Community member en gastreviewer Eddie kon weer wat uurtjes vrij maken om zijn mening over Cris Tales te delen met de XBNL-community. In deze review lees je zijn oordeel:
De fans van turn-based RPG’s worden de laatste tijd best goed verwend op Xbox. Met Yakuza: Like a Dragon, Octopath Traveler en de vele games uit de Square Enix collectie hebben we al diverse pareltjes. Nu beginnen ook indie-developers zich te roeren.
Met Cris Tales heeft Xbox weer een game die duidelijk het indie-gebied wil ontstijgen. Dit is een game waar tijd en aandacht aan besteed is.
Meesters van tijd
In de game speel je Crisbell, een weesmeisje dat haar leventje leidt in het plaatselijke weeshuis in Narim. Op een dag komt ze in aanraking met de sprekende kikker Matias (en nee, ze heeft niet stiekem van de wijn gesnoept). Door deze ontmoeting komt ze erachter dat ze met behulp van een tijdskristal in het verleden en de toekomst kan kijken. Daarnaast blijkt ook nog eens dat haar side-kick Matias door de tijd kan reizen.
Vanaf het moment dat je weet dat je inzicht in heden, verleden en toekomst hebt, wordt het beeldscherm gesplitst in drie delen die dit weerspiegelen. Je moet er even aan wennen, maar dan speelt het heerlijk weg.
Daarna is het tijd voor jou om je weg in de wereld te vinden en Party-leden te zoeken die zich bij jou willen aansluiten.
Turn-based, maar dan net even anders
Bij een old school turn-based game weet je het al van tevoren: je gaat tijdens gevechten weer geconfronteerd worden met een vast lijstje met jouw opties dat links onderin het scherm is gepropt. Deze game heeft echter een frisse kijk losgelaten op het turn-based principe.
Het lijstje met jouw opties ontbreekt ogenschijnlijk compleet tot je aan de beurt bent. Dan komt er naast jouw character een soort van uitklapsysteem, waar al jouw mogelijkheden en opties onder hangen. Alles van Items gebruiken tot vluchten, en alles van basic Attack tot magische aanvallen en het gebruik van het Tijdkristal.
Bovenin het scherm is ook een handig overzicht van de volgorde waarin zowel jouw Party als de vijand hun acties kunnen doen. Je kunt daardoor jouw acties goed op elkaar afstemmen en combo’s uitvoeren. Jij kunt bijvoorbeeld een vijand naar de toekomst sturen waardoor hij oud en zwak is. Hierdoor hebben de aanvallen van jouw Party-leden een veel grotere impact.
Wil je iemand vergiftigen? Stuur een vijand naar het verleden, zaai daar een giftige plant en haal in de volgende ronde de vijand terug naar het heden. Hij is per direct vergiftigd en ondervindt over het hele tijdspad tussen verleden en het heden de schade van de vergiftiging. Op deze manier komt ook een heel stuk tactiek om de hoek kijken.
Zwemmen of verzuipen?
Word je bij deze game meteen in het diepe gegooid? Niet meteen gelukkig. In het eerste uur van de game krijg je tijdens de gameplay een uitgebreide Tutorial. Hierin worden een aantal finesses van de opbouw van het spel duidelijk uitgelegd.
Na het eerste uur word je wat meer losgelaten. Helaas is dit ook het moment dat je met een minpunt van de game in aanraking komt. Waar je de vijanden tegenkomt staat dan namelijk niet meer (geheel) vast. Net als bij de World-map van Final Fantasy games, word je met random encounters geconfronteerd. Als extra moeilijkheid zijn er bijna geen plekken waar je kunt saven en kunt herstellen van de schade die jouw vijanden hebben aangericht. Op zich niets vreemd bij dit soort games, maar je bent nu nog zwaar underpowered en zo zwak als een pasgeboren baby. De encounters met de random vijanden kunnen dus grote impact hebben en in een regelmatige “Game Over” resulteren.
In het begin denk je nog dat je zelf iets fout hebt gedaan en dat het vast wel voorkomen had kunnen worden. Na de 5e keer Game Over kom je erachter dat dit echt wel een minpunt in de gameplay is. Je kunt er een beetje invloed op uitoefenen, door tijdens gevechten continue te vluchten. Dit voelt weliswaar niet goed, maar het is het enige dat je kunt doen om verder te komen in het verhaal. En zelfs dan heb je de nodige hoeveelheid geluk nodig.
In deze game kom je er al snel achter: je bent (te) zwaar afhankelijk van Items en toeval. Items zijn heel zeldzaam in het begin van de game. Ook heb je nog geen geld om iets in shops te kunnen kopen. Gecombineerd met de vele random vijanden die je tegen gaat komen, is verder komen in het verhaal een combinatie van geluk hebben en de weinige Items die je hebt goed inzetten.
Al vrij vroeg in de game zul je dus regelmatig delen opnieuw moeten spelen, in de hoop op een andere uitkomst dan Game Over.
Hoekig vs. Cute
Pastel is het magische woord in deze game. Zowat alles is in pastelkleuren vormgegeven. Dit geeft rust aan je ogen tijdens het gamen, en laat je de hele omgeving goed in je opnemen. Zowel ingame als tijdens de cutscenes zijn de graphics dik in orde.
Betekent dit dat ik niks aan te merken heb op het grafische deel van de game? Nee, ik vind wel dat de developers een kans hebben gemist met het grafische deel van de landschappen. Deze zijn vrij hoekig opgesteld en hadden baat gehad bij wat meer polish.
Geluid
Zoals de laatste tijd bij games steeds meer voorkomt, zijn ook in deze game alle characters ingesproken. De stemmen zijn over het algemeen aangenaam om te beluisteren, dus geen characters die door hun stem moordneigingen opwekken (herinneren we ons MaruMaru nog?).
Naast de ingesproken tekst wordt alles ook in geschreven tekst weergegeven. Handig voor als je net eventjes niet goed hebt opgelet. Of voor als de stemmen toch niet echt jouw ding zijn, maar je de game wel wilt spelen. Je kunt de game dan met een gerust hart muten.
De muziek in deze game is goed. Geen bombastische muziek, maar mooi bescheiden op de achtergrond. Ook valt deze game niet in de valkuil van continue geluid willen hebben. Er wordt goed gebruik gemaakt van stilte-momenten.
Achievements
Deze game kent 46 achievements. Ga je voor een completion, dan ben je heel veel uren (en verschillende playthroughs) onderweg. Een aantal achievements zijn gekoppeld aan specifieke keuzemomenten in de game. Met wat zorgvuldig gebruik van save-games, is het mogelijk om een aantal extra playthroughs te voorkomen.
Verder zijn de achievements gekoppeld aan het verkrijgen van metgezellen, vijanden verslaan en Items verzamelen.
N.B. Er zijn wat reports dat een aantal achievements niet unlocken wanneer dat qua gameplay zou moeten. Wil je alle achievements vrijspelen dan is het advies om (daar waar mogelijk) vaak je spel te saven. Op die manier kun je delen opnieuw spelen zonder dat je enorme stukken opnieuw moet doen.
Conclusie
Cris Tales is een game die een beetje blijft hangen. Het heeft aan de ene kant meer dan genoeg potentie en een mooi weergegeven verhaal. Aan de andere kant zijn er helaas vele, vele gevechten te langdradig en te veelvuldig. Hierdoor gaat deze RPG niet meer om het verhaal, maar om de vele Game Over momenten. De balans is een tikje te ver doorgeslagen. Is het daarmee een slechte game? Nee, maar het had zoveel beter kunnen zijn.
