Time flies when you are having fun! Ieder jaar groeit mijn game-library gestaagd. Soms met gloednieuwe games (Destiny 2), maar ook geregeld met games die al een aantal jaar oud zijn (Farcy 4). Soms vraag ik mij wel eens af waar ik de tijd vandaan haal om te gamen, toch waren de stats die ik onlangs onder ogen zag best confronterend; in 2017 heb ik bijna 1.800uur gegamed.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit héél erg fan was van het kopen van nét uitgebrachte games. Inmiddels heeft daar wel een shift in plaatsgevonden en begin ik ook echt wel de adrenaline kick te snappen van het met-smart-wachten op een nieuwe game. Het speelt natuurlijk mee dat ik sinds een aantal maanden redacteur ben bij XboxNederland. Daarnaast ben ik inmiddels ook opgenomen in een zéér leuk en actief gamersgroepje!
In het afgelopen jaar heb ik niet héél erg veel nieuwe games gespeeld (in totaal maar 10). Toch heb ik een goede Top en Flop kunnen samenstellen!
Flop van het jaar
Aan Destiny 2 wil ik eigenlijk maar weinig woorden aan vuil maken. Ik zeg het niet vaak, maar ik ben oprecht teleurgesteld in Bungie en in Destiny 2.
Bungie is onder andere het meesterbrein achter Halo en Destiny(1). Ik was ontzettend gehyped voor deze game. Zelfs zo erg dat ik de Deluxe Digital Edition ter waarde van 110 euro had gehaald. In de zomervakantie was ik met mijn neus in de boter gevallen; ik kwam een groepje Destiny liefhebbers terecht. Een van de heren had toen al 4500 uur in Destiny zitten (inmiddels is het bijna 7000 uur). Tegen de tijd dat ik de game had uitgespeeld, kwam Destiny 2 eraan. Dus de teleurstelling kwam best hard aan toen de gameplay heel erg tegen viel. En inmiddels is de teleurstelling juist meer bevestigd nadat de DLC, the Curse of Osiris, onlangs uitwam. In mijn ogen is Destiny 2 één prachtige vrouw, zonder inhoud. De game is vreselijk repetitief. Insmeren met shampoo, uitspoelen en herhalen. Insmeren met shampoo, uitspoelen en herhalen. Deze handelingen herhalen tot in den eeuwigheid. De game ziet er mooi uit qua graphics, maar na een tijdje begon bij mij de verveling toe te slaan.
Als je dé beste Destiny ervaring wilt evenaren, haal dan alsjeblieft Destiny 1!
De tegenvaller van het jaar
Tijdens mijn review had ik al vermeld dat De Sims en ik een lange geschiedenis samen hebben. Daarom was ik ook erg benieuwd naar De Sims 4 op de Xbox One. Het concept van deze game is natuurlijk geweldig! Voor de mensen die nog niet bekend zijn met het concept De Sims: Het creëren van een familie, vervolgens het bouwen van een geweldig huis en daarna zeggen wat de Sims moeten doen.
De Sims is een leuk concept, alleen voor de console is De Sims toch geen goed idee. Het spelen met een controller in het begin wel even wennen, maar naderhand was het prima te doen. Ondanks dat De Sims 4 natuurlijk een base-game was, is hetgeen dat ze aanbieden wel ontzettend gelimiteerd. Niet alleen in verschillende kleding om je Sims mee aan te kleden, maar ook in het aanbod om je huis mee in te richten. Daarnaast is het ook een spel voor mensen die nog nooit eerder kennis hebben gemaakt met De Sims. Als je eerdere Sims-edities hebt gespeeld, zoals ik, is dit geen interessante uitbreiding voor je gamecollectie. Het probleem dat De Sims 4 heeft, is dat De Sims 3 bestaat. Daarnaast, als je één echte Sims-ervaring wilt ondergaan omdat je nog nooit eerder De Sims hebt gespeeld, dan zou ik niet kiezen voor De Sims 4 op console. Juist voor de Sims 3 op de pc.
Naar mijn mening is er voor De Sims geen plek op de console. En De Sims 4 heeft zich overduidelijk bewezen! Het vermoorden van Sims op de meest vreselijke manieren verveelt natuurlijk nooit. Alleen de vraag is of je daarvoor bijna 50 euro wilt wegleggen.
De verrassing van het jaar
Ik had nog nooit gehoord van A Hat in Time, tot Niels over dit spelletje begon. Helaas had hij geen tijd om deze game te reviewen. Gelukkig had ik wel tijd! Vanaf het moment dat ik deze game opstartte heeft de Hat Kid, met al haar fantastische hoeden, een plekje veroverd in mijn hart. Inmiddels heb ik ook aardig wat mensen overgehaald tot het kopen van deze game! En zij zijn net zo positief als ik. Het is een spel met een volledig eigen genre, ondanks dat het veel weg heeft van ‘The Legend of Zelda: The Wind Waker’ en ‘Super Mario Sunshine’. Het is een 3D-platform met haar eigen elementen en karakter. Origineel, kleurrijk en een geweldige gameplay van begin tot eind.
A Hat in Time heeft mij doen verrassen op vele fronten. Inmiddels heb ik de game bijna uitgespeeld en het voelt bijna als een teleurstelling. Alsof de laatste dag van de zomervakantie van start is gegaan.
De topper van dit jaar
Vroeger heb ik wel eens Wolfenstein 3D gespeeld, maar deze serie was gedurende de tijd een beetje naar de achtergrond gekropen. Tot ik namens Xbox Nederland de gamelancering mocht bijwonen Wolfenstein II: The New Colossus bij het Benelux hoofdkantoor van Bethesda. Als kers op de taart ook nog eens Arcade Berg, één van de game developers, mocht interviewen. Toen ik die avond afgepeigerd terug kwam, vanwege alle indrukken natuurlijk, heb ik als eerste een duo-pack gehaald. En ben ik als een malle The Old Blood, een soort van presequel, gaan spelen. Om vervolgens met veel plezier The New Order uit te spelen. The New Order is het deel voor The New Colossus.
Wat is Wolfenstein II: The New Colossus toch een heerlijke game! Tijdens de review van A Hat in Time heb beschreven wanneer één game, in mijn ogen, goed is. Het spelen van sommige games, vooral als er een leuke verhaallijn aan zit, is een soort van rollercoaster van emoties en gevoelens. Én als een game, deze rollercoaster van emoties brengt, zonder dat dit effect heeft op de speelbaarheid, dan is mijn ogen een game geslaagd. Eerst het gevoel van frustratie als iets (nét) niet lukt en je eigenlijk wilt rage-quitten. Het gevoel van blijheid én opluchting als je eindelijk een eindbaas hebt verslagen. Vallen, opstaan, proberen en uiteindelijk je taak volbrengen. Wolfenstein II: The New Colossus heeft absoluut voldaan aan deze voorwaarden.
Wolfenstein II: The New Colossus speelt heerlijk weg en is het mega uitdagend. Daarnaast ziet het er ook prachtig uit en is de verhaallijn ook steengoed. Je leeft echt met Captain William Joseph Blazkowicz mee. In zijn missie tegen het Nazi-regime, die inmiddels heerschap heeft over (bijna) de hele wereld.
We moeten nog eventjes wachten tot deel III uit komt, maar ik wacht er nu al met smart op!
Mijn verwachtingen voor het komende jaar
Afgelopen jaar zijn er een hele hoop goede games uit gekomen. Ik heb mij nog niet heel erg georiënteerd op de games die aankomend jaar gaan komen, maar ik weet zeker dat het geen teleurstelling gaat worden. Wat waren jouw favoriete en minst favoriete games van het afgelopen jaar? Natuurlijk ook de belangrijkste vraag: op welke game ben jij aan het wachten?
Tot volgend jaar! 🙂
