[UPDATE 22 mei 2023] Definitieve review van Redfall
Enkele weken geleden is Redfall, de nieuwe game van Arkane, uitgebracht. Op de dag van release hebben we een review-in-progress gepubliceerd. Inmiddels hebben we de game uitgespeeld en lees je in dit artikel de definitieve review van Redfall. Ben je er klaar voor? En misschien wel belangrijker, waren de ontwikkelaars er wel klaar voor?
Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. Het is niet best gesteld met Redfall en dan druk ik me gematigd uit. Dat was mijn conclusie tijdens de review-in-progress en dat is ook mijn conclusie na 50 uur spelen en de game twee keer uitgespeeld te hebben.
De game komt voor mijn gevoel veel te vroeg uit en de lancering is met met forse performance problemen gepaard gegaan. Deze problemen zijn in de weken na release niet opgelost. De wereld in Redfall (Massachusetts) kent enorme potentie en de tijd die ik er afgelopen weken heb doorgebracht samen met redacteur Jeffrey was zeker wel vermakelijk, maar ging ook met frustratie en ergernis gepaard. In deze review zal ik uiteenzetten waarom je als liefhebber van open wereld first person (looter-)shooters de game niet moet afstrepen van je lijstje, maar ga ik ook vertellen dat je hem wellicht beter nog even kunt laten liggen. Er blijkt meer nodig dan enkel een paar hot fixes van de developers.
Een duistere stad
Redfall is een open-wereld co-op first person (looter-)shooter die door Arkane Austin ontwikkeld is. De studio kennen we onder andere van games, zoals Prey en Dishonored. In Redfall is de stad door vampiers overgenomen. Samen met maximaal 3 andere spelers probeer je weer controle over de stad te krijgen. De gameplay bestaat uit verkennen van de open wereld, shooter-actie en kent hoofd- en neven missies om te voltooien. De campaign in Redfall kun je met vier verschillende characters spelen.
De eerste indruk is positief. Na het kiezen van één van de vier characters en een korte introductie, kun je als speler snel aan de slag. Jouw thuisbasis is een voormalige brandweerkazerne. In de kazerne ontmoet je NPC’s en deze geven je opdrachten. De hoofdopdrachten zijn er op gericht om meer van het verhaal in Redfall te ontrafelen. De nevenmissies zijn er veelal op gericht om bepaalde faciliteiten vrij te spelen, een kort verhaal te vertellen over de NPC en het gebied van de nevenmissie.
Na een goed half uur zul je jouw eerste stappen in de open wereld zetten. Een grote poort opent terwijl je jouw thuisbasis verlaat. Wat direct opvalt is het mooie uitzicht over het plaatsje Redfall. Een lange weg is zichtbaar, met overal auto’s die stilstaan. In de verte zijn groepjes vijanden. Tussen de bomen en rotsen, staan enorme huizen. De omgeving ziet er zeer sfeervol uit en duidelijk is dat de ontwikkelaars tijd en aandacht in het wereld design gestoken hebben. De compacte map valt ook direct op. Er is veel te verkennen, maar de afstanden voelen behapbaar. Een verademing ten opzichte van de enorme open werelden die je tegenwoordig vaker ziet. Redfall heeft de potentie om een stad te zijn die je als je broekzak gaat leren kennen.
In het begin zul je merken dat je als speler redelijk strak gestuurd wordt. Je hebt nog weinig in de wereld ontdekt, de nevenmissies zijn er nog niet en de safehouses met bijbehorende missies heb je nog niet gevonden. Hierdoor is er tijd en ruimte om de verschillende vaardigheden te leren kennen en de lore die de wereld te bieden heeft goed op je in te laten werken.
Na een uur of 1 1/2 spelen wordt het spel uitgebreider, heb je meerdere soorten vijanden ontmoet en wordt duidelijker wat er in Redfall allemaal te beleven valt. Het is ook op dit punt dat de eerste scheurtjes voor mij zichtbaar worden. Zo is er het probleem van de 30 FPS.
In aanloop naar release werd al duidelijk dat er voorlopig geen performance mode beschikbaar is. Op de Xbox Series X is de game in 4K 30 FPS te spelen en op de Xbox Series S in 1440p 30 FPS. Je hebt er hier over kunnen lezen. Ik had gedacht dat ik net als in andere games afgelopen maanden (bv. Gotham Knights, of recenter Zelda TofK) wel aan de 30 FPS zou wennen, maar bij Redfall is dat niet het geval. De game schotelt de speler geen stabiele 30 FPS voor. De framerate wisselt (cq. is niet stabiel), dipt op momenten (ruim) onder de 30 en dat is zichtbaar irritant. Als speler voel en zie je dat de game niet soepel speelt. Het oogt schokkerig en kent weinig momenten dat je echt het gevoel zult hebben dat de game vloeiend en soepel speelt. Kortom, Redfall kent performance problemen en niet zo zuinig ook.
De performance problemen vloeien uiteraard ook door in de gameplay. Schieten op afstand met de sniper kan prima. Je staat stil, de wereld is goed ingeladen en de vijanden staan in groepjes bij elkaar. De game knalt op deze momenten heerlijk weg, maar uiteraard kun (en wil) je niet alles met de sniper oplossen. Vraagt de shooter-actie meer snelheid en close combat dan voelt de shooter-actie stroef en minder responsief aan. Het is geen keiharde dealbreaker, maar man wat had ik het graag soepeler gezien.
Het blijft helaas niet bij de performance problemen. Het aantal bugs dat ik tegen ben gekomen is niet om over naar huis te schrijven. Grappige bugs, zoals de pistolen die niet ingeladen worden, maar je vervolgens wel met je vingers kunt schieten (nee, ik verwar de review niet met die van Ghostwire Tokyo). Of characters die dubbel ingeladen worden (zie bovenstaande screenshots). Pijnlijke bugs, zoals een cultmember die half in de muur vast zit en niets kan. En gamebreaking bugs, zoals vervolgdelen van quests die in het menu wel geactiveerd worden, maar vervolgens niet zichtbaar in de wereld worden, waardoor de enige optie is om de game opnieuw op te starten. Het hele spectrum aan bugs komt in veelvoud voorbij en haalt in ieder geval mij als speler telkens uit de beleving van het spel.
In zijn geheel is Redfall ruw in de afwerking. Dat zul je als speler niet alleen terug zien in de performance van de game en de vele bugs, maar ook in de details. Met name op het vlak van belichting en schaduw is de game ondermaats. Er zijn meerdere gebieden waar schaduwen lijken te ontbreken, objecten weinig details kennen en zodoende het aanzicht van de game outdated aanvoelt. Een gevoel dat je overigens ook zult hebben bij de vele characters en NPC’s die je tegenkomt. Alle cult members lijken op elkaar, de lip-sync in de dialogen kan tegenwoordig ook echt een stuk beter en de character modellen (m.u.v. de hoofdpersonages) hadden net zo goed uit de begin jaren van de Xbox One kunnen komen. Het contrast met de mooie vergezichten en grote objecten (zoals de huizen) die de stad Redfall kent is groot.
‘Nog even hier kijken‘
Op alle fronten schiet de game te kort. En toch waren er genoeg momenten dat ik had zin om Redfall weer op te starten. Samen met Jeff heb ik al behoorlijk vampieren geslayed. In co-op is de game vermakelijk, maar dat is niet het enige. Met name de authentieke stad Redfall maakt de game enigszins aantrekkelijk. Er is genoeg te ontdekken. Het is leuk om door huizen en straten te speuren, op afstand vampiers en cult members neer te leggen en nieuwe (historische) gebouwen te verkennen. Ook is er veel loot te vinden en kun je jouw character verbeteren. Die verbeteringen zijn ook duidelijk merkbaar is de shooter-actie en dus erg belonend. De gameplayloop is prima! Als speler zul je verder een heel scala aan wapens in kistjes ontdekken en het is vermakelijk om deze uit te proberen.
Ook is er de nodige lore te ontdekken. Van geschreven brieven tot gevonden audio fragmenten en herinneringen. In Redfall merk ik bij mezelf veel van die ‘nog even hier kijken’-momenten, waarna ik vervolgens al snel weer een half uur verder ben, tig dingen gedaan heb, behalve hetgeen waarvoor ik eigenlijk op pad ben. Daarmee wil ik de vele fouten die de game kent niet bagatelliseren, maar wil ik vooral benadrukken dat er in Redfall een goede game schuilt, die mijns inziens (veel) te vroeg uitgebracht is.
Na een uur of 20 spelen begint de game helaas repetitief aan te voelen. De in het begin fijne gameplayloop gaat wat meer voelen als een to-do lijst die je aan het afwerken bent. Ook zul je merken dat er weinig groei in uitdagen ontstaat. Als speler kom je gaandeweg wel iets sterkere vampieren tegen, maar je krijgt ook betere loot, dus van een oplopende moeilijkheidsgraad zul je vrij weinig werken.
Daarnaast kent de game een aantal bosses. Deze zien er qua sfeer en details wel tof uit, maar de battles brengen mij als speler helaas niet op het puntje van mijn stoel. Met als totale flater de endboss die echt helemaal nergens op sloeg en in een paar minuten verslagen is.
Heb je de game uitgespeeld na 15-20 uur spelen dan kun je natuurlijk nog met de andere characters aan de slag. Maar ik betwijfel of je er dan nog veel zin in hebt. De game kent daarvoor te weinig variatie en de looter-shooter systeem is matig geïmplementeerd. Je komt per toeval betere loot tegen, maar zelf je wapens uitbreiden en uitbouwen zit er niet in.
Conclusie
Na twee complete playthroughs gespeeld te hebben kan ik niet anders dan mijn teleurstelling uitspreken. Redfall zou de ‘next-gen’-era definitief inluiden. Ga je echter als speler met deze verwachting de game in dan zul je van een koude kermis thuiskomen. Arkane heeft met Redfall een prachtige en sfeervolle wereld neer weten te zetten en kent enkele toffe characters met unieke abilities en interessante lore. Echter, de performance problemen, weinig uitdagende en vooral herhalende gameplay en vele bugs maken het moeilijk om echt van de game te genieten. Tel daar bij op: oerdomme AI, ontbreken van een performance mode en gedateerde looks-and-feels, en de meeste gamers zullen waarschijnlijk snel weer afhaken. Jammer, want de ontwikkelaars hebben in de basis een prima game in de grondverf gezet, alleen lijkt het er op dat het daar ook bij gebleven is. De game mist in alle opzichten afwerking en in de huidige staat is het dan ook het lastig om de game aan te bevelen.
