Ghostrunner 2 is een hardcore FPP slasher die eind oktober op de Xbox verschenen is. Als speler parkour en slash je je een weg langs hordes vijanden. Dit alles in een Cyberpunk-achtige stetting en een stevig verhaal. We vroegen gast-reviewer DM4S hoe deze game hem bevallen is. Je leest hier zijn review:
In 2020 werd Ghostrunner uitgebracht voor de Xbox One, PlayStation 4 en Windows. Het is een hardcore FPP slasher game, zoals de ontwikkelaars het zelf noemden. In Ghostrunner stapte je in de schoenen van, hoe kan het ook anders, een ghostrunner genaamd Jack. Deze technologische upgrade van de mens diende als de sterke arm der wet in het midden van de laatst overgebleven menselijke vestiging, genaamd de Dharma Tower. Door een catastrofale gebeurtenis genaamd de Burst was de mensheid gedwongen om zich in deze toren te vestigen.
In Ghostrunner 1 ontwaakte jouw personage met geheugenverlies en had geen actieve herinnering aan de gebeurtenissen die hadden plaatsgevonden. Hij werd op pad gestuurd om ‘The Architect’ te bevrijden, een artificieel bewaard bewustzijn afkomstig van de oorspronkelijke bedenker van de Dharma Tower. Je pad hiernaartoe was bezaaid met freerunning, vijanden, samuraigevechten en ontelbare sterfgevallen. Een mix die het beste kan worden omschreven als ‘Ninja Gaiden’ ontmoet ‘Mirror’s Edge’. Ondanks dat deze game in mijn straatje past van pure zelfkastijding, is hij echter volledig aan mij voorbijgegaan. Nu mag ik dus aan de slag met deel 2 die voortborduurt op de gebeurtenissen uit het eerste deel en ben ik de geschiedenisboeken van de franchise ingedoken. Wat heeft Ghostrunner 2 te bieden?
Terugblik op Ghostrunner
Voor mensen zoals ik, die het eerste deel hebben gemist, is er een story recap beschikbaar. Hier wordt middels een kort filmpje uitgelegd wat er in het vorige deel heeft plaatsgevonden. Echter vond ik deze recap wel erg kort om een duidelijk beeld te geven van de gebeurtenissen in deel 1. Het advies is dan ook om eerst het eerste deel te spelen.
Opnieuw ga je in Ghostrunner 2 met Jack aan de slag om deze keer te strijden tegen een AI-sekte die buiten de Dharma Tower leeft. Aan jou de taak om deze sekte met hordes vijanden en bazen een kopje kleiner te maken.
In Ghostrunner 2 krijg je via een hubwereld missies aangereikt. In deze thuisbasis kun je met diverse personages kleine gesprekjes voeren voor wat meer diepgang aan het verhaal. Tevens kun je hier nieuwe vaardigheden kopen en een blik werpen op de diverse verzamelitems die je gevonden hebt. Als je alle gesprekjes hebt gevoerd, kun je weer aan de slag met een nieuwe missie. Deze onderbrekingen zijn welkom om even op adem te komen tussen de hectische gevechten door.
Met de katana in de hand freerunnen
Ghostrunner 2 bouwt in de kern voort op het fundament van deel 1. Opnieuw ben je met een katana aan de slag om vijanden te verslaan of aanvallen af te weren. Meestal volstaat een goed geplaatste slag, al zijn er ook vijanden die meer van je vaardigheden vragen doordat ze een verdedigingsmechanisme hebben, en natuurlijk hebben bazen meer gezondheid. Het is een simpel concept waarbij de grootste uitdaging komt doordat je bij het minste of geringste het loodje legt. Word je geraakt door een kogel, slag of explosie, dan is het game-over en begin je weer bij het laatst behaalde checkpoint. Zo moeilijk als een ‘Souls’-game wordt het nooit, mede doordat de checkpoints redelijk dicht bij elkaar liggen.
Maar doodgaan komt niet alleen door de gevechten. In Ghostrunner mag je ook een groot deel van de tijd free runnen. Tijdens gevechten moet je gebruik maken van wallruns, ventilatoren en rails, en het is hierbij belangrijk dat je goed kijkt waar het volgende platform, rail of muur is, zodat je niet naar beneden valt. Het free runnen werkt erg goed en je beweegt jezelf op hoog tempo door de levels door te dashen en te wallrunnen. Echter had ik momenten waarop ventilatoren me net niet ver genoeg wegbliezen, waardoor ik onbedoeld in de afgrond viel. Hier stoorde ik me erg aan het feit dat je soms op obstakels terechtkomt en niet doodgaat, maar ook geen mogelijkheid hebt om terug naar boven te komen, met als enige optie alsnog verder de afgrond in te vallen.
Er zijn echter meer obstakels, zoals laserbarrières die je kunt uitschakelen door middel van schakelaars. Deze zijn vaak voor de hand liggend, maar niet altijd binnen handbereik. Soms moet je op een rails grinden en nadert er een barrière die alleen kan worden uitgeschakeld door met een goed gemikt schot van je Shuriken de schakelaar te raken. Of barrières die alleen te omzeilen zijn door een paar goede dash sprongen. Het is intens, maar zeer bevredigend als dit allemaal in een soepele flow lukt.
Snelle gameplay
Zoals je begrijpt is de game ontzettend snel, en wanneer je buiten de Dharma Tower aan de slag gaat, wordt hier nog een schepje bovenop gedaan. Hier krijg je namelijk de beschikking over een motor. Deze kun je op hoge snelheid langs obstakels manoeuvreren of vooruit laten rijden terwijl jij van je motor afspringt om een laserbarrière te ontwijken, om vervolgens met je grappling hook jezelf weer terug op de motor te slingeren. Erg gaaf!
Gedurende de levels vind je ook diverse verzamelobjecten. Deze bestaan uit skins voor je zwaard, voorwerpen uit de oude wereld en geheugenkaarten. De laatste worden gebruikt om nieuwe vaardigheden te leren. Deze vaardigheden worden als het ware toegevoegd aan je moederbord, waar echter minder plekken zijn dan te behalen vaardigheden. Je zult dus kritisch moeten kijken naar wat je mee wilt nemen op je volgende run. Via het nieuwe systeem waarbij je punten verdient door vijanden te verslaan, kun je in het hub-level upgrades kopen om te gebruiken op je moederbord. Deze upgrades kunnen bestaan uit sterkere shurikens, kortere cooldown voor je vaardigheden of meer snelheid.
Heerlijke technobeats
Als we vervolgens naar de visuele artstijl van de game kijken, kan deze een beetje steriel aanvoelen. Dit komt mede doordat de game zich natuurlijk in een futuristische woontoren afspeelt. Verder voelt de game soms wat levenloos aan, omdat er buiten vijanden om geen levendigheid te bekennen is. Voor de grafische instellingen kun je kiezen uit ‘quality’, ‘performance’ of ‘high framerate’. Voor de 4k-resolutie kies je uiteraard uit de eerste 2 opties, waar het verschil natuurlijk zit in 30 fps en 60 fps. Vanwege het hoge tempo van de game is de keuze voor ‘performance’ snel gemaakt. ‘High performance’ zorgt ervoor dat je de game op 120 fps kunt spelen, met als kanttekening dat deze modus op 1080p draait. Over het algemeen ziet de game er redelijk uit, maar verwacht geen AAA-kwaliteit, want daar schiet de game tekort. Waar het ook tekortschiet, is in de gezichtsanimatie. Deze deed me denken aan de animaties in de oude Elder Scrolls-games, vrij zielloos. De soundtrack verdient echter nog wel een vermelding, want deze up-tempo technobeats voegen zeker wat toe aan de snelle gameplay.
Conclusie
Ondanks enkele kleine ergernissen heb ik me goed weten te vermaken met Ghostrunner 2. De snelle, hectische gevechten worden mooi afgewisseld met platformende freerunning sessies. Vooral de motor was een aangename afwisseling. Als je van snelle gameplay houdt en er niet voor terugdeinst vaak dood te gaan, dan is dit zeker een game voor jou, maar ik raad wel aan om eerst het eerste deel te spelen.
