Deze week verscheen Sea of Solitude, een door Jo-Mei Games ontwikkelde verhaalgedreven open wereld game, uitgegeven door Electronic Arts. In Sea of Solitude ga je middels een zoektocht door het verleden de strijdt aan met gevoelens van eenzaamheid. Durf jij het aan?
Met enige regelmaat zien we dat mensen met psychische problemen een grote rol hebben in video games. Vaak op een nogal ongezouten manier. Namelijk, de problemen worden enorm uitvergroot, vol met stereotypen en natuurlijk met als insteek vermaak. Het doel van video games is natuurlijk om de gamer te entertainen. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, we hebben allemaal met veel plezier de bizarre dialogen gevolgd van Michael in GTA 5, op de sofa bij zijn veel te fanatieke therapeut.
Er zijn echter ook game developers die met nuance, en met meer oog voor de realiteit, een kijkje geven in de psyche van de personages in hun games. Denk bijvoorbeeld aan de indringende beelden die Michonne in The Walking Dead telkens voor zich ziet, of Kate’s gedachten over zelfdoding in Life is Strange. En soms, heel soms, is psychisch lijden de kern van de game ervaring. Het laatste indrukwekkende voorbeeld dat ik me hiervan kan herinneren is Hellblade Senua’s Sacrifice en vanaf deze week kan daar Sea of Solitude aan toegevoegd worden.
Sea of Solitude – Het verhaal
In Sea of Solitude is de protagonist Kay. Dobberend op het water ontwaakt zij en opent de proloog met de volgende zinnen, die de kern van de game bondig samenvatten:
Kay: i’m still trying to piece it together. But, I can’t…I’m completely torn apart. I have family, I have friends,…And yet here I am. Feeling lonely. Again…What is wrong with me? I’m tired of it. So damn tired. There must be a way out of here! I want to change it…Change me!
Voordat ik verder ga met de review wil ik benoemen dat Sea of Solitude een sterk verhaalgedreven game is die tevens leunt op een bepaalde mate van symboliek waar je enerzijds voor open moet staan en waarbij verbeelding een rol speelt. In die zin is deze review meer dan gemiddeld sterk gebaseerd op mijn persoonlijke smaak, is de verhaallijn ongetwijfeld op verschillende manieren te duiden en dus tevens afhankelijk van de betekenis die jij als speler aan de gebeurtenissen in de wereld geeft. Ik zal proberen spoilervrij te beschrijven wat volgens mij de rode draad is van het verhaal.
In Sea of Solitude ga je met Kay op onderzoek uit om de kern van haar eenzaamheid te onderzoeken en de destructieve gedachten die zij over zichzelf heeft. Haar zelfverwijtende en negatieve zelf spreekt haar (gedurende de complete game) voortdurend op kritische en indringende wijze toe en is in de game gesymboliseerd als een monster dat als doel heeft de eenzaamheid bij Kay in stand te houden en haar gevoelens van waardeloosheid te bevestigen.
Je hebt echter kunnen lezen in het stukje uit de proloog dat Kay mentaal uitgeput is en zichzelf als doel heeft gesteld dat ze zo niet verder kan en wil leven. Ze wil veranderen. Om dit te realiseren zul je in de game het monster (in haarzelf) moeten verslaan en dat moet gebeuren door in de open wereld plekken te ontdekken die Kay confronteren met een stuk uit haar traumatische levensgeschiedenis.
Sea of Solitude – De gameplay
In een open wereld vaar je door de steden en kom je verschillende monsters tegen die bijgedragen hebben aan de isolatie en eenzaamheid waar Kay mee kampt. Door te speuren in de open wereld, uit te zoeken hoe je op belangrijke plekken kunt komen en puzzels op te lossen, kun je herinneringen vrij spelen. Die herinneringen zijn key in het verwerken (clearen) van het trauma en dat kan alleen door confrontatie.
De confrontatie is echter niet zonder gevaar. Timing, puzzelen en de juiste routes vinden tussen locaties is noodzakelijk. Wanneer een herinnering verwerkt is verandert de wereld om Kay heen en krijgen relationele aspecten gerelateerd aan de herinnering een andere betekenis. Kay verandert, en de fysieke wereld om haar heen wordt lichter en kleurrijker. Poorten gaan open, de zeespiegel daalt of stijgt, waardoor nieuwe delen van de map toegankelijk worden.
Opgemerkt moet worden dat het zoeken naar de juiste route in de game leuk en uitdagend is, maar niet erg ingewikkeld en enigszins lineair aanvoelt. Overigens, om het gevoel van lineariteit te doorbreken zijn er in de wereld collectibles verstopt (messages in a bottle) die gezocht kunnen worden en waarbij de boodschap in de fles verdieping geeft aan de verhaallijn. Tijdens deze zoektocht ontdek je ook meer van de stad die onder water staat en wat de stad voor Kay betekend heeft in haar verleden.
In de open wereld kan Kay ondersteuning oproepen van een zogenaamde flair, die haar de juiste richting op wijst. De (environmental) puzzels zijn niet erg ingewikkeld, maar bieden wel enige uitdaging. Persoonlijk heb ik de beperkte moeilijkheidsgraad (die overigens niet instelbaar is) niet als hinderlijk ervaren, omdat daardoor alle aandacht uit kon gaan naar de verhaallijn en de dialogen die Kay heeft. De uitdaging van de game zit dan ook veel meer in het proberen te begrijpen van Kay haar drijfveren en te ervaren hoe de verhaallijn zich ontvouwt.
De sterke verhaallijn wordt ondersteund door een prachtig visueel weergegeven wereld. Met name de visuele weergave van de monsters is indrukwekkend en maken dat de gameplay als extra indringend beleefd wordt. Grafisch ziet de game er schitterend uit en technisch loopt de game als een zonnetje. Ik heb gedurende de 5 uur dat de game in beslag neemt geen bugs gehad. De framerate is stabiel. Bovendien wordt de gameplay ondersteund door muziek die feilloos aansluit bij het gevoel dat de ontwikkelaars willen overbrengen.
Conclusie
Met maar een team van 12 game ontwikkelaars hebben ze bij Jo-Mei Games’s zware thema’s als eenzaamheid, somberheid en trauma op zeer indrukwekkende wijze weten te symboliseren in een ijzersterke verhaalgedreven game, waarbij door verkenning van een visueel prachtig vormgegeven wereld en het oplossen van (environmental) puzzels een verhaal ontvouwt dat op zeer indringende wijze beleefd kan worden, mits de speler hiervoor open staat. Ondanks de relatief korte speelduur van 4 – 6 uur en de beperkte replay value is de game de prijs van €19,99 meer dan waard. En dus een aanschaf absoluut aan te bevelen als je houdt van aangrijpende verhaalvertelling, waarbij eigen verbeelding en inleving gevraagd worden om het maximale uit de game beleving te halen.
