Onder het mom van ’take one for the team’, dook eindbaas van het retro kanaal Eddie in de vochtige krochten van Leisure Suit Larry. In deze review laat Eddie weten of Wet Dreams Dry Twice de moeite van het spelen waard is.
Een beetje retro-nerd kent zijn klassiekers. En met ruim dertig jaar ervaring als game-personage hoort Leisure Suit Larry daar wel bij.
Larry wie……???
Larry Laffer werd in 1987 gecreëerd door Al Lowe. Al Lowe wilde de gameswereld opschudden met een game waar nog niemand zich aan had gebrand. Het onderwerp….? Seks! Nou ja, ondefinieerbare, geblurde en pixelated suggestie van seks.
Het resultaat was in ieder geval dat de games als zoete broodjes over de toonbank gingen. Deze games werden eerst uitgebracht door Sierra On-Line, later door Sierra Entertainment en na wat wisselingen van de wacht nu door Assemble Entertainment.
De gamesreeks heeft ook een aantal shifts in genre gekend. Eerst waren de games Text-Adventures, later kwam de shift naar Point-’n-click, weer later de onbegrijpelijke overgang naar 3D adventure, en nu gelukkig weer terug bij Point-’n-click.
In de categorie “volledig onnodige triviant-weetjes”: Er zijn twee games waar Al Lowe niet mee geassocieerd wil worden, en deze zijn dan ook meteen de zwakste uit de serie (Magna Cum Laude en Box Office Bust). Beide gemaakt als 3D adventure, waarbij ook de naam Larry Laffer niet gebruikt mocht worden. Maar genoeg historie, op naar de nieuwe game.
Het verhaal
Dit verhaal is het vervolg op Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Die. Dankzij een samenvatting aan het begin van deze nieuwe game, hoef je overigens het eerdere deel niet gespeeld te hebben.
Larry Laffer, een veertiger en enorme loser op sociaal vlak, besluit het helemaal over een nieuwe boeg te gooien. Hij gaat op zoek naar de liefde! Moet een makkie zijn toch, hij is tenslotte helemaal de shit.
Gewapend met zijn eeuwig foute outfit, flauwe grappen en dubbelzinnige uitspraken, gaat hij op zoek naar zijn ware liefde. En bizar genoeg, hij vindt haar nog ook, genaamd Faith Less. Eén mini-probleempje, aan het eind van Wet Dreams Don’t Dry verdwijnt ze op zee en Larry denkt dat zijn ware liefde dood is. Maar nu blijkt dat ze helemaal niet dood is, she’s alive, alive I tell you. Dus moet Larry op weg om haar te redden en haar weer de zijne te maken.
Game on…
Deze game is trouw aan zijn roots. Verwacht dus geen actie-game waarbij je vlijmscherpe reflexen nodig hebt. Nee, deze game is een échte point-’n-click game. Ideaal voor een gezapige zondagmiddag vol onderbroekenlol en meligheid.
Je gaat op zoek naar verschillende voorwerpen die je verder helpen in het verhaal. Probeer alles te combineren, hoe bizar het af en toe ook mag lijken. Ook zal je de nodige stukken tekst (gesproken en geschreven) moeten doorlopen om verder te komen.
De controls van deze game zijn functioneel en worden uitgelegd aan het begin van de game. Verder wordt de speler vrijwel niet aan het handje meegenomen. Dit kan bij sommige puzzels dus resulteren in een wat geëxperimenteer en heen-en-weer-geloop. Is dit erg? Nee, voor mij persoonlijk niet. Ik ben zelf een groot fan van de zelfredzaamheid van gamers. Echter kan ik wel begrijpen dat gamers die weinig met dit genre hebben er meer moeite mee zullen hebben.
Puzzels zijn een essentieel onderdeel van het genre, dus ook hier. De puzzels in deze game worden nergens overdreven pittig. Kom je toch ergens vast te zitten, de oplossing is relatief simpel: verzamel alles wat los en vast zit en probeer alles te combineren. Je komt er dan eigenlijk altijd wel uit.
De game is fair opgezet; je kunt geen key-items missen voordat je verder kunt met de game. Een enorm voordeel ten opzichte van eerdere Larry-games is dus dat je niet meer hopeloos vast kunt komen te zitten in de game omdat je key-items mist om iets te combineren.
You fight like a dairy farmer!
Deze game vuurt een ontelbaar aantal referenties naar games, films en de huidige cultuur op je af. Een van de vele, vele kwinkslagen naar andere games (onder andere Pit Fall, Maniac Mansion, Space Quest, etc), is een verwijzing naar het bekende ‘insult fighting’ uit de Monkey Island serie. Alleen doen we het in deze game met de cheesy oneliners en pickup lines die Larry door de jaren verzameld heeft.
Ook kent de game referenties naar andere films (Blade Runner, GoldenEye) en diverse onderdelen van moderne pop-culture. Influencers worden in het specifiek behoorlijk op de hak genomen.
Zoals gewoonlijk is bij dit soort games, je ontkomt niet aan een behoorlijk stuk backtracking. Het gaat dan gelukkig niet over grote stukken. Maar verwacht niet dat je zomaar door deze game heen gaat speedrunnen.
Graphics
De graphics zijn cartoony en kleurrijk zoals mag worden verwacht. Het is allemaal niet echt spectaculair in elkaar gestoken en de game had net zo makkelijk 5-10 jaar geleden uitgebracht kunnen worden. De game is aan de andere kant trouw aan zijn basis gebleven en dat is in dit genre een stevig pluspunt.
Geluid
Deze game biedt iets unieks in het point-’n-click genre. Ieder personage is namelijk volledig ingesproken. Tegenwoordig is het een beetje de norm geworden om helemaal geen personages meer in te spreken, of hooguit het hoofdpersonage. Bonuspunten dus voor de devs dat ze gekozen hebben om alle personages een eigen stem te geven. Minpuntje is dat het aantal zinnen vrij beperkt is waardoor er snel een gevoel van herhaling ontstaat.
Er is zelfs wat muziek op de achtergrond. Gezien dat alle personages gesproken stemmen hebben, is er voor gekozen om de muziek op een heel bescheiden achtergrond-volume te zetten. Hierdoor is deze nergens overheersend of storend.
Achievements
De game is uitgegeven op de Xbox One, dus of je het leuk vindt of niet: er zijn achievements. Welgeteld 23 stuks. Een redelijk aantal daarvan zijn misbaar, afhankelijk van de keuzes die je maakt. Wil je alle achievements vrijspelen dan ben je zo maar (minimaal) een tweetal playthroughs onderweg (en een uurtje of 8-10 bezig).
Conclusie
In vele opzichten blijft Leisure Suit Larry met Wet Dreams Dry Twice trouw aan de franchise. De humor, de foute dialogen, de graphics en natuurlijk de Point-’n-click ervaring. Positief is dat alle dialogen ingesproken zijn en er wederom op een creatieve manier veel knipogen naar de hedendaagse pop-culture uitgedeeld worden.
Qua gameplay hadden de puzzels iets meer mogen bieden. De echte kritiek gaat echter uit naar de lange laadtijden én de bescheiden hoeveelheid uren content die je krijgt voor de prijs van 45 euro. Moet je de game daarvoor laten liggen? Nee, wat mij betreft niet, maar wachten op een mooie aanbieding kan geen kwaad. Want, in Wet Dreams Dry Twice is het een feest van herkenning en weet Larry na 30 jaar nog steeds goed uit de verf te komen. Of dat bij de vrouwtjes echter ook zo uitpakt, zal je zelf gaan moeten ervaren!
