Uit het niks was daar Death Stranding, op onze Xbox! Een shadowdrop van jewelste. Maar is deze game wat voor jou? Je leest het in deze review.
Al jaren stond Death Stranding op mijn backlog. Ik heb de PS4 generatie over geslagen en wilde de Director’s Edition spelen op de PS5, maar ik zit eigenlijk alleen maar op de Xbox. En nu was daar ineens Death Stranding op onze geliefde console. Zonder enige twijfel aanvaarde ik de taak om deze game te reviewen.
Death Stranding is een game van Hideo Kojima en zijn studio Kojima Productions. Je weet wel, die gast die 20 keer per uur op je beeld komt met zijn naam als je Metal Gear Solid 5 speelt – ‘Created and directed by Hideo Kojima’. Gelukkig zie je dat niet elke keer in deze game.
Kojima’s stijl is onmiskenbaar aanwezig: surrealistische thema’s, sterke personages en een mix van filosofie en mysterie. In 2022 kwam de Director’s Cut uit (deze versie koop je ook gelijk op de Xbox), die extra content en verbeteringen toevoegde. Death Stranding is een van die games die je het beste zelf moet ervaren om echt te begrijpen wat het probeert te bereiken. Maar laat ik toch even proberen om je een beeld te geven van dit bizarre avontuur.
Verhaal – niet te filmen (maar blijkbaar dus wel)
Death Stranding lijkt op sommige momenten gewoon een film met interactieve stukken tussendoor. Het speelt zich af in een post-apocalyptisch Amerika waar de samenleving volledig is ingestort. Jij bent Sam Porter Bridges, een koerier met de taak om geïsoleerde steden en gemeenschappen met elkaar te verbinden door pakketten te leveren en een netwerk op te bouwen. Het klinkt mega saai, maar echt waar… deze game gaat diep. Het combineert verhalende elementen met gameplay die draait om overleven, verkenning en samenwerking, inclusief een innovatief online systeem waarin spelers indirect elkaar kunnen helpen. Hierover later meer want ik ben daar echt enthousiast over.
Ik wil natuurlijk niet teveel spoilen, maar het verhaal is echt op en top Kojima: een mix van surrealisme, filosofie en emotie. Death Stranding is niet alleen een reis door een post-apocalyptische wereld, maar ook een diepgaande reflectie en kritiek op de kracht van menselijke relaties en samenwerking (wat volgens mij immens goed samen ging met de pandemie een jaar erna). Het verhaal verkent zware thema’s als eenzaamheid, verlies en verbinding, terwijl je onderweg bondgenoten tegenkomt, zoals Fragile, en mysterieuze antagonisten, zoals Higgs.
In het kort: De wereld is verwoest door een mysterieuze ramp met de naam ‘Death Stranding’. De overblijfselen van de mensheid leven geïsoleerd, terwijl gevaarlijke wezens, bekend als BT’s, de aarde onveilig maken. Sam krijgt de taak om de UCA (United Cities of America) opnieuw te verbinden via een netwerk, terwijl hij vecht tegen vijanden, overleeft in een vijandige omgeving en geheimen ontdekt over wat er is gebeurd.
Kojima heeft een sterrencast aangetrokken om de personages te vertolken en heeft zo’n beetje de beste motion cap in de wereld gebruikt om de cutscenes te maken. Je krijgt dus de hele game lang top notch acteerwerk. De enige waar ik niet van onder de indruk ben, is Norman Reedus zelf omdat hij als Sam een beetje een stoïcijns personage speelt.
Ik kan nog zoveel meer vertellen over het verhaal, maar dat ga ik niet doen. Waarschijnlijk zeg je dan: ‘Wat voor drugs heb je op en hoe kom ik daar aan?’. Op naar de gameplay!
Gameplay – Thuisbezorgd zonder internet
Zoals ik net als schreef heeft de wereld een soort blackout gehad door die ramp en werkt een netwerk dus ook niet meer. Het is aan jou om dat netwerk te herstellen. Dat doe je door te verkennen, orders te voltooien en mensen die je hebt geholpen gelijk aan te sluiten op het netwerk. Zodra ze zijn aangesloten, vergroot het gebied waar het netwerk actief is en kan je dus ook zaken gaan printen. Printen? Jazeker. Een soort hypermoderne printer die complete torens, snelwegen, wapens en voertuigen print. Met elk gebied unlock je weer nieuwe designs en als je extra orders uitvoert, dan krijg je van de mensen hier en daar een beter wapen of gear.
Aan het begin van de game is het even saai. Deze game zal dan ook echt totaaaal niet voor iedereen weg gelegd zijn. You hate it or you love it. Ik ben zelf van het verkennen, ontdekken, verhaal ontrafelen en upgraden dus de gameplay loop van Death Stranding is er één die mij (letterlijk en non-stop) 10 uur aan het beeldscherm gekluisterd kan houden. Het heeft gewoon iets. Rondlopen, een beetje gevaar om de hoek, mensen helpen, verhaal ontdekken. Het is verslavend.
Eerst moet je vaak rondlopen, maar na een paar uurtjes kom je gelukkig een voertuig tegen (in mijn geval een motor) waarmee je ineens een stuk sneller van A naar B kunt. Later in de game heb je ook schietactie omdat je kampen met vijanden tegenkomt die jouw cargo willen jatten. Maar bovenal is het vooral heerlijke rustgevende gameplay (totdat het donker wordt, je radar aan gaat en BT’s je kunnen ontdekken, waardoor je moet ontsnappen of vechten).
Het terrein is uitdagend, dus snelwegen zijn zeer welkom. Dat is waar het online gedeelte van de game direct in werking treedt. Zodra je namelijk in een gebied bent aangesloten op het netwerk, dan zie je wat andere spelers al hebben gebouwd aan infrastructuur. Ineens zie je dus een snelweg tevoorschijn komen en dat is met het reizen heel fijn. Om al die wegen en voertuigen te printen heb je materialen nodig die je uit MULE kampen haalt (een kamp met cargo jagers) en die je als reward krijgt.
Dat online onderdeel is weer precies zo’n ding die mijn kern raakt. Hoezo in mijn kern? Omdat ik het fijn vind om anderen te helpen. Dus ik ga materialen verzamelen zodat toekomstige spelers sneller van A naar B kunnen. Ik maak een soort kabelbaan in de bergen zodat je niet dat hele stuk omhoog hoeft te klimmen als je eenmaal aangesloten bent op het netwerk. Fantastisch! Andere spelers hebben mij dan ook weer geholpen met hun bruggen en voertuigen. Het werkt goed en de spelers zijn verder ook niet aanwezig in je wereld. Je kan likes geven aan de dingen die je ziet. Ik krijg nu inmiddels duizenden likes per keer dat ik Death Stranding opstart omdat ik heb gekozen om zes grote stukken snelweg aan te leggen.
Kijk mij eens banjeren door die bergen met de elektrische kabelbaan (doe audio even zacht, want hij staat hard).
Het online gedeelte vind ik dus echt één groot succes. Hoe cool is dat? Dat als mijn collega redacteuren nu starten, zo meteen geholpen zijn met mijn snelweg of kabelbaan? Dat je een stuk snelweg ziet van RMNiels. Het is heel cool bedacht en het benadrukt ook het thema van samenwerking.
Audiovisueel – in 2024 nog steeds next level
Op audiovisueel vlak zit alles er op en er aan. De muziek, de voice acting, de geluidseffecten, het is allemaal perfect. Op grafisch vlak is de game ontzettend mooi en nog steeds waard om dit jaar uit te komen. Zet gerust de game op Quality mode want de Xbox Series X draait ‘m moeiteloos boven de 30fps (ik denk ergens rond de 50?). Soms, met heftige weerseffecten, zul je zien dat ie net onder de 30fps dipt. Maar dan moet er wel echt veel gebeuren op het scherm aan effecten.
De omgevingen zijn prachtig, de natuur is lekker vol en goed weergegeven. De textures van gesteente zijn haarscherp en het grind onder je voet voelt alsof er miljoenen steentjes zijn gerendered om dat realisme te bereiken. Soms loop je door een prachtig weergegeven gebied en dan start er ook nog eens een mellow liedje waarvan de titel en artiest in beeld komen en dan is het echt puur genieten. Wat een ervaring!
Deze game komt uit 2019, maar dat zou je niet zeggen als je het audiovisuele gedeelte van de game ziet en hoort. Het is wat dat betreft net als Red Dead Redemption 2. Als je die nu opstart, dan meet het zich ook nog met de titels van dit jaar.
Kleine puntjes van kritiek
Er zijn echt maar een paar puntjes die ik graag beter had gezien voor Death Stranding. Zo was er bij de release een irritante fout waar Quick Resume niet werkt voor het saven. Dan ga je even een andere game spelen en dan start je weer met Death Stranding en dan kan je niet saven. Uiteraard merk je dat pas als je net een half uur ergens naar toe bent gelopen. Inmiddels is het enigszins verholpen, maar nog niet helemaal. Zo kan je wel je Xbox even uit zetten en daarna via Quick Resume weer verder. Maar je kan nog niet een andere game spelen en dan weer terug naar Death Stranding. Dit is ongetwijfeld iets wat met een patch zo gefixed is.
Het andere is dat ik niet altijd in zie waarom je extra orders zou moeten doen. Al helemaal niet omdat het best wat tijd in beslag neemt, maar het levert zo weinig op, dat ik het andere spelers waarschijnlijk ook wel zie skippen. Dat is niet erg want de main story is al lang genoeg, maar de beloningen zouden wat duidelijker mogen zijn. Zeker aan het begin. Later had ik door dat je echt wel hier en daar wat upgrades krijgt van de mensen die handig zijn voor je reizen.
Wat ik nu noem is niet echt een minpunt. Sommige stukken zijn lang lopen en volhouden en ik snap 100% dat deze game bij lange na niet voor iedereen is weg gelegd. Ik houd van verkennen. Sommige van jullie weten dat ik ook van reizen houd waar ik dan ook regelmatig de boel ga verkennen en hiken. Zo voelt dat in deze game ook en dus is het iets waar ik veel uren aan kan besteden. Maar ben je iemand die liever actie ziet en weinig geduld heeft? Blijf dan weg bij deze game.
Conclusie
Kojima levert weer een waar meesterwerk af. Het verhaal, de thema’s, de gameplayloop, de audiovisuele kwaliteiten. Het is allemaal precies mijn smaak. Zoals ik al eerder aangaf is deze game zeker niet voor iedereen, maar heb je iets meer geduld, ben je geïnteresseerd in een bizar verhaal met unieke kleinere verhaaltjes? Dan kan je deze game blind kopen. Je krijgt een avontuur vol verkenning, spanning, avontuur en zelfs hier en daar wat schietactie bij de kampen die je op weg tegenkomt (en waar je mooi even wat materialen kunt jatten).
