We keken in ons personeelsbestand en concludeerden dat gastreviewer Picnic de beste kwaliteiten in huis heeft om onze toekomstige XBNL-staat te runnen. Om alvast wat vaardigheden op te doen, hebben we hem gevraagd I Am Your President te gaan spelen. In deze review lees je zijn indrukken:
Altijd al President van Amerika willen zijn? Dan is dit je kans. I am your President is ontwikkeld door het Poolse President Studio. Zodra je de intro hebt bekeken weet je dat dit niet een spel is dat je al te serieus moet nemen. Nee, dit is een spel dat de draak probeert te steken met het Amerikaanse Presidentschap. Zie het maar alsof elke beurt die je speelt een andere aflevering van de Avondshow met Lubach is. En twijfelde je nog of je een echte President Simulator speelt, dan weet je na 10 minuten gameplay wel beter.
Keuzes, Keuzes, Keuzes
Het spel draait geheel om jouw keuzes. De keuzes die jij als president moet maken komen in verschillende vormen. Van een wereldkaart voor diplomatie, wetten die je kan ondertekenen tot kabinetsleden en familie die regelmatig je Oval-Office komen binnenvallen met allerlei problemen. Ik heb zeer regelmatig met een grijns op m’n gezicht door de teksten heen gelezen.
Er komen hedendaagse politieke en maatschappelijke onderwerpen langs, maar hoe je hiermee omgaat is geheel aan jou. Steunen, negeren, Screechen (het blauwe vogel social media) of een compleet idiote keuze maken. Je mag het helemaal zelf weten, maar vergeet niet, veel macht brengt grote verantwoordelijkheid met zich mee. Jammer genoeg zijn de meeste gebeurtenissen op zichzelf staand en is er amper een rode draad in te herkennen. Wat me verder opviel is dat ik bij de tweede en derde keer doorlopen van de game regelmatig gebeurtenissen voorgeschoteld kreeg die ik in mijn vorige presidentsleven ook al had gekregen. Het lijkt daarbij niet uit te maken of je democraat, republikein of anders bent.
Hoe leuk de gebeurtenis ook is dat je als president wordt gebeld door jezelf van een andere aarde, na 2 keer heb je het wel gehad. De eerste keer speel je het spel mee, kom je erachter dat die andere president ook van hamburgers houdt en vergelijk je jullie inloggegevens; de tweede keer ben je serieus bezig en snap je heus wel dat het een scam is.
Alle keuze hebben invloed op één van de 6 pijlers (populariteit, ambtenaren, industrie, economie, defensie en diplomatie). Met de punten in de 6 pijlers moet jij je beleid vormgeven. Dit beleid is weer verdeeld in meerdere onderdelen waar je actiepunten aan toe kunt kennen. Als je genoeg punten in een beleidsonderwerp stort kun je wetten doordrukken, van strenge grenscontroles tot het vrij gebruik van nucleaire wapens.
Gebrek aan informatie
Iets waar ik me behoorlijk aan geërgerd heb, is het gebrek aan informatie die aan jou als speler wordt gegeven over de keuzes. Je moet gevoel hebben wat links, rechts, liberaal en conservatieve keuzes zijn. Ook moet je maar gokken of je keuzes een positieve of negatieve invloed gaan hebben op de pijlers. Als je met het muispijltje over de keuze heen gaat, zie je alleen heel even een thermometertje naast het icoontje oplichten. Voor je het weet ben je van een gewone conservatieveling naar een totalitaire oligarchie gegaan.
Verder maakt het in je eventuele tweede termijn eigenlijk allemaal niet meer uit. Je hebt in je eerste termijn dan zoveel punten verdient dat je nu eigenlijk kan doen wat je wilt. Maar gezien je maar 4 keuzes in wetten kan maken per beleidsonderwerp, ben je zo’n beetje aan het einde van je eerste termijn daar wel mee uitgespeeld. Het enige wat je nu nog kan doen is op de wereldkaart je actiepunten uitgeven om te spioneren, beetje diplomatie uit te oefenen of oorlog te voeren, dat alles om ervoor te zorgen dat je de kiezers zo gek probeert te maken en je voor je derde termijn kan gaan.
Game Design
De graphics van het spel staan me op zich wel aan en passen goed in het geheel. Je Oval Office (en heel soms Air Force One) ziet eruit als een kijkdoos. De mensen die je kantoor binnen komen lopen zijn kartonnen figuren met alleen een voorkant. Kranten, websites en alle overige dingen zijn visueel ook niet hoogstaand maar ook niet storend te noemen. De geluidjes passen goed bij de graphics maar verder ook niet denderend.
De navigatie door de menu’s is werkelijk een ramp. Dit spel ademt PC! Je moet daadwerkelijk een muispijltje naar het juiste icoontje sturen. Van sneltoetsen om bij verschillende knoppen te komen heeft deze ontwikkelaar blijkbaar nog nooit van gehoord. Gelukkig hebben we zo nu en dan nog een A van Accept en een B van Back, maar dat was het dan ook wel. Op de wereldkaart moet je zo nu en dan in- en uitzoomen omdat een pop-up gedeeltelijk buiten je beeldscherm valt en bij Japan heb je gewoon dikke pech, dat informatiescherm krijg je nooit volledig in beeld. En dan is er nog een bijkomend probleem dat het spel gewoon traag is. De overgang naar een nieuwe beurt duurt gewoon tergend lang met laden en de reactiesnelheid als je iets hebt geselecteerd is regelmatig gewoon slecht.
Conclusie
Als je verwacht dat je aan een politieke simulator begint, stop dan direct en laat dit spel liggen. Ben je op zoek naar een stuk satire over de Amerikaanse politiek en maatschappij en neem je een stukje management voor lief, dan is “I am your President” zeker iets voor jou. Zet de game lekker op easy en geniet van de grappige gebeurtenissen. Denk er niet over na om dit spel op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen, want dat wekt alleen maar ergernissen op.
De gebruikersinterface is om te huilen en het gebrek aan informatie uiterst vervelend. Maar gelukkig wordt dit goed gemaakt door de grappen, grollen en memes. Begin je eigen partij, doe wat je wilt en start het spel daarna gewoon maar niet meer op.
