Review: Rory McIlroy PGA TOUR

Deze week kwam de eerste current-gen versie van de EA golf-serie uit. Na een paar rondjes spelen is dit mijn oordeel.

Ik heb lang getwijfeld. De reviews op het net zijn over het algemeen niet heel positief. De game zou een grote stap terug hebben gedaan ten opzichte van de vorige Tiger Woods delen. We hebben het hier natuurlijk over Rory McIlroy PGA TOUR. Toch heb ik de stap richting winkel genomen en hem aangeschaft. Een titel die blijkbaar in Nederland niet heel erg gewild is want ik moest hem zelfs bestellen om überhaupt een versie in de winkel te krijgen.

De klachten zijn talrijk. Te weinig courses, te weinig pro-spelers, geen current-gen. Nu ben ik niet heel erg veeleisend en heb ik misschien het voordeel dat ik de Tiger Woods delen niet heb gespeeld. Dus ik kan ze niet naast elkaar leggen. Na de installatie en benodigde update, start je in een tutorial. Sinds de buitenechtelijke escapades van Tiger Woods heeft EA besloten de samenwerking te stoppen. Dus is er een nieuwe ster gevraagd om zijn naam aan deze golfgame te verbinden. De Noord-Ierse Rory McIlroy is geen kleine jongen in de golfwereld. Op 22 jarige leeftijd bereikte hij de nummer 1 positie in de golf-wereldranglijst. In 2012 en 2014 won deze jongeman de US PGA Championship. Een geschikt boegbeeld dus. We zien Rory direct in beeld en hij vertelt in een soort videoboodschap zijn verhaal en hoe hij de golfsport ervaart. Dit is best een leuk infodingetje, mocht je daar interesse in hebben. Vind je dit totaal oninteressant, dan is het een beetje helaas pindakaas want je moet en zal zijn verhaal aanhoren. De eerste keer is dat geen probleem en keer je daarna nooit meer terug naar de tutorial, dan zal je Rory niet snel meer tegenkomen. Maar als je, zoals ik, nog even de mechanics wil bekijken, nog even de driverange wil betreden, dan word je ongewild weer met het hele verhaal geconfronteerd. Dat hier geen skip mogelijkheden zijn is dus niet erg handig te noemen.

Tutorial

De tutorial zit op zichzelf goed in elkaar. In de game heb je de keuze tussen drie speelstijlen, Arcade, Classic en Tour. Arcade is de simpelste. Een analoge slagtechniek waarbij je met je stick de slagbeweging maakt en zo de kracht en precisie bepaalt en vervolgens zaken kan aanpassen zoals power boosts, spin en de richtboog. Dan volgt Classic, de klassieke drie kliks manier van slaan. Simpelweg de slagmeter volgen en op de juiste momenten je A knop indrukken. De slag heeft 3 stappen en voer je die goed uit, dan sla je een perfecte slag. De laatste is de slagmanier die ik heb opgepakt. Puur omdat de game aangeeft dat dit de meest realistische manier van slaan is. Tour laat je de slag met je stick maken. Je bepaalt met je D-pad eerst de richting van je slag, gebruikt vervolgens je rechterstick om de boog in te stellen en moet dan je linkerstick zo bewegen zoals de slagmeter aangeeft. Dit met een juiste timing, rechte beweging en snelheid. Doe je dit goed, perfect swing. Maar bij kleine afwijkingen zal de bal direct reageren. Al deze modes worden stap voor stap uitgelegd en geoefend. Heb je dit onder de knie dan neemt Rory je mee naar het eerste korte potje waar je in zijn huid kruipt en wat holes gaat slaan. Is dat klaar, dan kan je het menu in en je eigen potjes gaan spelen.

Gameplay

De commentaren dat men het spel te makkelijk vindt, er weinig uitdaging in zit, deel ik niet. Ik vind het pittig. De Tour manier van slaan is weinig vergevend. Foutjes worden goed afgestraft en ik vind mijzelf dan al snel in het zand of in het veld staan om de bal daaruit te meppen. Par halen of onder par komen, is best oefenen. Voor mij resulteerde de eerste slagen toch al snel in een bogey of slechter. En ben je eindelijk bij de hole, dan komt het putten. Rekening houdend met de hellingen zal je moeten anticiperen op de baan van je balletje. Op de kracht van je slag. Man, ik heb daar wat mee zitten worstelen. Dus voor mij is dit geen 1-2-3 simpel golfspelletje. Misschien als je voor arcade of classic gaat maar ik raad dat je wel af. Het blijft een sportsimulatie voor mij.

Graphics

De game maakt gebruik van de Frostbite 3 Engine, ook wel bekend van Battlefield. Men heeft gekozen voor deze engine omdat deze bij uitstek geschikt is voor het weergeven van de natuur. Grafisch is er wel wat op aan te merken. Het lijkt erop dat men bepaalde concessies heeft moeten doen om de veel gehoorde ergernis van de ellenlange laadschermen op te heffen. Die lange laadtijden zijn er dan ook niet meer. Wat er wel is, zijn cutscenes die, al zijn ze mooi om te zien en leuk om naar te kijken, je toch een beetje uit de flow halen. Waarom? Omdat elke cutscene aan het eind even een seconde bevriest. Ik persoonlijk vind dat heel jammer en snap ook niet waarom de makers dit niet snel naar zwart kunnen faden of dit op een andere manier kunnen oplossen. Ik vind het alvast nogal storend. Verder ziet het er gewoon goed uit. Is het adembenemend? Nee, voor mij niet. Is het current-gen? Ik betwijfel het. Maar desondanks mooi genoeg en prettig om naar te kijken. Naast de graphics is het stukje begeleidend commentaar ook iets wat de game laat leven. Ook dat is goed genoeg. De heren Rich Lerner en Frank Nobilo brengen je weetjes over de verschillende banen en spelers en begeleiden op een rustige toon, zoals het hoort, je spel. Natuurlijk zijn er herhalingen maar zoals in elke sportgame is dit niet te vermijden.

Courses

De game heeft een beperkt aantal beroemde banen en dito profspelers. Mij deert dit op dit moment nog niet maar ik kan mij wel inleven in de veteranen die 20 banen gewend waren en die het nu met een magere 8 banen moeten doen. EA heeft de belofte gedaan dat zij nieuwe banen blijven toevoegen omdat ze deze game niet jaarlijks opnieuw willen uitbrengen. En zover ik dat begrijp zijn deze toevoegingen gratis. Als je kiest om als pro-speler te starten, maak je een eigen character en kan je een carrière in de golfsport beginnen. De mogelijkheden in het maken van een personage zijn beperkt en het schijnt dat de community zich daar nogal druk om maakt. Blijft mij toch altijd een beetje verbazen dat je dat als minpunt van een sport game ervaart. Ik vermoed dat EA dit bewust heeft gedaan om te voorkomen dat we a la Fifa allerlei gedrochten in online games te zien gaan krijgen. Iets waar ik mij alvast in profclubs dood aan erger. Blauwe afro’s, debiele neuzen, je kan geen wedstrijd starten zonder een stel afgekeurde Hobbits op het veld te zien rennen. Dus EA heeft waarschijnlijk gedacht, dit laten wij in de edele golfsport niet toe. Basic personages dus. De Pro modus is solide. Je kan er een carrière die 15 jaar beslaat in beginnen. Je verdient punten, kent dit toe aan betere skills of aan beter gereedschap en klimt zo op (of niet) om de kampioen te worden. Niks op aan te merken.

Online

Heb je wat vrienden of, zoals ik, een Facebook groepje mensen, waarmee je samen een toernooi wil opzetten of gewoon 1 vs 1 wil spelen, dan is de online modus zeer geschikt. Je kan een game opzetten met veel verschillende opties en zo je bekwaamheid ten opzichte van je vrienden of totaal onbekenden testen. In een toernooi kan je kiezen tussen een toernooi per dagelijkse ronde of een toernooi van een week. Het laat je ook zien waar jij staat in de wereld online ranglijst. Leuk om te doen dus.

Conclusie

Rory McIlroy PGA TOUR is een vermakelijke game. Het is typisch zo’n game die je opstart als je even een uurtje niet met een lijf vol adrenaline of ragequit-achtige emoties wil gamen. Lekker rustig genieten van de natuur op je beeld en met een rustige ademhaling, geconcentreerd, een balletje slaan. Met vrienden samen spelen is natuurlijk nog leuker. Vergelijkbaar met samen Trivial Pursuit of Monopoly doen. Lekker relaxed. Is het een topper? Nee. Maar meer dan goed genoeg om je, mits je van dit genre houdt, toch een tijd bezig te houden.