Review: Lara Croft and the Temple of Osiris.

Na Lara Croft and the Guardian of Light brengt Sqaure Enix ons het vervolg. Lara Croft and the Temple of Osiris is, net zoals zijn voorganger, een third person puzzle platformer. De nieuwe bankhangcoopgame belooft ons opnieuw talloze hersenkrakers te bezorgen die je zowel alleen of met maximaal drie andere spelers kunt oplossen.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. De game is leuk maar niet geweldig. Lara Croft and the Temple of Osiris is een perfect voorbeeld van een game waarbij het plezier van het spelen groeit naarmate je het met meerdere spelers speelt.
Ja, je kunt de game alleen uit spelen maar vaak ben je langer bezig met het uitvoeren van de oplossing dan het zoeken ernaar. Zeker in het begin zijn de puzzels veel te makkelijk. De puzzels veranderen hier en daar zodra je deze met meerdere spelers gaat doen. Zo staat er opeens een muur waar voorheen een vrije doorgang was om op deze manier teamwork te stimuleren. Dit vind ik persoonlijk de beste eigenschap van de game.

Zoals ik al eerder vermeldde, komt de game pas echt tot zijn recht als er meerdere spelers bijkomen.
Het is altijd leuk om iets samen te behalen maar niets is grappiger dan de onderlinge chaos om de beste loot. Zeker als je in de volgende puzzel van elkaar afhankelijk bent en de onderlinge wraakacties voor hilarische momenten zorgen. Je moet elkaar bijvoorbeeld helpen om een hoge wand op te klimmen. Dan is het zeer verleidelijk om het touw waar je maatje aan hangt los te laten. Ook kun je elkaar flink pesten door bommetjes te planten.
De gevechten zijn niet spectaculair te noemen. Deze dienen meer als opvulling tussen de puzzels door. Ook de bossfights konden er niet voor zorgen dat ik op het puntje van mijn stoel kwam te zitten. Daar moet ik wel bij toevoegen dat ik lijd aan het vreselijke ‘Dark Souls Syndrome’ waarbij elke game maar niet moeilijk genoeg is.

Aangezien je ook deze game weer in een isometrisch perspectief (zie de afbeeldingen) speelt, zorgt dat ervoor dat je een hoop van het level te zien krijgt. Ook je medespelers zijn goed in beeld en de puzzels zijn hierdoor goed overzichtelijk. Ik ben er geen fan van maar het heeft zo zijn voordelen.

Waar ik mij het meeste aan gestoord heb in deze game is het tenenkrommende acteerwerk van de stemacteurs. Wellicht zijn de stemmen ingesproken door robots want menig pornoacteur kan beter acteren. Een tweede dikke min is de zenuwslopende ‘muziek’ die je het avonturistische gevoel moet geven zoals de muziek in Indiana Jones dat deed. De muziek heeft eerder wat weg van die uit een vreselijke Efteling attractie. Nu ik dat zeg, verklaart dat misschien ook het slechte acteerwerk.

Al met al is deze game overduidelijk gemaakt voor local multiplayer fun en past Lara Croft and the Temple of Osiris goed thuis in een (bord)spellen avondje met vrienden onder het genot van een alcoholische versnapering.
Alleen om deze reden verdient deze game een voldoende, ook al is hij mager.

Eindcijfer: 60

Lara Corft and the Temple of Osiris is vanaf vandaag verkrijgbaar en kost €20.