Altijd al eens een cult willen beginnen? In Cult of the Lamb kun jij jouw skills laten zien! Of het ook vermakelijk is dat lees je in deze review van XBNL-legend Eddie.
Mary had a little Lamb
Met de kopregel begint een heel bekend Engelstalig kinderrijmpje. Maar als haar lammetje net zo’n persoonlijkheid had als onze hoofdpersoon, dan was ze er waarschijnlijk niet zo blij mee geweest. Want dit lammetje “kicks ass”.
Dus ja, onze hoofdpersoon is een lammetje. En net als zovelen lammetjes gaat hij richting de slachtbank en gaat dood. Einde verhaal? Nee, dit is pas het begin.
Nadat je bent doodgegaan kom je bij een machtig opperwezen, dat door nog vervelendere wezens is geketend. Hij biedt je aan om zijn plaatsvervanger op de wereld te worden en een grote Cult te stichten. Daarbij mag je de schoften die jou hebben vermoord, helemaal de moeder slashen met het zwaard dat je gratis bij de deal erbij krijgt.
Cult of the Lamb is een ietwat vreemde mix van Dungeon Crawler, Hack & Slash en Management Sim. Om je Cult goed te kunnen leiden, moet je allerlei resources verzamelen. Denk daarbij aan eten, hout en steen. Daarmee kun je jouw volgers voeden, kun je een tempel bouwen, etc. Daarnaast moet je regelmatig een donderpreek houden om je volgers scherp te houden. Maar in de resterende tijd ga je lekker op zoek om meer volgelingen te vinden en om jouw vijanden af te maken. In de tussentijd laat je jouw volgelingen stevig werken of jou helemaal aanbidden en verafgoden.
Gameplay
Devolver Digital heeft inmiddels in de indie-wereld een naam opgebouwd. Waar ze voorheen bekend waren van de Serious Sam games, zijn daar later pareltjes als Enter the Gungeon, The Messenger, Carrion en Death’s Door bijgekomen. Zetten ze qua strakke gameplay die trend voort? Of laat Cult of the Lamb toch wat steekjes vallen?
Om voor de actie-levels maar aan alle twijfel een eind te maken: ook deze game zit weer rete-strak in mekaar. Je vijanden met jouw zwaard een kopje kleiner maken, een brute spell op ze afvuren, of hun aanvallen ontwijken door te roll-dodgen; het werkt allemaal even vloeiend.
Zodra je op stap gaat om resources te verzamelen of om volgelingen te vinden, duik je levels in die qua structuur goed opgebouwd zijn. Eerst een stukje waar je een extra wapen o.i.d. kunt krijgen, daarna een opbouw in schermen waar de vijanden steeds iets sterker worden (of groter in aantallen zijn), met als afsluiter het veld waar de minibaas of eindbaas zit.
Ook heb je de vrijheid om tot op zekere hoogte jouw eigen pad te kiezen in een wereld. Ga ik het pad van de gevechten aan, of kies ik een aftakking waarbij ik ook resources moet verzamelen, of ga ik toch het pad op dat leidt naar een nieuwe volgeling?
De levels die je speelt zijn allemaal niet echt groot. Met een minuutje of 10-15 ben je er wel doorheen. Je kunt deze game dus zowel voor lange speelsessies als korte tussendoortjes spelen. Er is in de levels/werelden geen free-roaming mogelijkheid. Dus exploratie heb je niet echt mee te maken. Je zit redelijk strak verbonden aan een vast pad met redelijk vaste opties.
Resources
Een belangrijk deel van het uitbreiden en opbouwen van jouw cult, is het verzamelen van resources. In het begin heb je nog geen volgelingen en dan heb je een vervelend klusje voor de boeg. Hier komt een (klein) minpuntje van de game naar voren, dat zich gelukkig later in de game vanzelf oplost.
Je verzamelt resources door bij een boom, rots of bessenstruik te gaan staan en een aantal keren op A te drukken. Echter herkent de game jouw input maar matigjes. Iets wat minder dan een halve minuut zou moeten duren, gaat ineens 2 tot 4x zo langzaam doordat jouw input niet geregistreerd wordt. Zodra je volgelingen hebt die je deze rotklusjes laat opknappen, heb je hier allemaal geen last meer van. Maar een beetje slordig bij een verder goede game.
Managing the shit out of this game
Het management deel van de game, vindt plaats op jouw thuisbasis. Jouw cult-leden lopen daar rond en doen klusjes voor je (die jij ze toewijst). Deze klusjes bestaan uit steen verzamelen, hout verzamelen en gewassen beheren. Een belangrijke taak van jouw volgelingen is uiteraard het aanbidden en verafgoden van jou en jouw cult. Dit levert geloofseenheden op waarmee jij jouw cult ook weer sterker kunt maken en uitbreiden. Ook hebben jouw volgelingen regelmatig kleine wensen (ik wil een bed, ik wil niet dood, etc). Aan jou om dan te kiezen of je die wensen laat uitkomen of om er niks mee te doen. Dit laatste heeft wel impact op de sfeer in jouw cult.
Met het groeien van het aantal volgelingen en de beslissingen die jij neemt, heb je ook wel eens dat er een rotte appel in je cult komt. Deze gaat dan allerlei twijfel zaaien over jouw grootsheid bij de andere volgelingen. Je krijgt de mogelijkheid om met deze dissidenten in discussie te gaan / te heropvoeden naar jouw leer. Echter in het begin van de game heeft dit helemaal geen nut. Hun onvrede gaat er niets mee omlaag, en je merkt dat in plaats van lekker op rooftocht te kunnen gaan dat je vooral bezig bent om niet je hele cult naar de kloten te laten gaan.
Later in de game wordt het bovenstaande iets makkelijker. Door de eerder genoemde geloofseenheden, kun je jouw cult verder ontwikkelen. Je maakt dogma’s op, je roept doctrines uit, etc. Met uiteindelijk ook de mogelijkheid om een dissident in de bajes te gooien, of ter meerdere eer en glorie van jouzelf ritueel te offeren.
Op verschillende momenten in de game heeft mijns inziens de management-kant van de game een te grote invloed op de totale game. De balans en flow zijn voor dat moment even weg. Je kunt niet meer lekker een dungeon induiken. Nee, je moet eerst een half uur jouw cult tevreden stellen. Alles variërend van de wensen (en zeuracties) van jouw cultleden, stront en kots opruimen, tot aan het eerder genoemde het proberen te bekeren van de rotte appel.
Graphics en geluid
Kort maar krachtig: TOP!
Grafisch is deze game heel afgewerkt. Je merkt nergens drops van framerates, screentearing, of meer van dat soort ongein. Het geluid is ook dik in orde. Goede muziek, en het gesproken brabbeltaaltje van alle wezens in de game klinkt ook goed. Het taaltje is compleet onbegrijpelijk (lang leve de ondertitels), maar klinkt op zich gewoon goed.
Achievements
We mogen 37 achievements proberen vrij te spelen, met een mooie verdeling tussen makkelijk en verdomd moeilijk. Veel is verbonden aan de vooruitgang die je boekt door het spel gewoon te spelen. Daarnaast zijn er een aantal achievements die gekoppeld zijn aan dingen verzamelen (follower skins, tarotkaarten, wapen, curses en alle soorten vissen vangen). Als laatste en moeilijkste mag je proberen alle bazen te verslaan zonder schade op te lopen. Mooie mix met voor elk wat wils.
NB: op dit moment zijn er 2 achievements die niet vrijgespeeld kunnen worden. De devs zijn daarvan op de hoogte en zijn bezig met een patch.
Conclusie
Cult of the Lamb is een sterke entry in de wereld van indie-games. Weliswaar een paar kleine missers (wat mij betreft), maar niets dat de score echt gigantisch omlaag drukt. Zeker omdat de meeste kleine foutjes zichzelf met progressie door de game oplossen, of gewoon omheen te werken zijn.
Mijns inziens wel jammer dat regelmatig het management deel van de game te veel tijd in beslag neemt. De balans van de game wordt daarmee voor mij wel verstoort.
