Er is weer een pareltje in de Xbox Game Pass verschenen. De ontwikkelaars van Echo Generation brengen een interessante turn-based adventure game uit. In deze review lees je mijn indrukken.
Van de Xbox Game Pass kan ik de laatste twee jaar heel erg vrolijk worden. Maandelijks een hele sloot aan nieuwe games om te proberen. Met toch iedere keer wel weer een pareltje er tussen. Naast de usual suspects ook regelmatig games die ik zelf helemaal niet op de radar had staan. Echo Generation van de ontwikkelaars van Cococucumber (spreek dit eens uit na een paar glaasjes rum, ik zie de clipjes graag in onze Discord tegemoet) is er zo eentje. Maakt onbekend ook onbemind? Zeker niet waar het Echo Generation betreft.
Een bovennatuurlijk staaltje voxel art
Nadat je jouw character gekozen hebt, ontwaak je in een slaapkamer in de buitenwijk van Maple Town. Het eerste wat opvalt is het prachtige kleurenpalet en natuurlijk de voxel art-style die de ontwikkelaars gebruikt hebben. De ruimte ziet er enorm gedetailleerd uit, de belichting zit goed in elkaar en de art-style weet de sfeer prima te vertolken. Een prima start van een mooi avontuur.
Direct na de openingsscène ben je vrij om te gaan en staan waar je maar wilt. Context krijg je nauwelijks, die zul je zelf actief moeten creëren. En dat is uiteraard precies wat deze point-and-click fanboy dan ook is gaan doen. Een briefje hier, een boekje daar. Er valt genoeg te klikken, te lezen en te dialogen. De hoeveelheid informatie wordt goed gedoseerd gebracht, maar toch heb ik mij in het begin nogal zoekende gevoeld. Want welke informatie is relevant en hoe hoort het geheel bij elkaar of niet bij elkaar? Genoeg gelezen, tijd om de benen te strekken en Maple Town verder te verkennen.
Met mijn enigszins baldadige tiener wandel ik door de mooie straatjes van de buitenwijk. Verschillende characters kom ik tegen. Vaak willen zij dan iets van mij, maar weet ik nog niet goed wat. Al snel heb je als speler door dat hier een fetch-structuur aan ten grondslag ligt. Zij zoeken iets. Ik vind het ergens anders en breng het naar hen.
Het exploreren en vinden van informatie heeft niet enkel als doel om meer context te krijgen. Je vindt namelijk ook collectables, waarmee jouw character beter wordt. Je kunt jouw character (en andere party members) namelijk levelen in Strenght, Health en Skills. En dat is hard nodig, want tijdens het exploreren is niet iedereen altijd even vriendelijk.
Mijn eerste vijandelijke encounter was met een groepje wasberen. Venijnige typetjes die op ruzie uit zijn. Prima, een knal kunnen ze krijgen. Middels turn-based combat deel je over en weer klappen uit. Je hebt daarbij de beschikking over een aantal basisaanvallen en over enkele unieke character-aanvallen. Die laatste kosten Skill Points en daar heb je er per gevecht maar een aantal van. Je zult deze dus op het juiste moment in moeten zetten. De ervaren turn-based combat speler zal hier niets fundamenteel nieuws in ontdekken. De beschikbare variatie aan unieke aanvalsmogelijkheden is echter wel leuk gedaan. Zoals een aanval met een speelgoedhockeystick of het inzetten van een kat die door statisch te worden elektrische shocks geeft. De gevechten zijn ook niet bijster moeilijk, mits jouw character voldoende progressie heeft gemaakt.
Na een uurtje of twee de nodige wasberen het leven zuur te hebben gemaakt, wordt het overkoepelende verhaal ook iets duidelijker. Er is iets bovennatuurlijks in Maple Town aan de hand en jouw characters zijn op onderzoek uit. Zonder inhoudelijk iets over het verhaal te willen spoilen, wil ik wel noemen dat de Stranger Things-fans de vlaggen uit kunnen hangen voor een feestje van herkenning.
Veel wandelen door prachtige gebieden
Gedurende de eerste paar uur wordt de wereld van Maple Town ongemerkt steeds groter. De suburb wordt verlaten en bezoekjes worden gebracht aan Downtown, de school, de graveyard en enkele buitengebieden. Het viel me daarbij op dat ieder gebied uniek aanvoelt. Dat zit wat mij betreft in de kleuren die gebruikt worden om de omgeving tot uitdrukking te brengen en de hoeveelheid details die hierin verwerkt zijn. Ook de sounds zijn erg sfeerversterkend. Zo bruist downtown Maple Town met haar boekwinkel en lunchzaakje en voelt de sfeer bij het graveyard enorm beklemmend en onheilspellend aan.
In artistieke zin hebben de ontwikkelaars mijn inziens goede keuzes gemaakt. Qua gameplay kan het echter na een uurtje of 6-8 repetitief aan gaan voelen. De wereld wordt zogezegd steeds groter, wat ook betekent dat je meer aan het reizen bent. In de basis blijven het fetch missies die je uitvoert, alleen dan dus over een steeds groter wordend gebied. Je gaat dus steeds grotere afstanden moeten lopen en dat wordt al snel saai. Daarnaast kom je steeds meer voorwerpen tegen, waarvan (nog) lang niet altijd duidelijk is wat voor doel het dient. Het is dan ook op dit punt in de game dat het risico het grootst is dat het mooie en boeiende verhaal wat uit het oog verloren raakt.
Ook zul je merken dat je naar gebieden moet gaan waar jouw characters nog niet genoeg progressie voor geboekt hebben, waardoor je het in de turn-based combat steeds zult afleggen. Je komt immers overal vijanden tegen, variërend van wasberen, ratten en andere niet te spoilen figuren.
Is jouw character (en jouw party members) dus nog niet sterk genoeg? Jammer dan. Je kunt dan niet verder in het betreffende gebied, ook al moet je daar wel zijn. Met andere woorden, ik heb mij dus als speler regelmatig gedwongen gevoeld om gebieden op te zoeken waar ik al geweest ben (en alles gedaan heb) in de hoop dat er opnieuw vijanden spawnen, waardoor ik weer wat XP en geld kon verdienen. Op dit punt vind ik de game te veel een grind worden, maar is het de sfeer van de game die mij er nog bij weet te houden.
Enkele van deze bezwaren zouden voor mij opgelost zijn als er bijvoorbeeld fast travel points toegevoegd zouden worden. Ook had het mij geholpen als er ergens een tabje toegevoegd zou worden waar lopende quests zichtbaar zijn. Ik ben best wel bereid om te investeren in het volgen van verhaallijnen, maar door het redelijk lange (en herhaaldelijke over-en-weer) reizen lukte het mij in ieder geval niet meer goed om de lopende quests te overzien. Hierdoor raakte ik steeds meer van het verhaal weg. En als ik dan nu toch bezig ben met enkele kritiekpunten en verbeterpunten te noemen. De main characters waar je mee speelt krijgen vrijwel geen background. Dat vind ik enorm jammer. Over de stad en alle (bizarre) gebeurtenissen die daar in plaatsvinden leer je als speler heel veel. Top! Maar jouw eigen characters krijgen weinig eigen smoel. Wat is hun achtergrond? Ik had daar graag meer van geweten om nog iets meer verbondenheid te voelen.
Conclusie
In een prachtige Voxel art-style leer je Maple Town kennen. De werelden in dit stadje zijn gevarieerd en van een enorme hoeveelheid details voorzien. Er valt als speler veel te verkennen, collectables te verzamelen en interessante verhalen te volgen. Je wordt daarbij niet aan de hand genomen en zult veel zelf uit moeten zoeken. Een lust voor diegenen die van veel vrijheid in een game houden. Een drempel voor de speler die toch graag iets meer een lineair verhaal volgen.
Hoewel de game leunt op de verhaalvertelling en exploratie, zal de liefhebber van het turn-based genre Echo Generation zeker kunnen waarderen. De combat is gevarieerd, een breed scala aan skills kunnen vrijgespeeld en geüpgraded worden en als kers op de taart kunnen de characters in jouw ‘party’ flink wat XP farmen om te levelen. Het boeken van progressie is daarbij wel gekoppeld aan veel reizen, zonder fast travel points, en zul je ook behoorlijk wat straathoek gevechtjes grinden. Iets te veel naar mijn smaak. Desondanks biedt Echo Generation een bekend recept in een nieuw smaakvol jasje.
De liefhebber van het turn-based adventure genre kan ik deze game zeker aanraden. Diegenen die een video game ervaring voor de televisieserie Stranger Things zoeken zullen eveneens in een warm bad terecht komen.
