Op 30 januari kwam Life is Strange uit, gemaakt door Dontnod Entertainment en uitgegeven door Square Enix. Xboxnederland.nl kreeg de review code en ik moest mijzelf drie dagen opsluiten om deze veelbelovende game te kunnen spelen.
Tijd
Na een korte install startte ik de game en maakte kennis met Maxine Caulfield die midden in een storm moet ontsnappen uit een bos. Tijdens deze ontsnapping wordt “Max” ineens wakker in haar klas. Ze volgt namelijk een studie fotografie. In de dialogen die volgen, merk je al snel dat de keuzes die je maakt veel gevolgen hebben voor later. Een fout antwoord tegen je docent zorgt er voor dat er later iets dramatisch afspeelt. Op deze schooldag merkt Max op, dat ze een gave heeft. Deze gave stelt haar in staat de tijd terug te draaien, waardoor er een butterfly effect kan ontstaan. Hierdoor heeft ze visioenen van wat er gaat gebeuren, maar wanneer, dat is niet bekend. Ook ontdekt Max dat sommige mensen om haar heen een verborgen agenda hebben of een indirecte rol spelen in een groter iets zonder dat ze dit door hebben.
Episode 1 heb ik inmiddels uit, na 5 uur spelen. Het verhaal en de karakters staan centraal en de graphics zijn onderschikt. Het moet wel gezegd worden dat de graphics meer dan goed zijn en de game goed dienen, maar verwacht niet een next-gen pareltje. In dit geval is het helemaal niet erg. Je maakt op een goede manier kennis met Max en haar gave. De karakters om haar heen overtuigen behoorlijk omdat ze goede interactie hebben met Max. De dialogen zijn goed en weerspiegelen het huidige tijdsbeeld met de nieuwste trends. Alles past perfect in het verhaal en doet je verlangen naar een langere spelsessie. Dit merk je vooral wanneer Max na zoveel jaar haar vriendin Chloe ontmoet, en wat de gevolgen vervolgens zijn van deze ontmoeting.
Geen spoilers
Omdat de game story-driven is, kan ik niet meer van het verhaal prijsgeven dan wat ik al eerder beschreef. Soms ligt het voor de hand wat je moet doen en soms ook helemaal niet. Je voelt je dan even radeloos, maar dit is wel wat de game sterk maakt. Ik voel me erg verbonden met Max en wat haar allemaal overkomt. Toen de credits over het beeld scrolden vond ik het erg jammer dat ik weer zo’n 4 weken moet wachten op episode 2. Het voelde alsof ik een steengoede tv-serie aan het kijken was. Naar mijn mening overstijgt het Beyond: Two Souls en Heavy Rain met gemak wat betreft het verhaal, binding met de karakter(s) en de mooie muziek die de game perfect begeleidt.
Er komen in totaal 5 episodes en ik moet nog even wachten op episode 2, het is lang geleden dat ik zo uitkijk naar een game als deze. Er zitten trouwens leuke verwijzingen in de game. Een klein voorbeeldje is wanneer Max in iemands kamer een foto vindt van een mooi landschap en opmerkt dat dit zo een landschap kan zijn in een Final Fantasy game. Het zijn er niet veel maar is wel grappig.
Zijn er nog minpuntjes? Ja, alleen niet zoveel. Ook al zijn graphics ondergeschikt aan het verhaal, het valt wel op dat er wat pop-ups zijn wanneer Max een nieuwe omgeving binnenloopt. Ook zijn sommige objecten na het terugdraaien van de tijd ineens niet meer zichtbaar, hierdoor kunnen sommige puzzels lastig uit te voeren zijn, al raakte ik hieraan gewend. Ook is het eerste deel erg kort voor mijn gevoel, maar of dit een tekortkoming van de game is of omdat ik vandaag al met episode 2 aan de slag wil, dat laat ik in het midden.
Conclusie
Mijn eindoordeel is dat ik de game echt kan aanraden aan eenieder die van story-driven games houdt. Gamers die alleen maar actie willen moeten even verder kijken. Ik ben aangenaam verrast door deze titel omdat ik er blanco instapte zonder er veel over gelezen te hebben. Life is Strange voelt aan als een steengoede tv-serie vertaalt naar een game wat je doet verbazen en verheugen naar de volgende aflevering. De goede dialogen, sterke characters en perfecte audio maken dit narratieve feest compleet. Life is (not) Strange, het is een pareltje!
