Voor de liefhebbers van basketbalgames is er eigenlijk maar één titel die het er toe doet, NBA 2K. Dit is zijn kleine broertje, maar waarom is dat zo?
EA sports maakt geen slechte sportgames. De NHL serie is er één die ik zeer waardeer. Volgens zeggen, ik speel het niet, is de American Football-game ook goed te spelen. FIFA zit er een beetje tussenin maar op het gebied van voetbalgames wel de marktleider. Maar basketbal, daar wil het maar niet mee lukken.
Dat dit zo slecht lukt, bleek wel een aantal jaren geleden toen EA rigoureus besloot geen basketbalgame meer uit te brengen. Tot 2013, toen was er een poging met NBA Live 14. Deze poging mislukte behoorlijk omdat de game gewoon slecht was. Helaas was deze slechte start ook gelijk de oorzaak van de constante worsteling van EA om het basketbal weer op de kaart te krijgen. Versie 15 was al iets beter maar toch nog veel te slecht om überhaupt in de buurt van 2K te komen.
Nu is de volgende uit want EA geeft niet op. NBA Live 16. Ik kreeg als groot basketbal- en NBA 2K-fan de kans om een vergelijkend warenonderzoek te doen en ben NBA Live met een aardig gekleurde bril, want die heb je nu eenmaal als je de standaard van 2K gewend bent, gaan spelen.
Verbeterd
Waar vorig jaar het schieten, passen en dribbelen nog gewoon waardeloos ging, is versie 16 wel een stuk verbeterd. Maar zijn deze verbeteringen genoeg? Wat ik kan vaststellen is dat NBA Live 16 makkelijker te spelen is dan 2K16. De controls en bewegingen zijn wat simpeler van aard en hebben minder ‘bijzondere’ moves in zich. Het uitvoeren van fake bewegingen en je tegenstander uitspelen, is aanzienlijk makkelijker dan bij de concurrent. Dit heeft mede te maken met de niet zo geweldige AI die het spel laat zien. Het schieten met de shotmeter is best duidelijk en geeft je genoeg tools om een punt te scoren. Maar het mist daardoor wel een gevoel van realisme. Het gaat te gemakkelijk. Daar waar ik in 2K echt moet worstelen om een punt of 9 per wedstrijd te scoren, is mijn eerste potje op Pro meer dan 30 punten waard in Live 16. Dat is verre van realistisch. Een rookie in de NBA scoort echt geen 30 punten in wedstrijd één. Hier ligt dus ook direct de kracht en de zwakte van NBA Live 16.
Voor de casual sportgamer die basketbal wel leuk vindt en een toegankelijk spel zoekt is NBA Live 16 ideaal. De trainingen zijn helder en leggen je zeer goed uit wat voor combo’s je gebruikt om bepaalde acties uit te voeren. Die acties zijn redelijk beperkt zoals ik al zei. Waar 2K een boekwerk nodig heeft met verschillende soorten shots en dribbels, heeft EA daar maar een pagina of 2 voor nodig. De AI is gewoon slecht te noemen. 
In de aanval valt het nog mee maar verdedigend zijn ze bijna onzichtbaar. Je snijdt er gewoon doorheen met een beetje tikken en een paar stick-bewegingen. Wat ik wel een pluspunt vind is de gameface optie in Live 16. Gewoon je kop in een App zetten en hop, je smoelwerk wordt scary goed in de game gezet. 2K vind ik daarin achterblijven omdat je daar verplicht een Kinect moet hebben om dit voor elkaar te krijgen.
Artificial Intelligence
Waar gaat de AI dan de mist in? Basketbalkenners en diegenen die een beetje de taktiek snappen binnen het spel, weten wat pick-and-roll is, wat een screen zetten is en hoe de verschillende lopen in elkaar steken. Voor hen is de AI vaak onbegrijpelijk bezig. Als je roept om een screen, dan wordt deze vaak op een vreemde manier neergezet. Een screen zetten met nog een verdediger achter de screenzetter is namelijk nutteloos. In 2K16 zie je dat de AI dat herkent en daar wordt de screen dan anders gezet. Live 16 snapt dat niet waardoor je achter de screen alsnog stuit op een verdediger. Dit soort vreemde bewegingen kom je te vaak tegen.
Wat ook zeer opvallend aanwezig is, zijn de vertragingen. Basketbal is snel, zeker in de NBA. Spelers reageren in milliseconden op situaties. Bij Live 16 heb je soms het gevoel dat je met de omroep Max-versie van basketbal te maken hebt. Bijvoorbeeld de overname van een bal bij een aanval. Je verwacht dan dat je medespelers in hoog tempo gaan proberen de break te volbrengen. Bij Live 16 duurt het lang voordat dat kwartje valt. De spelers komen slecht op gang en vaak is het voordeel al lang voorbij als er eindelijk beweging komt. Dit geldt ook voor rebounds. Je ziet aanvallers schieten, de bal stuit van de basket en de aanvaller weet de bal in de rebound toch te pakken. Normaliter zie je dan in één vloeiende beweging een nieuwe schotpoging voorbij komen, bij Live 16 ‘denkt’ die speler dan eerst nog even na. Als je zoals ik gewend bent dat dit in één beweging doorgaat, dan lijkt het wel alsof er een pauze van 5 seconden plaatsvind voordat er iets gebeurt. Dit haalt de snelheid en het realisme weg.
Show
Als we verder naar het totaalplaatje kijken, iets waardoor ik NBA 2K16 zo ontzettend goed en af vind, dan is dit voor EA bijzaak. Er is een halftime report en een post-game report. En eerlijk is eerlijk, die zitten goed in elkaar. Je ziet verschillende onderwerpen in beeld komen, de beste acties van je eigen partij, de beste van de tegenpartij, enz. Leuk en informatief, maar daar blijft het dan ook bij. Van het hele spektakel wat basketbal in de NBA is, zie je niets terug. Nu zal dit voor ons Europeanen van minder belang zijn maar de Amerikaanse fans, daar waar deze game toch het meest verkocht zal worden, telt dit zeker mee. Geen on court interviews, geen pre-game show, geen dansers, niets van dat alles. Het enige wat we zien is de mascotte van bepaalde teams langs de lijn lopen maar daar houdt het dan echt mee op. NBA Live 16 gaat alleen maar om het spelletje zelf. Ik vind dat toch wel een gemiste kans en het haalt voor mij een stukje glans van het spel.
De Rising Star mode staat in de schaduw van de career story van 2K16. Zeker nu er het Spike Lee stuk aan is toegevoegd waardoor het in 2K16 een echt verhaal is geworden. Bij Live is het zeer basic. Eén wedstrijd om je prestaties te zien en hopla, de draft in en naar de NBA. Het is allemaal wat kaal. Geen extra activiteiten, geen extra trainingen, geen reclame inkomsten. Het is gewoon wedstrijden spelen maar dan vanuit het één-speler perspectief. Dynasty laat je de manager versie spelen maar ook deze laat weinig interessante dingen zien. Geen gesprekken met spelers, geen moraal-indicaties, het is gewoon je seizoen spelen, beetje traden en klaar.
Verder zijn er nog de gebruikelijke modes die je in bijna elke sportgame vindt. Ultimate team, seizoenen, online spelen, het zit er allemaal in. De nieuwe modes Pro-Am, een vorm van Pro-clubs, en Summer Circuit, het uitvoeren van een rij challenges, laten nog iets van vernieuwing zien in Live, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Dat het Amerikaanse publiek hier ook zo over denkt is wel te zien aan de schokkende verkoopcijfers wat een totale nachtmerrie voor EA moeten zijn. 8000 verkochte exemplaren in het land waar basketbal groot is, is een drama te noemen. Het is vergelijkbaar met 8000 stuks FIFA verkopen in Europa, dat zou de doodslag voor de franchise zijn.
Conclusie
NBA Live 16 schiet zwaar tekort en als er al één advies uit zou moeten komen is dat EA hier gewoon een punt achter moet gaan zetten. De achterstand met 2K is niet meer in te halen. NBA Live 16 is geschikt voor die spelers die een leuke basketbalgame willen spelen zonder dat ze zich erg willen verdiepen in taktiek en de verschillende manieren om een punt te scoren. Het is arcade met simpele controls en acties en een gegarandeerd ‘winnaars’ gevoel.
