Hij is er nu echt bijna, en we hebben hem al kunnen spelen! Het afgelopen weekend ben ik aan de slag gegaan met Diablo 4 in de Early Access Beta. Met de meest recente dwalingen van Blizzard rondom Diablo houd ik mijn hart vast voor deze game, maar nu kan ik het zelf ervaren. In deze preview al de eerste conclusies over Diablo IV.
De gamers die de portemonnee hebben getrokken voor de pre-order van Diablo IV konden afgelopen weekend met de Early Access Beta aan de slag. Voor ons is het daarmee ook de eerste kennismaking met de game en mochten we een slice van de game spelen.
Cinematics die niet misstaan als short
In de beta waren slechts een selectie classes speelbaar en ik heb daarin gekozen voor een Sorcerer. Althans, dat was de bedoeling nadat ik eerst een inlogscherm kreeg voorgeschoteld met een wachttijd van 109 minuten. De volgende dag ging het beter en kon ik direct inloggen.
Zoals we gewend zijn van Blizzard kunnen we af en toe genieten van een mooi geproduceerde cinematic tussen lange gameplaysessies door. Dat is met Diablo IV niet anders, maar de toon wordt zeker gezet met een hele indrukwekkende intro cinematic die niet zou misstaan als een short film. Daarin maken we kennis met Lilith: “Daughter of Hatred”, die de antagonist is in deeltje vier.
Zo sterk als de cinematics zijn, zo slap is verhaal daarna. Ze proberen het wel, maar als na de bombastische intro met grijpende karakters vanuit de meest spannende camerahoeken terug moeten vallen naar een dialoog tussen twee poppetjes vanuit isometrisch perspectief dan heeft dat een behoorlijk “koude kermis”-gehalte.
Dan nog even een puntje van kritiek. Diablo IV kent geen nieuwe features of interessante innovaties als het om de gameplay gaat. Alles hebben we al eens eerder gezien, daarmee is Diablo IV in elk geval vertrouwd, maar is het ook oud?
Oud en vertrouwd?
Nee, zeker niet oud! Want hiermee hebben we de minpunten ook gehad. De game doet weinig nieuws, maar doet wel alles wat het zou moeten doen. En wat het zou moeten doen, doet het dan ook nog eens uitstekend.
Beginnend bij de sfeer. Grauw, kil en donker zoals de bedoeling is. Je wandelt door fantastisch gedetailleerde werelden met een uitstekend level design. De fireball en electric lash van mijn Sorcerer lichten de donkere hallen van de oude kathedraal mooi op met uitstekende belichting en complexe schaduwen. Om de beelden aan te vullen is er dan ook nog een fantastische diepe soundtrack en uitstekende sound design die het doet lijken alsof elke knop en deur in de game een duizend jaar oude ziel heeft.
En dan de gameplay zelf. Wat me direct opviel is dat de game naast de prachtige graphics ook nog eens rete-soepel draait. Het maakt niet uit wat er gebeurt op het scherm, de game heeft geen moeite om soepel te blijven zodat je lekker spells kunt blijven gooien.
Diablo kan behoorlijk pittig zijn, en alles is er ook op gemaakt om dat uit te stralen. Ik heb pittige momenten meegemaakt, maar pas tijdens de end-game kunnen we het echt aan de lijve ondervinden. Wat ik wel zie is dat de rode loper is uitgelegd voor beginnende spelers. Je wordt geleidelijk en al spelenderwijs geïntroduceerd met nieuwe gameplayelementen. Ook fijn voor mij, die na 10 jaar weer eens een Diablo oppakt. Easy-to-learn, hard-to-master zal waarschijnlijk ook opgaan voor deze game, het eerste is al bewezen.
Co-op ervaring opdoen
Volgend weekend (24-26 maart) ligt de beta open voor iedereen en zijn alle classes ook speelbaar: Barbarian, Rogue, Sorcerer, Druid en Necromancer. Ik hoop dan ook wat medespelers te treffen om zo ook co-op ervaring op te kunnen doen. Hoewel het leuk was alleen, ligt de kracht van de game in het sociale met een clan en de party gameplay. Ik zal waarschijnlijk beginnen aan build #2.
