragen. Dit zorgt dat je tijdens conflicten tijd hebt om bijvoorbeeld een granaat af te voeren of een mijn te leggen. Het geeft je denktijd en dat is in dit soort tactische games erg belangrijk. Maar soms loopt het stroef. Zo raak ik telkens in de war als ik door een lijstje moet scrollen. De neiging om D-pad down in te drukken, zit ingebakken en dat levert dus regelmatig op dat je een scherm teruggaat. Ook tijdens het pauze menu gaat het wisselen tussen opties traag. Terwijl dit juist snel moet want je ziet die nare aliens al op je af komen.
Het spel is best uitdagend. Zeker als er hordes Xenomorphs achter je aan zitten en je soms zwaargewond, sjouwend met een geredde kolonist, weg moet zien te komen. Je bestuurt altijd de hele squad en er is geen optie om elk persoon afzonderlijk opdrachten te geven. Dat is aan de ene kant fijn want het is simpeler maar aan de andere kant beperkt het je tactisch vermogen wel.
De wereld is prachtig gedetailleerd neergezet met veel oog voor details. De cutscenes zijn vooral functioneel want grafisch zijn die geen hoogstandje.
De muziek is spot on en geeft je dat unheimische gevoel. Voice-acting is niets op aan te merken. Het zijn de lekkere stereotypische geluiden en teksten die we in de film ook gewend zijn. Maar… het constant herhalen van bepaalde waarschuwingen gaat mij alvast ontzettend op de zenuwen werken. Als er honderden meters verder een groep Aliens door een dichtgelaste deur probeert te komen, dan hoef ik niet om de zoveel seconden te horen dat ze daarmee bezig zijn.
Wat wel erg prettig is, is dat je je missie niet in één keer hoeft te volbrengen. Heeft je squad teveel schade opgelopen, iets wat zowel fysiek als psychisch aanwezig is, dan kun je besluiten om een extraction te doen en later, met een vers team, terug te komen om het af te maken. Aan het eind van elke missie krijg je een overzicht en is er ook een memorial pagina voor alle Marines die het niet hebben gered. Een lijstje wat bij mij erg groeiend is.
Conclusie
Aliens: Dark Descent is een leuke game die de Aliens-vibe goed weet weer te geven. Tactisch leuk en soms ook best lastig. Alleen dat irritante geroep dat er iets mis is, dat mag wat mij betreft wel wat minder.
Daarnaast zit er een leuk management element in en dat levert net iets meer diepte op. Zeker als je ook nog eens alle lore meeneemt die in de game te vinden is. De game kost je in de winkel net geen 4 tientjes en dat is hij dubbel en dwars waard. Ben je liefhebber van dit genre en heb je goede herinneringen aan de films, dan gaat de game je zeker bevallen.
