Review: NHL 16

IJshockey is een sport die in Nederland niet echt leeft. Er was een tijd dat dit wel zo was en we zelfs een team hadden schaatsen tijdens de Olympische Spelen van 1980. Maar die tijd is allang voorbij.

Dat deze sport, net zoals zijn Amerikaanse tegenhanger basketbal, niet heel erg populair is, merk je aan het aantal mensen wat NHL 16 koopt en speelt. Maar deze redacteur is een fan van die categorie. Simpelweg omdat het snel en spectaculair is en heel iets anders dan het tragere voetbal. Dus nu eerst NHL en dan over enkele weken NBA 2K. We gaan lekker sporten!

De NHL-serie is er eentje uit de stal van EA Sports. Over het algemeen, op NBA Live na, zitten die games wel goed in elkaar. Maar NHL vind ik wel een uitschieter. Daar waar FIFA elk jaar weer veel klachten genereert, staat NHL elk jaar in mijn ogen weer als een huis. Vorig jaar was er wel een grote klacht namelijk dat het menu, de spelmogelijkheden, heel beperkt waren. Een veelgevraagde modus EASHL (EA Sports Hockey League), wat te vergelijken is met FIFA Pro clubs, zat namelijk niet meer in het pakket. Gelukkig heeft EA hiervan geleerd en is hij weer terug. Nog beter, men heeft het hele jaar een deel van de community bij het opnieuw opzetten van deze optie betrokken zodat het aan de verwachtingen van de fans zou voldoen.

De opties zijn sowieso ten opzichte van vorig jaar weer een stuk uitgebreider. Zo hebben we Seasons (het spelen van een regulier seizoen), de tegenhanger van FIFA Ultimate Team, HUT genaamd (rommelen met verzamelkaarten), is er Be a GM (career), zijn er natuurlijk online wedstrijden te spelen, is er Be a Pro (career) en de eerder genoemde EASHL. NHL heeft best wat leagues in zich zitten waaronder een aantal Europese. Je vind er onder andere de Liiga (Finland), SHL (Zweden), DEL (Duitsland) en een aantal Canadese QMJHL, OHL en nog veel meer competities in terug maar ook nationale teams zijn in de quickplay of online speelbaar. Ook is er de mogelijkheid tot een couch co-op en een 6 vs 6 wedstrijd. Een leuk detail is dat het menu zich aanpast naar afbeeldingen van jouw favoriete team.

Als we NHL willen vergelijken met een andere sportsgame, dan kan je best zeggen dat het veel weg heeft van NBA 2K. Elementen als het commentaar voor de wedstrijd, de to-the-point verslaggeving van de wedstrijd zelf, achtergrond info over teams en spelers, de zeer vloeiende gameplay, de publieksanimaties, de gedetailleerde stadions, het zit er allemaal in.

Op de gameplay kan ik weinig aanmerken. Ik gebruik standaard de Pro-Stick instelling die nogal intuïtief werkt. De rechterstick zorgt voor het schot en de stickcontrole. Daar schiet je mee en de snelheid en richting van je schot worden door deze stick bepaald. Dat geeft veel vrijheid maar vergt ook veel oefening. Maar NHL heeft hier rekening mee gehouden. Zo is, net als bij FIFA 16, de ‘ingame’ trainer, de On-Ice Visual Trainer aanwezig. Dit houdt in dat je op beeld telkens (knop en stick) adviezen krijgt wat betreft de actie die je op dat moment het beste kan doen. Voor beginners in dit spel is dit geweldig. Je leert zo hoe je controls werken en welke actie het beste werkt op dat moment. Zo zie je als je richting goal gaat dat het goal een soort adviesscherm krijgt met blauwe en groene pixels. Het groene gebied is waar je naar toe moet meppen. Dit zit lekker in elkaar.

EASHL

Ik heb een paar favoriete spelmodi. Be a Manager, Be a Pro en, met een vriend samen, de EASHL modus. Laten we met die laatste beginnen. Het principe is niet lastig, je richt een club op, haalt wat vrienden erbij en start een game. Bij de start kies je je positie en een voorkeursmanier van spelen. De één kiest voor Spelmaker, de ander voor Sniper of een andere spelstijl die goed je ligt. Daarna zoek je online een tegenpartij op. Het mooie van dit zoeksysteem is dat je in je eigen regio kan zoeken. Voor mij een belangrijk iets want geloof me, tegen Amerikanen en Canadezen spelen is zwaar. Die jongens kennen deze sport van binnen en buiten en weten precies hoe de tactiek van het spel in elkaar steekt. Voor mij is dat vaak nog zoeken. Met elke wedstrijd krijg je punten en ga je in bekwaamheid vooruit. Het is gewoon erg leuk om met vrienden te spelen en winnen (of verliezen). Zeker als er een gevecht ontstaat, want ja, dat hoort bij het spelletje. Soms gaan de handschoenen uit en ben je met een bokswedstrijd bezig. Dat is altijd hilarisch en levert in de partychat veel gejuich en aanmoedigingen op (en een moraal boost als je wint).

Be a Pro

Be a Pro is denk ik de ideale manier om tactiek te leren. Je maakt daarin een speler (en dat mag ook een dame zijn) en gaat met hem/haar de weg richting NHL op. Een leuk detail is dat EA nu ook de mogelijkheid geeft om een baard voor zowel het reguliere seizoen als voor de Play-offs te kiezen. Baarden zijn in de NHL tegenwoordig zeer populair en het is een traditie aan het worden om in de Play-offs deze baard nog groter te laten zijn. Voor de ongeduldigen kan je direct de NHL in en een team kiezen of je kan een soort pre-draft wedstrijden doen en dan kijken wie je wil hebben. Dan is er nog een 3^e optie, namelijk een start maken als 16 tot 18 jarige en de junior leagues in gaan en vanuit daar ontdekt worden. Ik vind dit best pittig. Ik ben begonnen in de GMHL, Greater Metro Jr. A Hockey League, een Canadese junioren competitie. Met een team van onder de 18-ers strijdt je voor een zo goed mogelijke ranking. Dit zit trouwens ook weer zeer informatief in elkaar. Bij elke wisseling (en dat zijn er in ijshockey velen) krijg je te zien wat je rating is op verschillende onderdelen en waar je zwakke en sterke punten zitten. Die rating geeft je punten en zorgt voor een positief of negatief advies richting NHL. Je gaat dus echt werken om je droom te verwezenlijken, spelen voor een profteam. Ik besloot om de Seguin Huskies uit Ontario te kiezen. Zoals eerder gezegd, pittig. Je wordt overal op afgerekend, geblokt shot, penalties, turnovers leveren snel minpunten op. Een goede Big Bodycheck daarentegen laat je cijfers met +40 stijgen. Uiteindelijk is dat ook wat ijshockey maakt. Die knallen tegen je tegenstander, de klappen die je hoort als je hem tegen de boarding aan ramt. Ik speel op de één na laagste stand, PRO, en worstel daar best mee. Helaas is het verschil met Rookie te groot. In Rookie versla ik tegenstanders met 8-2, dus dat voelt voor mij niet realistisch. In Pro daarentegen krijg ik regelmatig klop. Maar dat zegt meer over mijn vaardigheden dan over de game. Toch had er wat mij betreft wel een soort semi-Pro stand tussen mogen zitten.

Be a GM

Be a GM zegt het eigenlijk al, je bent een manager van een team. Alle aspecten van het manager zijn komen er in terug, het handelen, spelers uit je satelliet-team in de AHL halen of terugzetten, het geld in de gaten houden, enz. Nieuw is het moraal aspect. Hoe gaan je spelers met elkaar om, met tegenslagen, met promoties en degradaties? Ook dat moet je beheren om zo de sfeer in je team goed te houden. Toch zijn er ook wel wat elementen die ik mis. Zo vind ik het jammer dat Be a GM weinig ‘interactie’ laat zien. Je voert wel gesprekken maar die komen niet in beeld. Het transfersysteem van NHL is lastig, zeker als je niet precies weet wie wie is. Het gebruiken van een CAP oftewel een beperking, een plafond aan wat een team mag uitgeven (goed idee voor het voetbal trouwens), zorgt er ook voor dat het handelen en kopen van spelers strand op de te hoge waarde die je team dan krijgt. Je moet je daar dus best in verdiepen, hoe werkt dat nou precies. Daarnaast is het natuurlijk gewoon spelen in de competitie met als doel de Stanley Cup winnen. Ook je satelliet-vereniging is speelbaar in de eigen AHL competitie. Er is dus qua keuzes voor ieder wat wils. Met NHL kan je je lekker vermaken en dat kiezen wat je het leukst vind.

Hockey Ultimate Team heb ik weinig mee, het gerommel met kaartjes, niks voor mij. De onkunde speelt hierin een rol want al die namen, al die spelers, daar ken ik er misschien maar 5% van. De rest zegt mij weinig. Toch heeft NHL 16 wel iets toegevoegd wat het voor de starters interessant maakt namelijk offline HUT. Hiervoor was je verplicht met je ‘slechte’ HUT kaarten online te gaan strijden maar nu kan je ook offline tegen de AI spelen. Iets wat het misschien wat aantrekkelijker maakt om kaarten te verdienen.

Dit brengt mij bij de wat meer technische zaken, hoe is hij grafisch, qua aankleding, enz.

Het is een geheel

Ik ben een speler die altijd voor het gehele plaatje gaat. Kan rustig herhalingen bekijken om te zien hoe de puck het doel wel of niet in gaat en luister naar het commentaar. Dit alles zit bij NHL 16 wel goed. De animaties zijn vloeiend en de bewegingen natuurlijk. Je ziet echt de mechanics van het schaatsen goed in beeld. IJshockey is een spelletje waar heel veel snelheid in zit, veel bewegingen, plotselinge remacties, enz. Dit wordt prachtig in beeld gebracht. Ook de omgeving, de ijshallen, de animaties in het publiek, zijn dik in orde. Dit jaar heeft EA ook de mascottes van de NHL toegevoegd. Niet echt iets waar je de game voor koopt maar toch, het is grappig om te zien hoe deze mascottes een groot onderdeel zijn in het spektakel wat elke wedstrijd toch weer is. Het publiek wat borden omhoog houdt met de naam van de sterspeler van dat moment en de vraag of hij wil trouwen, zijn leuke details. Deze borden passen zich ook aan, aan het spel wat jij dan speelt. Scoor je 3 goals, dan is jouw naam in beeld. De cutscenes met info over de ploeg of een speler zijn ook vermakelijk. Even wat achtergrondinfo vergaren, het geeft je echt het gevoel dat je naar een tv uitzending kijkt. Dat EA dit gevoel vooral voor ogen heeft, zie je in NHL en FIFA duidelijk.

Tv

De sfeer van een uitzending maken. De mannen die hier een grote rol in spelen zijn de presentatoren waarvan wij er in de pre-game reportage twee zien, Mike Emrick en Eddie Olczyk, die al jaren bij de NBC het commentaar verzorgen. Een leuk detail van NHL 16 (en 15) is dat het geen animaties zijn maar de echte beelden van deze 2 mannen geprojecteerd op het virtuele ijshockey stadion. Dit geeft een gevoel van authenticiteit. Tijdens de wedstrijd is het commentaar zeer precies en kloppend, wordt het aangevuld door Ray Ferraro die langs de lijn meekijkt, en is het een verbetering op die van vorig jaar. Helaas merk je wel dat in de mindere leagues het commentaar wat algemener wordt. Ineens hebben Mike en Eddie dan geen namen meer voorhanden maar wordt het simpel ‘the goalie’ of ‘the defender’. En dat je na een tijdje op de onvermijdelijke herhalingen stuit. Wat ik wel mis zijn vette muziektracks die we tijdens een wedstrijd best mogen horen, die zijn er weinig. Het onmisbare geluid van de Hammondorgel is er natuurlijk wel want die kan niet ontbreken. Toch valt mij één onderdeel altijd tegen, het einde van een game. Ik mis daar iets van een nabespreking, een leuke samenvatting, iets meer dan nu. Je strijdt en wint met veel moeite, dan wil je dat je ook een beetje bejubeld wordt. Maar daar doet EA niet aan. Het is even wat goals en een bedankje voor het kijken en weg, je zit in het menu en mag alleen nog maar afsluiten. Voor mij altijd een beetje een koude douche.

Conclusie

Dus ben je een liefhebber van sportgames en heb je iets met Amerikaanse sporten of met ijshockey, dan is deze game een aanrader. Het is weer eens iets anders dan FIFA en geeft je, als je tenminste weinig van de sport weet, ook wat kennis mee over deze geweldige sport. Je leert wat Icing is of wanneer je offside staat (iets wat veelvuldig gebeurt bij beginners die het spel niet kennen). Verdiep je wel een beetje in de tactieken want zoals elke Amerikaanse sport, worden ze bepaald door plays en opstellingen. Heb je sowieso niks met sport of ijshockey en snap je er geen jota van, dan ga je dit spel weer snel verkopen. Wat kennis over de sport of tenminste de intentie om er iets over te lezen op het net, zijn wel nodig. Anders schaats je als een kip zonder kop rond. Als laatste heb ik nog een video van een volledige wedstrijd geplaatst, dit geeft een beeld wat er allemaal te zien is.