De ontwikkelaars van Eko Software hebben het over een andere boeg gegooid met de nieuwste telg uit de Warhammer franchise. In de action RPG Warhammer: Chaosbane viert de strijdt tussen de Old World en Chaos hoogtij. Kan Warhammer: Chaosbane concurrentie bieden tegen gevestigde ARPG’s zoals Diablo en Grim Dawn?
Afgelopen week ben ik in de wereld van Warhammer gedoken en ben ik ten strijde getrokken tegen de Chaos die heerst in de straten van Praag en omstreken. Na in het verleden de nodige uurtjes in het Diablo-universum doorgebracht te hebben, was ik inmiddels wel weer toe aan een nieuwe ARPG. Ik was dan ook erg benieuwd naar Warhammer: Chaosbane.
Hoe het begint
Chaosbane begint met het kiezen uit één van de vier classes om de game mee te spelen: de Empire Soldier, de High Elf mage, de Dwarf Slayer en de Wood Elf. Met Elessa de Wood Elf besloot ik de as van al het kwaad te gaan vernietigen.
Elessa de Wood Elf
De eerste drempel in de game kwam ik direct tegen bij het kiezen van de moeilijkheidsgraad, waarbij het me dun door de broek liep bij alleen al de gedachte om de game op één van de Chaos-moeilijkheidsgraden te spelen. Ik heb uiteindelijk gekozen om de game op Hard te spelen, uiteraard om zodoende ‘optimaal het verhaal te kunnen beleven’ (no, really!)
Het verhaal
Om dan maar direct met de deur in huis te vallen. Het verhaal gaat vrijwel nergens over, of is tenminste ondergeschikt aan de gameplay zelf. Het is een typische “dertien in een dozijn”-verhaal. Chaos in Warhammer: Chaosbane dreigt te overheersen en uiteraard ben jij de aangewezen persoon om met een (on)gezonde dosis zelfvertrouwen en geweld de orde te gaan herstellen.
In een viertal chapters baan je je een weg door hordes Ungors, Champions en andere vijanden en dat alles in ijsgebieden, bossen en straatjes. Je wordt daarbij steeds vanuit je kamp (soort van centrale hub) op pad gestuurd. Meestal om op onderzoek uit te gaan, iemand te redden of een vijandig gebied te clearen. In dialogen wordt wel enige context gegeven, en na een uurtje plichtsgetrouw dat allemaal netjes gelezen te hebben ben ik de dialogen gaan skippen. Behalve dat de voice-acting voor mijn gevoel geen goede match was met de karakters en de context, maakte de inhoud van de dialogen bovendien een erg generieke indruk op me. Daarbij had mijn hoofdkarakter soms ook ineens een mannelijke voice over. Mogelijk is er last-minute besloten om van de Wood Elf een vrouw te maken, maar zijn ze vergeten om enkele dialogen aan te passen. In ieder geval kwam dit erg slordig over en was het voor mij de druppel om voortaan snel door te klikken om weer op pad te kunnen en lekker te gaan hacken-and-slashen.
Gameplay
Want hoe kritisch ik ben over het verhaal, de context en de dialogen, zo tevreden ben ik met de gameplay. Het doet wat mij betreft wat een ARPG hoort te doen. Warhammer: Chaosbane is een heerlijke (grenzend aan verslavende) hack-and-slash game. Je hebt de keuze uit een flinke hoeveelheid wapens met bijbehorende specifieke abilities. Deze zijn goed uitgewerkt, met name omdat de verschillende wapens geschikt zijn voor verschillende situaties. Die situaties kun je enerzijds zelf creëren, en anderzijds dringt de game deze aan je op. Het tempo en de afwisseling hierin is hoog en dat maakt de gameplay gevarieerd.
Het hack-and-slash-en zorgt ook voor de nodige loot. Deze is uitgebreid en gevarieerd. De battles leveren equipment op, waarmee je karakter sterker wordt of meer damage aankan. Ook is er loot waarmee je de skills van je wapens kunt upgraden of waarmee je zogenaamde God skills, waarmee je jouw persoonlijke speelstijl beter kunt gaan accentueren, kan upgraden. Hoewel de verschillende levels qua design veel op elkaar lijken en ook de vijanden niet heel erg divers ogen, heeft me dit niet gestoord. De gameplay was voor mij voldoende gevarieerd en bovendien uitdagend genoeg.
God Skill Tree 
Skills om uit te breiden
Positief ook om te noemen is de mystieke achtergrondmuziek die uitstekend aangepast is op het tempo van de game en bovendien een sfeerversterkend effect heeft. De volledige game heb ik bovendien vrijwel vlekkeloos kunnen spelen. Ik heb Warhammer: Chaosbane op de Xbox One X gespeeld en heb geen last gehad van drops in framerate. De game is locked op 60 fps, wat overigens echt geen overbodige luxe is in alle snelle hack-and-slash actie en hectiek.
Endgame
Na een uur of 15 gespeeld te hebben zit ik inmiddels ver in het laatste chapter. De boss battles waarmee je het einde van iedere chapter markeert waren een aangename en uitdagende verrassing. Je wordt gedwongen alle upgrades van je equipment en skills goed bij te houden, want onvoorbereid de boss battle arena betreden resulteert in een kansloze exercitie.
Positief hier is tevens om te noemen dat je gedurende de hele game zowel lokaal als online co-op kunt spelen, zo ook de boss battles. Het is makkelijk om even iemand uit te nodigen en diegene haalt dan ook gewoon progressie en kan loot claimen.
Na de endgame is het natuurlijk mogelijk om met één van de andere karakters de game opnieuw te spelen. Ook kun je vanaf dan quest en expedities gaan doen. Met andere woorden, na een uurtje of 15-17 een eerste playthrough volbracht te hebben lijkt de game nog garant te staan voor vele uren speelplezier.
Conclusie
Warhammer: Chaosbane is het schooljongetje in de klas dat niet uitblinkt in één van beide richtingen, maar het gewoon oké doet zonder al te veel op te vallen. De game doet wat je mag verwachten van een ARPG. De hack-and-slash gameplay is gevarieerd en uitdagend. Er zijn legio mogelijkheden om te levelen en skills uit te breiden. De verschillende classes waarmee je kunt spelen met unieke abilities en combatstyles, in combinatie met de vele moeilijkheidsgraden, maken dat de game een hoge replay value heeft. De middelmatigheid van deze game zie je vooral terug in een slappe en weinig inspirerende verhaallijn, saaie dialogen en weinig variaties in het level design. Als je van ARPG games houdt dan is Warhammer: Chaosbane een game die je zeker moet checken, maar pak de game dan vooral op in een sale ergens de komende maanden.
