Shin Megami Tensei V: Vengeance is eerder deze maand uitgebracht. De redactie van XBNL heeft beroeps JRPG’er Picnic82 gevraagd om zijn gastreviewers pen uit het vet te halen en de community van een review te voorzien. Je leest zijn indrukken met de nieuwe Atlus game hier:
De door Atlus ontwikkelde Shin Megami Tensei V: Vengeance is een opgepoetste en uitgebreide versie van de originele SMT-V, welke voor de Nintendo Switch is uitgebracht in 2021. Zelf heb ik het origineel nooit gespeeld en zal deze game dus beoordelen als een volledig nieuw spel. Voor mensen die de Shin Megami Tensei-serie niet kennen, kunnen het zien als Persona, maar dan zonder het extra gewauwel om de onderlinge relaties te bevorderen. SMT draait veel meer om de pure turn-based combat en het verzamelen van de demons, voor mij een enorm pluspunt.
Vengeance
Shin Megami Tensei V: Vengeance bestaat uit twee complete verhalen: een gloednieuwe route, de “Canon of Vengeance” – waarin nieuwe personages centraal staan en een raadselachtige groep demonen, de Qadištu. Of het originele verhaal uit Shin Megami Tensei V, de ‘Canon of Creation’. Voor de review heb ik gekozen voor de Vengeance route. Deze keuze maak je heel vroeg na het opstarten van de game, en als je per ongeluk de verkeerde keuze hebt gemaakt, kun je direct terug om je keuze te veranderen.
Op weg naar huis word je weg geblokkeerd door een politieafzetting op het metrostation. Je besluit een omweg te nemen via een tunneltje. Hier gebeurt iets onverwachts en je wordt wakker in een ander Tokyo. Er is een apocalyps geweest en het verwoeste Tokyo wordt hier Da’at genoemd. Hier wordt je gered door een wezen die met je samensmelt tot een Nahobino, een soort halfgod met bovennatuurlijke krachten. Verwacht van SMT geen diepgaand verhaal met enorm veel lore in de game, het is allemaal behoorlijk recht-toe-recht-aan, maar voor mij prima verteld en goed te volgen.
Tussen recht en chaos
De Shin Megami Tensei-serie draait om de tweedeling tussen recht en chaos. Vanaf de allereerste titel in de serie word je gedwongen om tussen deze filosofieën te kiezen of een neutraal pad te volgen dat ze allebei schuwt. Zonder kennis van de splitsing in het verhaal dat ons hier heeft gebracht, zou het gemakkelijk zijn om de nieuwe route af te schilderen als een stereotiep verhaal over vriendschap die alles overwint. Maar Shin Megami Tensei slaagt erin om dit plot op een goede manier te brengen.
Het originele verhaal is in deze route aangepast met extra karakters zoals Yoko, een student van een andere school, waar ze getraind is in exorcisme. Daarnaast zijn er talloze subquests, het eerdergenoemde kwartet Qadištu en extra demons toegevoegd (hierdoor wordt het wel lastiger om je achievements te halen).
De extra personages die essentieel zijn voor het plot, worden op bepaalde punten als ‘guest’ aan je groep toegevoegd. Dit is afhankelijk van waar je bent in het verhaal. Ze hebben als extra voordeel dat zij als mens bepaalde dingen kunnen doen die je demons in het begin nog niet kunnen, zoals het gebruik van items, zonder dat ze een slot in je demon stock in beslag nemen. Door de gesprekken die je met ze voert, krijgt het verhaal ook net een beetje extra diepgang.
Shin Megami Tensei V: Vengeance bestaat uit een aantal open werelden die d.m.v. portals aan elkaar verbonden zijn. Het staat je voor een groot gedeelte vrij om deze werelden vrijelijk te verkennen. Binnen de werelden zijn zogenaamde Magetsu Rails toegevoegd om sommige delen makkelijker en sneller te bereiken. Op de kaart is niet altijd duidelijk hoe je bepaalde gebieden kan bereiken, hiervoor is een soort bird-eye-view toegevoegd waarmee je een veel beter beeld krijgt.
Misschien iets te makkelijk?
Voor spelers die niet bekend zijn met Shin Megami Tensei is er een soort easy mode. Hiermee worden de gevechten allemaal net even wat makkelijker en is de game behoorlijk vergevingsgezind. Maar over het algemeen vond ik dat SMT-V Vengeance over het algemeen goed te doen was, misschien zelfs makkelijk voor een SMT-game. Onderdeel hiervan is dat je in deze versie geen vaste savepoints meer hebt. Je kunt op ieder moment buiten de gevechten op save drukken. Wel zo fijn als je vlak voor boss gevechten staat. Je krijgt extra items en demon boosts in de Demon Haunt, een rustplek waarbij je ook nog eens gezellig met je demons kan kletsen, en verschillende skills voelen gewoon krachtiger aan.
Er zijn bijvoorbeeld speciale skills waarvoor specifieke demonkoppels nodig zijn of demons die aan bepaalde voorwaarden voldoen. Sommige van deze vaardigheden maken het wat mij betreft soms iets te makkelijk omdat ze vijandelijke Press Turns kunnen verwijderen, zelfs in boss fights, waardoor vijanden van beurten worden beroofd.
Gezien het bij SMT om turn-based gevechten draait, waarbij de strategie is om extra beurten/acties te verkrijgen en de tegenstander zijn acties te ontnemen, is dat natuurlijk een enorm groot voordeel.
Maar gelukkig kom je nog regelmatig in een gevecht waarbij je hele party in 1 of 2 beurten volledig in de pan wordt gehakt. En mocht je alles nog steeds veel te makkelijk vinden, is er ook een Godborn moeilijkheid in de New Game Plus.
Grafische pracht en goede sound
SMT-V: Vengance draait heerlijk soepel op de Xbox Series X op 60 fps. Grafisch spat het van je scherm af, hoewel ik hier en daar wel wat details mis. Dit wordt dan weer prima gecompenseerd door goed vormgegeven omgevingen, een mix van woestenijen, gebouwen en vreemde omgevingen. Om nog maar te zwijgen over de godinnen, engelen, demonen en andere hellegebroed.
Door de lekkere muziek en omgevingsgeluiden blijf je heerlijk in de game. De voice-acting is een dikke prima. Het is niet uitzonderlijk goed, maar ook niet vervelend. Zelf speel ik dit soort games altijd met de Japanse stemmen, omdat die me nog meer de wereld inslepen.
Conclusie
Shin Megami Tensei V: Vengeance is een prachtig vormgegeven JRPG met turn-based combat. Ik kan een enorme voldoening halen uit de vele quests en subquests en het verzamelen van een bondgenootschap van verschillende demons. Met een speelduur van 2 keer 60-80 uur ben je wel even zoet met deze game. SMT-V Vengeance richt zich vooral op de combat, verwacht dus geen ontzettend diepgaand verhaal met allerlei enorme subplots. Mocht je een soort Persona game zoeken, zonder de flauwekul van het onderhouden van je relaties, dat is Shin Megami Tensei V: Vengeance zeker iets voor jou.
