Afgelopen week is AK-xolotl uitgekomen. Deze top-down roguelite shooter is communitylid Eddie op het lijf geschreven. In deze review lees je zijn indrukken:
Wanneer je deze game opstart, krijg je een korte uitleg van het verhaal. Deze uitleg lijkt rechtstreeks uit een of andere natuurdocumentaire te zijn gekomen. Laat ik duidelijk zijn, qua stemgeluid in ieder geval. Geen enkele natuurdocumentaire gaat over Axolotls met geweren, toch?
Het verhaal is als volgt. Een groep Axolotls woont vredig tot op een moment dat hun kinderen (de Axolittle’s) ontvoerd worden. Is dit reden voor ongerustheid binnen de groep? Nee, absoluut nog niet. Life goes on.
Alleen wanneer blijkt dat ook het eten gestolen is, breekt de spreekwoordelijke pleuris uit. Wat doe je wanneer je eten is gestolen? Je pakt een geweer en trekt erop uit om alles en iedereen overhoop te schieten natuurlijk. Overreactie? Nee, gerechtigheid!
Twin-stick knallen met die hap
AK-xolotl is een twin-stick shooter met random gegenereerde levels. In het begin van jouw eerste run, krijg je wat basale uitleg als tutorial. Het is het minimaal benodigde, om in een game met simpele controls te kunnen starten.
Elke run begin je in een hub-wereld. Daar kun je jouw wapen kiezen (mits vrijgespeeld natuurlijk), winkelen (tijdelijke wapens en krachten die na gekocht te zijn je in jouw run moet terugvinden) en een journal doorkijken om te zien welke wapens, krachten en vijanden je al bent tegengekomen. Als laatste is er een gebied waar je een soort van My Universe – My Baby speelt met gevonden AK-xolittle’s. Op dit laatste zal ik wat later nog terugkomen.
Iedere run die je opstart, kan op twee manieren eindigen. Als eerste wanneer je de werelden hebt doorlopen en de eindbaas hebt verslagen. Of, wanneer je doodgaat. En in het begin gebeurt dat laatste heel regelmatig. Je hebt namelijk nog niet zo heel veel in te brengen op het gebied van wapens. Op een gegeven moment heb je zowel wat betere wapens, als een stukje handigheid in de game gekregen. Je merkt dan ook dat je verder en verder komt in de door jou opgestarte runs.
In zo’n run is het de bedoeling dat je een aantal kamers doorloopt die vol zitten met vijanden. Soms een enkele wave van vijanden, soms meerdere. In iedere run is de volgorde van de kamers anders en ook de vijanden die je tegenkomt verschillen. Dit houdt het aan de ene kant fris, maar maakt het wel wat lastiger met betrekking tot strategie. Probeer je passieve krachten maar eens fatsoenlijk op te bouwen, wanneer je geen enkele kamer krijgt waar dit als beloning wordt gegeven. Wanneer je een kamer hebt uitgespeeld, openen aan de bovenkant van het scherm een aantal deuren met icoontjes daaronder. Elk icoontje staat voor de inhoud / beloning van de volgende kamer. Dit kunnen wapens zijn, maar ook passieve krachten, geld, of nieuwe AK-xolittle’s.
De besturing van deze game is ronduit goed. Jouw AK-xolotl beweegt vlotjes over het scherm. De dodge-functie (rollen) werkt vloeiend. En ook het richten en schieten loopt fijn, zeker als je gewend bent aan twin-stick besturingen.
Aan de haren erbij gesleept
Ik zou nog terugkomen op een deel uit de hub-wereld. Namelijk het gebied waar je jouw gevonden AK-xolittle’s moet verzorgen. Voor mij is dit een onderdeel dat niet goed past binnen de game. Elke AK-xolittle die je krijgt, moet je verzorgen en laten opgroeien. Je wordt dus eigenlijk gedwongen om binnen een shoot ‘em up-game een Simulatiegame te gaan spelen. Niet iets waar ik op zat te wachten. Je moet luiers verschonen, de kids regelmatig een aai over de bol geven en ze voeren. Wanneer je ze genoeg gevoerd hebt, groeien ze op en kun je ze uiteindelijk ook gebruiken in jouw runs.
Door de AK-xolittle’s verschillend eten te geven, krijgen ze verschillende eigenschappen. Door het ene voer kunnen ze meer schade aanrichten, door een ander voer worden ze sneller, etc. Op zich dus nog best uitgebreid, maar je moet er maar zin in hebben in dit soort game.
Graphics en geluid
De graphics zijn wel wat beter dan de gemiddelde pixel-game. Verwacht aan de andere kant ook geen AA-graphics. Het zit er leuk tussenin. De werelden zien er redelijk kleurig uit en ook de vijanden hebben een schattig uiterlijk meegekregen (zeker in vergelijking met andere games). Alleen na een tijdje gaat er iets aan je knagen. Voor mij voelde het dat de meeste runs er toch hetzelfde uitzien als de vorige tig runs. De muziek in de runs is ok, maar ook hierbij de kanttekening dat na een tijdje je het allemaal wel gehoord hebt. Kortom, de graphics en muziek zijn op zich goed, maar worden vrij snel repetitief.
Achievements
AK-xolotl kent 27 achievements om vrij te spelen. Gelukkig heeft de dev gedacht om een redelijk mooie mix te maken van soorten achievements. UIteraard is het een en ander aan achievement gekoppeld aan het laten opgroeien van je Ak-xolittle’s. En we kunnen ook niet buiten de achievements om alles uit de shops te kopen. Natuurlijk is er ook gedacht aan de achievements die horen bij het verder komen in de game.
Conclusie
AK-xolotl is een game die vooral in het begin zijn charme heeft. Naar mate dat je de game langer speelt, vallen er meer en meer gaten in het concept en met name de uitvoering. Jammer, het had heel wat meer kunnen zijn.
