De cult-developer Renegade Sector Games, oftewel Alec Stamos, is ‘at it again’. Vrij snel na de Xbox release van Breakneck City volgt nu het volgende epos van zijn hand (en brein). Geheel in de inmiddels bekende ‘Low-Poly pulp’-look. Wat mogen we van Thunder Kid verwachten? De XBNL-redactie vroeg community member DandruffWookie om zijn bevlogen oordeel.
Op de smeulende apocalyptische resten van de Amerikaans-Canadese oorlog rebelleert een opstandige AI door een leger van robots te creëren en een groot deel van het Noord-Amerikaanse continent te veroveren. Roept zichzelf en passant uit tot Keizer van het Robot Imperium. En uiteraard is er slechts één persoon die de mensheid van verder robotisch terreur kan behoeden. Onze strijder voor gerechtigheid: Thunder Kid!
Zoals in alle releases van Renegade Sector Games worden vele achtergronden en texturen vrolijk hergebruikt om een variatie te maken van zijn reeds bestaande 3D actie games. De laatste game, Breakneck City, was een bijzonder matige 3D beat ‘em up met hier en daar een leuk gameplay-elementje. Thunder Kid is een 3D Run ’n Gun game met een vrijwel identieke stijl.
3D Platform hoppen
Vanuit het derde persoonsperspectief is het de bedoeling om Thunder Kid door gangen vol met aggressieve robots te loodsen. Hierbij moet je denken aan de doorsnee humanoid-achtige robots, tot aan drones en rakket-turrets. Ze hebben allemaal variërende wapens en in sommige gevallen beweegpatronen.
Het speelveld is een aaneenschakeling van gangen waarbij het soms mogelijk is een alternatief pad te kiezen. Hierbij heb je de optie om een andere gang of een route over hoger gelegen platformen te nemen. De hoger gelegen routes zijn lastiger, maar leveren soms een beloning op in de vorm van een gouden munt. Wat je er mee moet is mij een groot vraagteken, behalve dat je voor iedere munt een achievement krijgt.
Firmware update nodig
Eén ding hebben alle robots in deze game met elkaar gemeen. Ze kunnen allemaal wel een firmware update gebruiken. Het blijkt namelijk dat deze rebelse AI-keizer gewoon niet zo goed is in het programmeren van AI robotleger. Want enige vorm van intelligentie is bij deze robots ver te zoeken. Ze blijven statisch op hun plek staan of bewegen in standaard patronen. Als de robots munitie op je afvuurt is het goed te voorspellen, aangezien de meeste robots ook in vaste patronen schieten. De levelbazen zijn daarbij ook relatief simpel met eveneens snel te ontdekken patronen. Bij twee van de zeven heb ik meerdere pogingen nodig gehad de baas in kwestie te verslaan. Alle andere waren in één poging vernietigd.
Run-Strat, Best-Strat
De aanvalspatronen van de robots zijn zo voorspelbaar dat het in de eerste 10 levels de beste strategie is om gewoon pacifistisch door het level te bunny-hoppen. Wellicht dat je door wat projectielen (zeker de homing-missiles) geraakt zult worden, maar de game is zo schappelijk met het uitdelen van extra levens dat je amper dood zult gaan. De game wordt in de latere levels met platformsecties en spike traps echt wel wat lastiger. Je zult ook level variaties zonder benedenverdieping tegenkomen en bij het missen van een platform val je een onontkoombare dood tegemoet. Echter met zelfs onder-gemiddelde doortastendheid klaar je dit klusje zonder grote problemen. Binnen een uur of twee zul je de credits zien rollen en 1000gs rijker zijn.
Ondanks wat visuele aspecten en variatie in het verdedigende robotarsenaal is er onderling geen enkel verschil in gameplay ervaring tussen de levels en begint het na 4 á 5 levels al erg repeterend te worden. Zoals met veel Renegade Sector spellen kun je stellen dat je er maar één á twee uur gameplay uit kunt halen. Zonder enig scoresysteem of leaderboards is er geen enkele reden om de levels opnieuw te spelen of na een tijdje weer uit de virtuele mottenballen te halen. Daarnaast werkt de korte irritante muziekloopjes je waarschijnlijk zo op de zenuwen dat ik mij niet kan voorstellen dat iemand dit langer dan 2 uur kán spelen.
De 12 beschikbare achievements vormen geen enkele uitdaging en kunnen al na 6 levels volledig behaald zijn. Je hoeft de game dus als achievement hunter niet eens uit te spelen. Iets wat we steeds meer zien bij games van, met name, Rataliaka en Eastasiasoft. Wellicht zijn er achievement hunters die er € 7,99 over hebben om makkelijk 1000GS toe te voegen aan hun totaal, maar ook hier kun je onmogelijk genoegdoening uit halen, lijkt mij.
Conclusie
Zelfs in het (al redelijk matige) oeuvre van de heer Stamos blinkt Thunder Kid uit in middelmatigheid. Kon haar voorganger Breakneck City door wat verrassende gameplay wendingen en onbedoeld kolderieke situaties nog zorgen voor een ‘bijzondere’ 1,5 uur, Thunder Kid doet niets van dit alles. Het wordt nooit uitdagend of leuk en kan dan ook het beste gewoon genegeerd en/of vermeden worden.
NB: wil je meer van Dan zijn reviews zien? Check dan ook eens zijn YouTube-kanaal Euro Retro Gamer.
