Afgelopen week is Battletoads voor de Xbox verschenen. Een legendarische titel van meer dan twee decennia oud die in een nieuw jasje is gestoken. De vraag is natuurlijk of de gameplay van Battletoads en haar memorable characters de tand des tijds hebben overleefd?
Battletoads kwam voor mij persoonlijk op een zeer geschikt moment uit. Afgelopen twee maanden heb ik van de pracht en praal van onder andere The Last of Us II en Ghost of Tsushima genoten (Verrader! – red.). Prachtige werelden, fantastisch uitgediepte characters en cinematische verhaalvertelling dat helemaal in mijn straatje past. Ik was echter ook weer heel erg toe om een game met uitdagende gameplay te spelen. Een game die minder beladen is, waar de humor van af spat en die zich heerlijk een uurtje in de late avond laat wegspelen. Onderstaande launch trailer riep dit gevoel op en ik keek dan ook uit om (na 26 jaar!) weer eens met Rash, Zitz en Pimple te spelen.
Toen ik 6 jaar oud was
Om eerlijk te zijn moest ik mijn bronnen raadplegen. Ik weet dat ik vroeger Battletoads op ‘de Nintendo’ gespeeld heb. Of dat inderdaad rond 1991 geweest is weet ik echt niet meer. Ik betwijfel het. Waar anderen zich deze game ogenschijnlijk nog heel levendig kunnen herinneren, had ik dat gevoel totaal niet. Voor mij was het dan ook geen trip down memory lane. Eerder het gevoel dat een oude franchise, waar anderen kennelijk vroeger veel plezier aan hebben beleefd, weer nieuw leven ingeblazen is.
Hoe zit dat met deze nieuwe game? De nieuwe Battletoads is door Dlala Studios ontwikkeld. Een relatief kleine studio met iets meer dan 20 ontwikkelaars die zich in de UK gevestigd hebben. De ontwikkeling is in samenwerking met Rare gebeurd en de game is door de Xbox Game Studios uitgegeven.
Battletoads stond bekend om haar onvergeeflijke beat ‘em up gameplay. Pak slaag hier, kaakslag daar. En dat alles in een enorm rap tempo, met hordes aan irritante en slijmerige wezens die sneller over het beeld bewegen dan de framerate aan kon. Een genre dat het in de jaren 90 uitstekend deed. Hoe hebben de ontwikkelaars dit anno 2020 voor de Xbox gamers vertaald?
Humor en verdraaid… nog een redelijk verhaal ook
Laat ik eerst de game beschrijven qua modi. De Battletoads die nu is uitgebracht kent een campaign mode die bestaat uit 4 acts en daarbinnen meerdere stages (25 in totaal). De acts zijn op verschillende moeilijkheidsgraden te spelen, kennen meerdere uitdagingen, collectibles en bestaan uit de nodige variatie aan gameplay. Battletoads is in single-player te spelen of in couch co-op voor maximaal 3 personen. De game is helaas niet in online multiplayer te spelen (de uitbrander hierover volgt in mijn slotbetoog)
De game heeft eigenlijk best een leuk verhaal en wordt gedragen door de fantastisch uitgewerkte cutscenes. Over het verhaal zelf zal ik niet te veel verklappen. De Battletoads komen er achter dat ze de afgelopen 26 jaar in een virtual reality hole hebben gezeten. In deze dimensie werden zij op handen en voeten gedragen en nu ze weer terug in de realiteit zijn hunkeren zij naar de roem en glorie van weleer. De vroegere fans van de Cartoon Network series kunnen met deze Battletoads hun hart op halen. De cartoony stijl, het chaotische tempo, de humor en de voice-acting zorgen voor een leuke afwisseling tussen de veelal uitdagende gameplay.
Van ‘ik vreet me op’ naar beat ‘em up!
In het begin compenseerde het verhaal voor de mijns inziens nogal trage en repetitieve gameplay. Er waren namelijk verschillende dingen waar ik me gameplay-wise nogal aan stoorde. In de eerste plaats vond ik het bewegingstempo te traag. Daarnaast vond ik het aantal acties dat ik kon maken met de drie characters nogal beperkt. Het ontbrak voor mijn gevoel ook aan een leuke mix en variatie aan vijanden en gameplay. Kortom, als ik deze game niet voor review had ontvangen dan weet ik niet zeker of ik Battletoads door had gespeeld. Ik ben blij dat ik dit wel heb gedaan.
Na een aantal stages te hebben gespeeld komt de game pas goed op gang. Een variatie aan gameplay worden in een kleine 5 uur gepropt. Space brawling, beat ‘em up, puzzels, 2D side scrolling en nog enkele klassiekers uit het jaren ’90 genre passeren de revue. Dat allemaal in het unieke, soms wat moeilijk navolgbare, art stijltje van Battletoads.
En dat kon soms best pittig zijn. Waar ik aanvankelijk in de beat ‘em up stukjes goed uit de voeten kon komen met wat ‘willekeurig’ op mijn X-button te rammen, kon dat gaandeweg echt niet meer. Er zit een behoorlijke steile curve in qua moeilijkheid, maar gelukkig word je als speler ook steeds vaardiger. Wat ik ook goed vind uitgewerkt is de diversiteit aan vijanden in bijvoorbeeld de battles. Iedere vijand had unieke abilities en bewegingspatronen. Hoewel op sommige momenten het speelveld chaotisch oogt (wat het ook is), was er altijd wel een patroon te herkennen en dus een strategie toe te passen. Het kost alleen even tijd en frustratie (zeker op de hoogte moeilijkheidsgraad). De game is daarin wat mij betreft niet onredelijk of oneerlijk. Skills, geduld en oefening worden altijd beloond.
Wat ook de nodige skills vroeg waren de meer actie-reactie georiënteerde gameplay elementen. Op de hoverbike zigzaggend door tunnels, over obstakels. En dat afgewisseld met 2D levels waar je over jouw beeldscherm scrollt en je over objecten met X, B of Y moet grinden, afhankelijk van het object. Na de zoveelste mislukte poging kwam mijn vriendin even om de hoek kijken of het wel goed ging. Er zitten behoorlijke pittige stages in Battletoads, maar al deze stages zijn te leren als je er de tijd voor neemt.
Niet alles aan Battletoads is koek en ei
De Battletoads laten zich soepel besturen, wat natuurlijk echt een voorwaarde is voor een dergelijke game! De verschillende acties die je uit kunt voeren, zitten onder logische knoppen (dodge, fast attack, power attack, etc). De combo’s zijn ook op intuïtieve wijzen aan elkaar te krijgen en met de sensitiviteit en responsiviteit van de acties zit het meer dan prima. In de basis dus prima.
Toch is niet alles koek en ei. Zo is het inschatten van diepte soms nogal ingewikkeld. Het gebeurde geregeld dat ik er dan tijdens een battle net naast zat te meppen. Hoewel dat ook aan skills kan liggen, mis ik dan in Battletoads een duidelijk feedback systeem. Het scherm is soms zo chaotisch en de trilling van de controller weinig specifiek, waardoor het moeilijk inschatten is of mijn acties ook daadwerkelijk impact hadden.
Hier en daar was de game naar mijn mening ook wat buggy. Met name bij het space brawling deel waren er genoeg momenten dat de ‘kogels’ dwars door mij heen gingen, maar dat toch niet geregistreerd werd. Helaas gebeurde het andersom ook geregeld dat ik vrijwel zeker was buiten de vuurlinie te zitten, maar dan toch van mijn health verloor. Ook het verkrijgen van health is overigens geen sinecure: LT + Y + mikken in de richting van de vliegjes. Deze combinatie uitvoeren midden in een combat is 1) niet aan te raden, 2) soms erg onhandig in de uitvoering en 3) haalt je ook naar mijn smaak iets te veel uit de combat. Verder moet opgemerkt worden dat de game over het algemeen soepel loopt. De framerate is stabiel, het geluid prima (en een super toffe soundtrack!) en over het geheel loopt de game en de gameplay erg soepel.
De grote olifant in de kamer is echter het multiplayer aspect. Zo soepel en fijn als de couch co-op voor max 3 personen werkt, zo verbaasd ben ik er over dat deze game geen online multiplayer modus kent. Ik bedoel, WTF!! Xbox + online multiplayer + een game die zich bij uitstek leent voor multiplayer + een game die ontworpen is om in co-op te spelen. Een match made in heaven zou je zeggen. Waarom? Waarom zit in deze game, die letterlijk schreeuwt om met je vrienden te spelen, geen online multiplayer? Echt heel erg jammer. Niet alleen omdat het leuker is om samen te spelen, maar ook voor de herspeelbaarheid van deze – qua content omvang – magere game.
Conclusie
De ontwikkelaars van Dlala Studios hebben een uitstekende klus verricht. Na decennia van afwezigheid zijn de Battletoads veilig en wel in de 21e eeuw geland. De variatie aan klassieke gameplay elementen heeft de tand des tijds goed doorstaan. Het blijkt nog even uitdagend te zijn en is voor anno 2020 normen visueel aantrekkelijk gemaakt. Hoewel deze game draait om snelle beat ‘em up actie, zijn er ook momenten dat je even rustig achterover kunt zitten en een prachtige Cartoon Network-achtige aflevering kunt kijken. Maar pas op dat je niet achterover valt van je stoel vanwege het feit dat deze couch co-op game geen online multiplayer ondersteuning biedt en over de gehele linie wat mager in de content zit. Ben je Game Pass bezitter? Dan kan ik je van harte aanbevelen om deze game lekker te gaan spelen. Overweeg je de game voor twee tientjes te kopen? Realiseer je dan goed dat de rek er na 5 tot 8 uur spelen wel uit is.
