Zou het kunnen? Een goede Tony Hawk-game na een decennium-lange stroom aan misbaksels? Kan de Tony Hawk-licentie weer de huidige gat in de markt van skategames opvullen? Je leest het in deze review.
Hoe lang ik ook ben geteisterd door slechte Tony Hawk-games, maakte het mijn enthousiasme niet minder toen ik eenmaal hoorde dat er een Tony Hawk’s Pro Skater remake zou komen van deel 1 en 2! De games uit de jaren ’90 zijn onderdeel geworden van menig gamer die nu zo’n 30 jaar oud is. Je had toen niet het aanbod van games die we nu hebben en een skate-game ging er in die tijd behoorlijk goed in. Tony Hawk’s Pro Skater 1 en 2 waren dan ook echt regelrechte hits op de Playstation en N64 (en zelfs Dreamcast). Ook deel 3 deed het behoorlijk goed. Met deel 4 werd het al minder, maar het had met Underground en zelfs nog Project 8 een beetje een opleving. Maar die eerste drie games, dat waren de gouden tijden. Is het mogelijk om die tijden nu opnieuw te beleven met een remake?
Nostalgie oogkleppen of gewoon pure kwaliteit?
Met remakes is het altijd moeilijk om het huidige product proberen los te koppelen met de nostalgie die je voor een bepaalde franchise hebt. Is de kwaliteit echt goed, of teer je nog op oude emoties? Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen… Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 (THPS1+2) is goed! Ontwikkelaar Vicarious Visions heeft laten zien wat het kan doen met een oude geliefde franchise. Er zijn meerdere factoren die THPS1+2 goed maken als remake. Het is een combinatie van opgepoetste graphics, hergebruik van muzikale hits en toevoeging van nieuwe hits. Maar wat echt een knappe prestatie is, is het kind in de gamer weer laten leven zoals het toen in de jaren ’90 ook deed. Dat is een gevoel die je niet zomaar kan overbrengen bij de gamer. Laten we stap voor stap kijken naar de componenten van succes en uiteindelijk ook een paar zaken die beter hadden kunnen zijn.
C-C-C-Combo breaker!
De formule van de Tony Hawk-franchise is simpel. Er zijn levels waar je in rond kunt skateboarden en waar je diverse doelen hebt. Zo moet je uiteraard goeie scores neerzetten, mag je SKATE-letters gaan vinden, een geheime tape ontdekken, speciale trucjes doen bij een level-specifiek gebouw en nog wat unieke verzamelobjecten. Elk level is uniek en dat maakt het ontgrendelen van een nieuw level des te leuker. Je mag elke keer weer iets compleet anders verwachten. Levels in THPS1+2 gaan van steden, tot skateparken, tot loodsen en zelfs Area 51-taferelen. Voor de gamers die het in de jaren ’90 al speelde is alles één groot feest der herkenning. De levels uit Tony Hawk’s Pro Skater 1 zijn wat dat betreft wel de meest indrukwekkende. Vroeger was zo’n level een beetje vaag met een draw distance van 5 meter waardoor je het hele level eigenlijk niet in één keer goed kunt zien. Maar nu, anno 2020, is het level compleet zichtbaar en opgepoetst met de nieuwe grafische technieken. Op de Xbox One X draait de game lekker soepel op 4k en 60fps. Wat het geheel nog extra mooi maakt is het goed geïmplementeerde HDR. Wat een kleuren!
THPS1+2 is niet alleen een upgrade van resolutie en vooral framerate (goh, wat was dat een drama vroeger), maar alles is opnieuw opgebouwd. De belichting is goed, het level is goed gevuld met objecten, het voelt dynamisch en tegelijkertijd super ouderwets. Hoe kan dat? Dat komt omdat de besturing van je skater nog net zo houterig is als toen en dat is bewust gedaan. Door de super statische camera en animaties voelt THPS1+2 nog exact als de game van vroeger. Het is zelfs zo dat je ineens weer allerlei combo’s uit je vingers krijgt omdat je vroeger zo veel hebt gespeeld. De besturing is hetzelfde en daardoor voelt het allemaal bekend aan. Het is na een paar uur skaten steeds makkelijker om dikke combo’s aan elkaar te rijgen. Door het goede level design voelt het ook als een feest om soms een combo van 200.000+ punten te scoren. Grinden, nose manual, grinden, kickflip, manual, half pipe, varial heelflip, manual, grinden… het gaat maar door en dat voelt goed! De levels hebben natuurlijk ook weer de oude “geheime” zones die je moet ontdekken als je bepaalde objecten van het level grindt (zoals de propeller die aan de muur hangt bij ”Hangar”).
Skaten met diepgang
THPS1+2 heeft een uniek en mooi design als het aankomt op icoontjes, lettertype en aanbod van stijlen voor jouw skateboard. Het ademt allemaal punk en kleur wat perfect is. Het menu kan nogal wat warrig overkomen in het begin. Zo kwam ik er later pas achter dat je van Tony Hawk kunt switchen naar andere skaters door op “Y” te drukken. Je kan ook je eigen skater maken. Er is genoeg keuze voor een skate-game. Verwacht geen character creation à la Skyrim, maar wel genoeg om jouw persoonlijke skater te maken en vooral ook aan te kleden. Je kunt tijdens het vrijspelen van levels namelijk geld verdienen en met dat geld koop je nieuwe kleding, skateboards, schoenen en zelfs objecten voor jouw eigen park (want die kun je natuurlijk weer zelf gaan maken)! Je kunt jouw skater ook upgraden met punten naarmate je hogere levels bereikt. Met deze punten kan je investeren in snelheid, hoge sprongen of bijvoorbeeld de balans als je grindt. Het mooie van dit systeem is dat je dit op elk gegeven moment kunt aanpassen. Zo kan je dus punten uit snelheid halen om opnieuw te spenderen aan de hoogte van sprongen. Dat wil zeggen dat je voor specifieke doelen in het level gewoon je punten verandert om verder te komen.
Tijdens de singleplayer skate tours verdien je dus punten en geld door de levels zelf compleet af te ronden, maar ook door speciale uitdagingen te voltooien. Dat zijn uitdagingen als “Haal goud in een competitie” of “Word level 10”. Deze uitdagingen brengen weer meer geld in het laatje en meer experience points voor jouw level! Wat ik merk tijdens de skate tours is dat ik na het voltooien van alle levels wel gelijk klaar ben met de singleplayer. Je kunt naast deel 1 en 2 ook nog Ranked levels doen waar je met de rest van de wereld de uitdaging aan kunt gaan. Maar dat is eigenlijk niet zo heel interessant verder.
Multiplayer
Wat natuurlijk helemaal nieuw is voor THPS1+2 is de online multiplayer. De game bevat trouwens ook lokale multiplayer waar je allerlei modi tegen elkaar kunt doen (trick attack, graffiti, combo battle). De online multiplayer is een quicklist van modi en dat is best jammer. Het is natuurlijk super om nu online te kunnen skaten, maar het is veel van hetzelfde en soms wil ik gewoon vrij skaten met een paar vrienden en wat tricks laten zien. De eerste paar dagen van de release waren er ook wat probleempjes met de server waardoor niet iedereen in een party kon, maar ik verwacht dat Activision de boel heeft bijgesteld qua serverkracht, dus het kan zijn dat dit nu geen probleem meer is.
Door het online component van de game is het nu ook mogelijk om skateparken te bezoeken die andere spelers hebben gemaakt. Creativiteit mag gedeeld worden en dit stukje user-generated content is toch wel iets wat de game wat duurzaamheid biedt. Je raakt niet uitgespeeld als er weer compleet nieuwe parken zijn gebouwd.
Muziek
Het is misschien wel de meest spraakmakende eigenschap van de gehele Tony Hawk-franchise… muziek. In THPS1+2 is de muziek erg dik voor elkaar. De oude hits zijn terug, maar er zijn ook nieuwe hits toegevoegd die wat meer hip hop toevoegen en minder punk. Zo is de balans wat beter voor nieuwelingen terwijl de liefde van oude hits intact blijft. Door het spelen van THPS1+2 staat nu ook regelmatig de YouTube lijst aan waar alle muziek van Tony Hawk Pro Skater voorbij komt. Heerlijk!
Conclusie
THPS1+2 is een schot in de roos. De game maakt het leuk voor de gamers die het in de jaren ’90 hebben gespeeld en tegelijkertijd toegankelijk voor een nieuwe generatie gamers. Doordat er is gekozen voor de oude stijl van skateboarden, kan het hier en daar houterig en statisch aanvoelen, maar dat is nou eenmaal onderdeel van de charme. Nieuwe gamers die .skate hebben gespeeld, zullen erg moeten wennen aan de arcade-stijl van skateboarden. Voor de oudere gamers is het weer als vanouds combo’s aan elkaar rijgen. De mengelmoes van de grafische upgrades, nieuwe muziek, online multiplayer en tegelijkertijd de liefde voor alles wat “oud” is te tonen, maakt THPS1+2 een remake die de boeken in mag van meest succesvolle remakes. De bundel kost je 40 euro en brengt heel wat plezier met zich mee. En om antwoord te geven op mijn vraag in de titel… ja, de koning is terug.
