Eind februari 2025 is Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii uitgebracht. In deze review lees je de indrukken van onze gastreviewer Eddie. In onderstaande videoreview kun je ook de indrukken van Rik met de game horen.
De Yakuza serie en eigenlijk de spin-off daarvan Like a Dragon, heeft nu ook de overstap gemaakt naar een piraten-game. Net als in het verleden Assasin’s Creed dat heeft gedaan. Met Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii keert de serie weer terug naar een van de meest geliefde hoofdpersonen. Te weten Goro Majima. Alleen weet hij zelf niet meer dat hij zo heet. Iets dat de laatste tijd een (iets te) populair thema in hedendaagse games is geworden.
Na een redelijk kort optreden in Yakuza Kiwami 2, was Goro Mijami niet meer in beeld geweest als speelbaar personage. Eeuwig zonde als je bedenkt dat hij een complexer personage is met meer diepgang dan veel van de overige hoofdpersonages (Kiryu en Ichiban). Zij waren geen vervelende personages, maar om als de ultieme anti-held te spelen heeft toch echt wel zijn charmes. Maar hij is weer terug….in al zijn waanzin en chaos. Dit keer in een game die zich qua tijdspad ongeveer een jaar na na Like a Dragon Infinite Wealth afspeelt.
Check hier de videoreview:
Aangespoeld zonder herinneringen
De game start met jouw personage die halfdood op een verlaten strand ligt. Een kleine jongen genaamd Noah Rich, vindt jou en bied je een slok water aan. Iets dat onbetaalbaar is voor iemand die meer dood dan levend is. Kortom, jij bent hem meer dan eeuwig dankbaar. Niet heel verrassend dus, dat jij de kerels die hem iets aan willen doen, graag een lesje wil leren. Ook al ben je niet zo heel stabiel op jouw voetjes en heb je geen idee wie je bent en waar je bent.
Wat wel heel snel duidelijk wordt, is dat jij geen katje bent om zonder handschoenen aan te pakken. Je veegt in no-time het strand aan met de snoodaards die de jongen willen mishandelen. En dat doe je niet zomaar, dat doe je in een heerlijke over-the-top stijl. Dus hou er maar rekening mee, ook in dit deel van de serie, word je meteen in de actie gegooid. Iets dat door mij wel als prettig wordt ervaren. Je merkt meteen dat de gameplay weer wat aan het verschuiven is. Alles is net iets minder gestructureerd als in de vorige 2 delen. Je bent zelf compleet in controle over wat je doet en hoe je dat uitvoert.
Soepele combat
Het vechten gaat in deze game als een zonnetje. Of je nu al bekend bent met de serie of een complete noob. Je wordt in het begin van de game keurig mee aan het handje genomen. Van de simpelste klap tot de special attacks en wisselingen van vechtstijlen, alles krijg je goed uitgelegd. Alles werkt ook perfect. Nergens combo’s die niet opgepakt worden door de game. Ook het wisselen van vechtstijlen gaat vlekkeloos. Dit is zeker fijn omdat de gevechten altijd tegen grote overmachten zijn en dus regelmatig lekker hectisch kunnen worden.
Helemaal in het begin komt de verhaallijn nog wat vreemd op je over. Je hebt net als een Yakuza-boss een aantal kerels in piratenpakjes de moeder gemept. Sterker nog, het waren Japanse kerels in piratenpakjes. Allemaal niet heel logisch op het eerste gezicht. Gelukkig wordt je door de jongen meegenomen naar het dorp waar hij woont en wordt het verhaal al snel uit de doeken gedaan. Hoe alles in elkaar steekt, laat ik graag aan eenieder over om te ontdekken.
Less is more, of toch niet?
Qua lengte van deze nieuwe game zie je dat de devs weer zijn teruggekeerd naar een wat kortere ervaring. De richting van Bigger is Better hebben de devs met deze game achter zich gelaten. Gelukkig zit die kortere speelduur niet zozeer in de gameplay, maar in de cutscenes, die nu korter zijn. Je bent dus nog net zo vaak met je vijanden aan het vechten en met je schip aan het varen. Alleen hoef je minder lang naar cutscenes te kijken. Voor mij is dit geen verkeerde beslissing van de devs. In de vorige game liep je zelfs het risico dat je controller zichzelf uitschakelde, omdat de cutscenes zo lang duurden.
Je hoeft je qua verhaal echter geen zorgen te maken. Door te korten op de cutscenes mis je niets van het verhaal. Ook in deze game is het verhaal weer gekoppeld aan de eerdere games. Alleen de piraterij is een losstaand element in de serie. Wel word je weer overvoerd met minigames, verzamelobjecten en leuke opdrachtjes.
Op het gebied van minigames gaat de game pas echt los wanneer je Nele-Island hebt vrijgespeeld. In dit piratennest kun je pokeren, blackjack spelen en een potje kanonskogel-honkbal. Hierbij krijg je een knuppel in je handen geduwd en moet je kanonskogels naar houten kratten slaan. Heb je de juiste kratten gesloopt, dan schakelt het scherm over naar een slot dat je ook met de kanonskogels moet slopen. Hoe vaker je dat lukt, hoe meer punten je verzamelt. Die punten kun je inzetten om items te kopen.
Een stevig onderdeel van de game is het Coliseum. Dit is een arena waar je met je schip strijdt tegen andere piraten om zo beroemd mogelijk te worden. Dit onderdeel is losjes verbonden met een verhaallijn die je volgt. Je wilt graag de toppiraat verslaan “for reasons”. Hiervoor moet je in de game het Coliseum volledig uitspelen. Elke keer vecht je tegen een net iets sterkere piraat en zijn crew. Versla je die, dan kun je later in de volgende ronde tegen een nog sterkere piraat je krachten meten. Net zo lang totdat je uiteindelijk tegenover je grootste vijand komt te staan.
Collectathon
Naast de welbekende koffertjes uit de eerdere games (waar echt van alles in kan zitten), mag je in deze game ook kruiden en ingrediënten verzamelen die je op straat en in bosjes vindt. Met deze ingrediënten kun je gerechten koken die je gezondheid op peil houden. Heb je ze niet nodig? Dan kun je ze ook verkopen aan de diverse kooplui.
Als een echte piraat staat buit natuurlijk hoog op de verlanglijst. Door de game heen kun je eilanden aandoen waar andere piraten hun schatten hebben begraven. Om die te kunnen binnenharken, moet je het eiland veroveren door grote groepen piraten (en de lokale fauna) te verslaan. Zo moest ik op het eerste eiland al een beer verslaan die drie keer zo groot was als ikzelf. Heel gaaf om te zien en te doen. De beloning? Waanzinnig luxe juwelen waar de gemiddelde piraat een moord voor zou doen.
Een leuke extra in de game is de mogelijkheid om je schip helemaal te pimpen. Een extra gaaf zeil, een tof boegbeeld, betere kanonnen… het is allemaal mogelijk. Naast dat het er goed uitziet, gaan de stats van je schip ook omhoog. En daarmee kun je je piratenvijanden weer makkelijker verslaan. Je kunt die items voor je schip letterlijk overal tegenkomen: in een bosje op een eiland, kopen van een handelaar, winnen van je vijanden… Bedenk het en het kan.
Een goed piratenschip kan natuurlijk niet zonder een crew. In het begin heb je een crew die nog niet zo veel kan en best beroerde stats heeft. Door veel zeegevechten te houden verdien je xp, waardoor je de stats opbouwt. Wil je wat sneller sterker worden? Ga dan op zoek naar een nieuw crewlid dat je kunt rekruteren. Gedurende de game kun je zo’n 50 verschillende personages rekruteren. Sommigen sterker, anderen zwakker. Let dus goed op wie je inlijft.
In de game zit nog een heel leuke gimmick. In een van je safe-houses (nou ja, hutje) vind je een gamesconsole. Op die console staan een hoop spellen die je kunt spelen. Games spelen binnen een game. Hoe decadent willen we het hebben? Ik heb er niet in-depth mee gespeeld, maar wat ik bekeken heb, was zeker niet kort. Geen 30-seconden trial, maar meer dan vijf minuten echte gameplay.
Bootje varen, lekker verdwalen
Het is te merken dat de devs standaard niet veel bezig zijn geweest met nautische games. Het varen met je schip is weliswaar redelijk vormgegeven, maar heeft toch echt zijn zwakke momenten. In het begin merk je er nog weinig van, maar zodra je ergens naartoe wilt varen, moet je expliciet je gewenste bestemming in de menu’s aangeven. Doe je dat niet, dan krijg je geen eindbestemming door van de game en blijf je in een oneindige loop zitten. Pas wanneer je een bestemming hebt gekozen, wordt je volgende missie zichtbaar bij aankomst. Dit wordt helaas niet (goed) aangegeven in de game zelf.
Het gave in Pirate Yakuza in Hawaii zijn toch wel de zeeslagen. Afhankelijk van hoe ver je in de game bent, kom je vijandige piratenschepen tegen. In het begin zijn het er nog maar één of twee, maar later in de game moet je het opnemen tegen vijf of meer schepen tegelijk. Dit brengt een geheel nieuwe tactische laag met zich mee. Voorheen had je alleen te maken met de hoofdpersoon, die hoogstpersoonlijk vijanden aan gort trapte. Nu moet je niet alleen zorgen dat je schip heel blijft en goed genoeg gepimpt is, maar ook dat je het naar een strategische positie manoeuvreert om vijanden aan te vallen.
Alsof dat nog niet genoeg is, moet je ook opletten dat je crew niet gewond raakt of geestelijk in de knoop zit. Wonden kun je snel genezen door drankjes of eten te geven. Geestelijke malheur? Dat los je simpelweg op door een cadeautje te geven. Zwaar depressief? Bosje rode rozen en hoppa, nergens meer last van! 
In het begin is het tot zinken brengen van vijandelijke schepen het einddoel. Later moet je ook de andere schepen boarden en de kapitein verslaan. En laat me je vertellen: die gevechten zijn pittig. Zelfs op de makkelijkste moeilijkheidsgraad zijn de kapiteins een stevige kluif. Vaak bestaan deze gevechten uit meerdere “rondes.” Heb je een ronde overleefd, dan volgt een korte cutscene en ga je direct door naar de volgende.
Zo moeilijk als je zelf wilt
Aan het begin van de game beslis je hoe moeilijk de game wordt. Lekker casual zodat je kunt genieten van alle gevechten. Of toch iets moeilijker, zodat je een uitdaging hebt? Of rete-moeilijk zodat je echt je stinkende best moet doen om verder te komen. In deze laatste setting kan zelfs de zwakste vijand jou met een twee tot drie klappen verslaan. Deze laatste setting had voor mij niet gehoeven. Ik heb hem kort gespeeld, maar vond het te lastig. Helemaal omdat jouw vijanden door de vernieuwde gameplay geen vaste patronen meer hebben. Jij zelf hebt de vrije keus in wat je doet, welke vechtstijl je hanteert en hoe je vecht. Maar dat geldt voor jouw vijanden ook.
See no evil, hear no evil
De gehele Yakuza-serie en de spin-off Like a Dragon staan wat mij betreft op een heel hoog niveau qua graphics en geluid. Dat is met Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii niet anders. Keurig afgewerkte graphics die vloeiend lopen. Geen vertragingen, geen screentearing, maar pure perfectie. Nou ja, net niet helemaal. Persoonlijk vind ik dat je kunt zien dat de devs minder ervaring hebben met water-scenes. En laat dat nou net een belangrijk element zijn in piratengames. Ziet het er slecht uit? Absoluut niet, maar het is nét iets minder indrukwekkend dan de land-scenes.
Op het gebied van geluid is er (zoals altijd) de mogelijkheid om de game in het Japans of in het Engels te spelen. De Engelse versie is prima: goed gekozen stemacteurs en netjes ingesproken dialogen. Maar toch… het blijft zó vreemd klinken—Japanners met een zwaar Amerikaans accent.
De Japanse stemmen kloppen dan weer volledig met wat je ziet. De emotie wordt goed overgebracht en sluit perfect aan bij de graphics. Alleen weet ik ook dat Japanstalige games niet voor iedereen zijn. Probeer vooral uit wat jij het prettigst vindt.
Houd er rekening mee dat niet de gehele game is ingesproken. Grote delen wel, zeker de stukken waarin de verhaallijnen worden uitgediept. Stukken waar net iets minder gebeurt, worden verteld met de welbekende stills en ondertiteling. De ondertiteling zelf is overigens zorgvuldig gedaan—geen waardeloze vertalingen zoals je in zoveel andere games tegenkomt. Ik weet dat het bijna onmogelijk is, maar stiekem hoop ik ooit nog eens een volledig ingesproken Yakuza/Like a Dragon game te mogen spelen. Wie weet, misschien de volgende?
De muziek en achtergrondgeluiden zijn weer top. Gedurende de game vind je allerlei cd’s met delen van de soundtrack. Deze kun je beluisteren, onder andere op de cd-spelers die je her en der tegenkomt.
Achievements
Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii laat je 61 achievements vrijspelen. Al met al een lijst waar je een uurtje of 40 wel mee zoet zult zijn. Natuurlijk krijg je de nodige achievements bij het uitspelen van de hoofdstukken. Daarnaast geven het verzamelen van abilities en bepaalde soorten aanvallen uitvoeren ook nog eens de nodige achievements. En wat zou een piratengame zijn als er geen achievements voor het piratendeel zijn? Door jouw rank als piraat te verhogen en door bemanning te ronselen, speel je nog wat meer achievements vrij. Al met al een redelijk gevarieerde lijst, die niet al te uitdagend is qua moeilijkheid.
Conclusie
Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii is een geweldige game: grappige verhaallijn, goede graphics, lekker geluid en veel extra’s. Ook de heerlijke waanzin van het hoofdpersoon is een grote pré.
