Dames en heren, laat u kaartjes zien bij de ingang om in te checken. Gelukt? Mooi! Dan is het tijd om het pretpark van je dromen te bouwen in Parkitect. Weten of dat een succes is? Dat lees je in deze review.
Mensen die me kennen weten dat ik een voorliefde heb voor games waarin je je eigen pretpark mag bouwen. De vrijheid die krijgt als pretparkmagnaat, de constant wisselende behoeftes van je bezoekers, in wisselende omgevingen met daarbij wisselende attracties hebben eigenlijk altijd aangesproken. Zo begon ik ooit als jochie met Theme Park op mijn SNES.
Ik was dan ook direct blij verrast toen ik de eerste beelden van Parkitect voor de Xbox een paar weken geleden zag. Zonder dat ik het wist bestond de game eigenlijk al een tijdje. De game werd namelijk gemaakt door ontwikkelaar Texel Raptor en zag in 2018 het levenslicht op de PC na een Kickstarter van twee jaar. Parkitect is namelijk een game die terug lijkt te gaan naar de era van RollerCoaster Tycoon met de daarbij behorende graphics. Nostalgie was daarmee het eerste woord wat bij me opkwam.
Parkitect kent twee verschillende game modes: het alom bekende sand box en daarnaast heeft de game een campaign. Om de kneepjes van het pretpark vak onder de knie te krijgen ging ik aan de slag met de laatste optie. Hierin krijg je in een tutorial van zo’n 20 minuten uitgelegd hoe jij aan de slag kan met het pretpark van je dromen.
En daarna? Daarna wordt je eigenlijk los gelaten op je eigen lapje grond en mag je het met wat objectives helemaal zelf uitzoeken. Klinkt overdonderend, maar is het eigenlijk niet. Want waar veel van dit soort games moeite hebben met een overzichtelijke overview te bieden die ook nog eens past op de controller heeft parkitect dit probleem totaal niet. Sterker nog, de makers lijken er rekening mee gehouden te hebben dat je met een controller speelt.
Toegankelijk zonder knip en plakwerk
Door Y ingedrukt te houden kom je namelijk in een wiel terecht waarin je als speler eigenlijk alles bestuurd en bouwt. Of dat nou je attracties zijn, decoraties, paden of je wil gewoon de financiën inzien, je doet het allemaal via deze knop. En daarmee verdient Parkitect al direct een compliment.
Dan een ander dingetje waar de makers wat mij betreft een pluim mee verdienen. De originaliteit. We weten natuurlijk dat er al een hoop games zijn waarbij je je pretpark opbouwt. Denk aan Park Beyond, Planet Coaster, Theme Park en natuurlijk RollerCoaster Tycoon. Toch weet Parkitect daar hier en daar eigen features in aan te brengen zonder dat dit ten koste gaat van originaliteit.
Zo mag je ondergrondse tunnelstelsels bouwen, waar je goederen door kan laten vervoeren. Hiermee kun je shops bevoorraden zodat je niet zonder eten en drinken komt te zitten, wat natuurlijk ten koste gaat van je omzet. Let wel, hier heb je vervoerders voor nodig, die je in kan huren. Daarnaast kun je ook het centrale tunnelstelsel aansluiten op vuilniscontainers, zodat je afval snel wordt afgevoerd.
En wellicht het belangrijkste als we het hebben over originaliteit dan zijn het wel de attracties. Natuurlijk ga je hier attracties in vinden die je vast al eens hebt gezien. Maar door te investeren in onderzoeken en de wereld af te reizen in verschillende omgevingen wordt de variatie op een gegeven moment wel een stuk beter. En dat is wel belangrijk gezien je bezoekers verschillende behoeftes hebben.
Het bouwen van achtbanen doe je daarnaast helemaal zelf met een soort rekensysteem. Het is hierbij belangrijk dat je de getallen optelt en om zo de volgende baan te kunnen leggen. De uitleg die de game hierover gaf in de tutorial was vrij summier en zorgde er voor dat ik hiermee wel een tijdje bezig ben geweest. En om heel eerlijk te zijn snap ik het systeem na het kijken van meerdere video’s op YouTube nog steeds niet helemaal. Erg jammer, want dit weerhield mij er wel van om uitgebreid aan de slag te gaan met achtbanen bouwen. Iets wat ik juist zo graag doe in dit soort games.
Nostalgisch tintje
Verwacht als speler geen super graphics van deze game. De makers hebben namelijk overduidelijk gekozen voor een stijl die nostalgie met zich meebrengt. Zo kun je met name in de omgevingen duidelijk de pixels zien en ook je bezoekers zijn komisch weergegeven. Over het algemeen hebben ze een wat groter hoofd en waggelen ze door je pretpark. Een leuke twist die dus bewust gekozen is door de makers en verrassend goed uitpakt.
Dan wel een minpunt. Parkitect heeft nogal weinig muziek en dat ging helaas wel eens ten koste van m’n gameplezier waardoor ik wat anders ging spelen. Ja, wanneer je een achtbaan bouwt kwam er weer een liedje opzetten, maar dit waren vrij monotone deuntjes. Hierbij mis ik toch wel de epische meezing soundtracks van andere pretpark games.
Overall is Parkitect dus best een aardige pretparkgame geworden. Mits je hem niet te veel speelt. Want mede door het gebrek aan muziek en de weinige objectives zonder diepgang werd de game voor mij al vrij snel saai. Uiteindelijk zorg je er namelijk voor dat je zo snel mogelijk winstgevend bent, af en toe wat uitvind en je park verder inricht. Maar dat is het dan ook wel.
Conclusie
Parkitect is een vermakelijke en frisse duik in het pretpark genre. Hierbij haalt de game een aantal nostalgische noten aan die vooral voor de oude rotten in het vak zullen voelen als een feest der herkenning. Daarnaast verdient de game credits voor de eigentijdse (grafische) stijl, zowel van de omgevingen, als de attracties en bezoekers. De game introduceert daarnaast ook een aantal originele toevoegingen die we nog niet eerder hebben gezien. Het is echter jammer, dat de game in mijn ogen vrij snel saai wordt en maar weinig gebruik maakt van muziek. Daar staat echter wel tegenover dat de game nog steeds ondersteund wordt en er dus nog meer content verwacht mag worden. En voor zo’n drie tientjes heb je dan best een leuke game met een zonnige toekomst!
