Afgelopen week is Astor: Blade of the Monolith uitgebracht. In deze review lees je mijn indrukken.
Astor: Blade of the Monolith” is de nieuwste titel van Mythic Forge Studios. Deze actie-RPG neemt spelers mee op een avontuur door de wereld Gliese, waar oude monolieten en mythische wezens een cruciale rol spelen.
Laat ik beginnen met iets over de setting en de context te bespreken. Op de planeet Gliese, ooit de thuisbasis van een oud ras, leven nu de Diokek. Deze vreedzame wezens zagen hun wereld uiteenvallen toen de kwaadaardige Hiltsik nederzettingen begonnen te teisteren. In een wereld vol bedreigingen en duistere krachten ligt het lot van Gliese in handen van Astor, een jonge en moedige Diokek-krijger. Uiteraard kruipen we als spelers in de schoenen van Astor, want wie wil er nou niet de held zijn? Kortom, we gaan met Astor op missie.
Astor is vastberaden om de geheimen van de mysterieuze verdwijning van zijn scheppers duizenden jaren geleden te ontrafelen. Hij gelooft dat de antwoorden op hun lot de sleutel bevatten tot de redding van zijn volk. Je hoort de kern gameplay hier al wel door heen sijpelen, namelijk: actie-rpg, combat, exploratie en puzzelen. Bewapend met vastberadenheid en een scherp verstand, begint Astor aan een gevaarlijke reis door de diverse en kleurrijke landschappen van Gliese.
Onderweg leert Astor nieuwe aanvallen, vaardigheden en combinaties. Hij ontgrendelt magische krachten en verzamelt legendarische wapens terwijl hij hordes vijanden verslaat. Zijn pad leidt hem naar de Monolith, een oeroude structuur van immense kracht, die de geheimen van zijn scheppers herbergt. Hier moet Astor de bron van het kwaad dat de planeet teistert confronteren en vernietigen.
De reis van Astor zit vol uitdagingen en ontdekkingen. Hij verkent prachtige, mystieke landschappen vol oude ruïnes en tempels. Met behulp van zijn runekrachten betreedt hij de geestenwereld (een soorte duale wereld), waar hij puzzels oplost, geheime doorgangen onthult en de antwoorden vindt die hij zoekt. Elk nieuw gebied brengt zijn eigen unieke uitdagingen met zich mee, van complexe laser-gebaseerde puzzels tot gevechten met eindbazen. De game biedt hierin wel een leuke variatie, echt moeilijk wordt het overigens niet. Zowel niet qua puzzels als qua combat
Opzich vertelt Astor: Blade of the Monolith best een aardig verhaal in een mooie wereld. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om het verhaal via een narrator te verteller. Die narrotor heeft een prettige stem en neemt de speler goed mee in het verhaal. Ik had graag gezien dat die narrator meer aanwezig was, zodat we nog meer van het verhaal mee zouden krijgen. Het is nu allemaal erg summier. Daarnaast was de timing van de narrator niet altijd ideaal, bijvoorbeeld op momenten dat er een gevecht aanstaande was. Hierdoor kon ik niet altijd alles mee krijgen.
Eenvoudige en repetitieve gameplay, maar speelt lekker weg
Astor: Blade of the Monolith combineert klassieke actie-RPG-elementen met moderne gameplaymechanics. Het vechtsysteem voelt soepel aan, met een variëteit aan wapens en magische vaardigheden om vrij te spelen. Deze wapens en vaardigheden zijn vrij te spelen door in de wereld resources te verzalemen, waarmee deze vervolgens gekocht kunnen worden. Het verzamelen van die resources voelt als een noodzakelijk goed, want uiteindelijk heb ik gemerkt dat de game lekkerder speelt met Astor die wat meer kracht en variatie in aanvallen heeft. Het verzamelen van de resources vraagt de nodige exploratie, maar dat heeft me als speler niet zo vaak op mooie en unieke plekjes gebracht. Kortom, noodzakelijk, maar prima voor de variatie in gameplay.
Spelers kunnen een soort van hun eigen speelstijl ontwikkelen door verschillende wapens te gebruiken, zoals zwaarden, bijlen en magie. in de basis blijft en voelt Astor: Blade of the Monolith toch als een hack-and-slash game aan, wat prima is overigens. Het scala aan wapens en vaardigheden dat je kunt vrijspelen is interessant en biedt voldoende opties om de combat fris en dynamisch te houden. Er zijn een aantal vaardigheden die wat minder soepel aanvoelen. Zo heb ik een soort magie aanval vrijgespeeld, een mega dobbelsteen die ik op een groep vijanden kan laten voelen. Maar deze magische aanval voelt stroef en is moeilijk aan te sturen. Het idee van de ontwikkelaars was leuk, maar de uitvoering iets minder. Maar, over-all kent de game een prima combat systeem.
Voor wat betreft de resources verzamelen schreef ik al dat de exploratie niet echt boeiend is. De open wereld in het algemeen nodigt echter wel uit tot verkenning en zit vol met verborgen schatten, geheime doorgangen en puzzels. Het ontdekken van nieuwe gebieden en het vinden van de monolieten voelt meestal als een beloning, dankzij de items en de verhalen die je onthult. Echter, de map en navigatie zijn soms onduidelijk, waardoor het vinden van je weg frustrerend kan zijn, vooral in complexere gebieden.
Sommige quests kunnen wat lang duren, en als je tijdens zo’n quest afgaat zonder een opslagpunt te hebben gevonden, moet je helemaal opnieuw beginnen. Dit kan erg frustrerend zijn, vooral omdat de gameplay soms repetitief kan aanvoelen. Dit gevoel wordt gaandeweg de game iets minder urgent, omdat Astor na een paar uur spelen wel redelijk overpowered wordt en doodgaan dus niet meer zo snel zal gebeuren.
Kleurrijke wereld
Visueel zit “Astor: Blade of the Monolith” prima in elkaar, met gedetailleerde omgevingen. Ik was vooral onder de indruk van de verschillende biomen die de game te bieden heeft. Elk gebied heeft zijn eigen unieke sfeer, een reeks vijanden die het gebied onveilig maken en flora en fauna. Woestijnen, bosgebieden, berggebieden en sneeuwvlaktes, het komt in Astor allemaal voorbij.
Op technisch gebied presteert Astor: Blade of the Monolith redelijk goed, hoewel er enkele haperingen zijn. De laadtijden zijn kort, en de game draait soepel. Er zijn echter enkele bugs en glitches, zoals vijanden die in objecten vastzitten, wat de ervaring kan verstoren. Ook zijn er momenten dat de framerate iets in kakt. Verder zijn er wat contrasten die opvallen. Zo zijn er prachtig vormgegeven gebieden, vol met details en mooie belichting. Maar zo zijn er ook gebieden die wat gehaast afgewerkt lijken. De visuele vormgeving voelt dus niet altijd even consistent aan.
Conclusie
Astor: Blade of the Monolith is een actie-RPG die enkele interessante elementen biedt. De game combineert een leuk verhaal met een mooie wereld om te verkennen. Het vechtsysteem voelt soepel aan, en de variatie in wapens en vaardigheden die je kunt vrijspelen, houdt de gameplay dynamisch en boeiend. In de basis dus een prima game, waar echter ook wel het nodige op aan te merken valt, zoals een gameplayloop die repetitief voelt, beperkte verhaalvertelling en performance problemen. Al met al is Astor: Blade of the Monolith een prima ervaring en kan ik hem van harte aanbevelen om te spelen. Met een speelduur van rond de 15 tot 20 uur een uitstekende game om lekker tussendoor eens erbij te pakken. Enjoy!
