We gaan eens wat nieuws proberen bij XboxNederland.nl. Een soort review maar dan eentje die een tijdje na de release komt. Een re-review om gewoon eens te kijken of een game houdbaar blijft of niet. We trappen af met Hitman.
Hitman kwam in maart vorig jaar uit met de eerste twee delen van een nog doorlopende serie. Toen heb ik een review gemaakt op basis van die twee eerste delen. Hoe staat het er nu voor met Hitman?
Eigenlijk is dit niet helemaal een postview. Het is én een postview, én een review van de net uitgekomen diskversie waarin de totale reeks episodes van seizoen 1 zit. Na mijn eerste review vroeg ik mij hardop af of het hele ‘ik breng een game in delen uit’-idee wel handig was. Wat het wel doet is je telkens terughalen naar de game en dat is iets wat voor vele games niet is weggelegd. Na de release en de eventuele DLC is het vaak afgelopen met een groot aantal spellen. Het worden dan digitale stofverzamelaars. Dat probleem heeft Hitman alvast nog niet gehad. Naast de periodieke afleveringen kwamen, en komen, er ook nog met regelmaat Elusive Targets uit. Deze nietsvergevende mode (waarvan ik er nog geen één heb volbracht) maakt dat je telkens weer teruggrijpt naar de game.
Alle delen
The Complete First Season is nu op de markt gekomen. Niet meer wachten maar lekker achter elkaar door alle delen afhandelen zodat het verhaal compleet wordt. Hoe Hitman speelt en hoe het er uit ziet, dat is al eerder door mij beschreven. De delen 3 t/m 6 die na mijn review zijn uitgekomen, zijn net zo mooi, zo niet mooier. We zijn na Parijs naar Italië, Marokko, Thailand en Japan gereisd.
Italië bracht ons een compleet dorpje met villa. Marokko bracht ons de nauwe straatjes en een ambassade in Marrakesh. Andere episodes boden een terroristencompound in de US en een duur hotel in Thailand. De laatste slachtoffers vielen in een privékliniek in Hokaida, Japan. Al deze levels blinken uit in de vele mogelijkheden die ze bieden om je target uit te schakelen. Van een takkenhakselaar tot een op hol geslagen operatierobot, het kan allemaal. Ze zorgen één voor één voor veel hersenbrekerij en faalmomenten.
Het verhaal voelt wel wat kunstmatig aan. Alsof men eerst locaties en targets heeft bedacht en daarna de verbindende factor heeft verzonnen. Maar de omgevingen zijn prachtig gedetailleerd en zitten vol met personages. Wat dat betreft is deze Hitman het meer dan waard om aan je collectie toe te voegen.
Nawee
Serieus kijkend naar de houdbaarheid, datgene waar de postreview over gaat, zien we toch wat kleine barstjes. Wat valt bijvoorbeeld na vele uren spelen op? Pakken we missies opnieuw op om het op een andere manier te proberen?
Wat bijvoorbeeld opvalt is dat de omgevingen nogal gescript zijn. De NPC’s kennen totaal geen variatie. Dit valt vooral op als je een Elusive Target krijgt. De laatste speelde zich af in de Parijs-map. Het is dan best jammer dat je merkt dat alles wat er in die map gebeurt hetzelfde is als bij de originele missie. Dat kan je handig vinden want je weet al precies wat bepaalde karakters gaan doen en hoe je ze om moet brengen om zo vermomd je doel te benaderen. Maar het is ook wel een beetje vervelend. Het haalt dat stukje breinbreken eruit, maar dat wil niet zeggen dat je niet kunt falen. Want juist die Elusive Target, het character wat extra aan het level is toegevoegd, die ken je nog niet.
Toch zit er een soort van ‘grind’-gevoel in de game. Niet op de manier van het eindeloos verzamelen van grondstoffen of objecten maar meer in het eindeloos lussen van bepaalde gedragingen. Zo ging mijn laatste target steevast van kleedkamer naar Sushitafel, terug naar de kleedkamer om vervolgens even bij de boeken van topmodel Kruger te kijken en weer terug te lopen naar de… kleedkamer. Waarna het riedeltje van voren af aan weer begon. Dit kan handig zijn om het moment te zien waarop je kan toeslaan. Maar zie je dat moment niet dan wordt het dodelijk vervelend en kom je vast te zitten. Dit maakt ook dat het opnieuw oppakken van missies mij niet echt aanspreekt. Juist dat voorspelbare, het herhalende, maakt dat ik het ontzettend saai begin te vinden. Zelfs de eerder door mij geroemde Escalation Mode heb ik eigenlijk na de eerste paar keren niet meer bekeken.
Bewegen
Waar ook wel wat vraagtekens bij gezet mogen worden is de manier waarop bewogen wordt in de game en hoe NPC’s op elkaar en op jou reageren. Natuurlijk is geweldig dat NPC’s op je reageren. Maar direct al als verdacht aangemerkt worden omdat je per ongeluk tegen een bewaker aanduwt of even twee stappen in een verboden gebied zet, dat is gewoon te snel. Ook het vastlopen van NPC’s als ze elkaar tegenkomen en de, er nogal stuntelig uitziende, bewegingen die we dan zien, haalt je een beetje uit de flow. Toch wil ik wel benadrukken dat het ontzettend knap is om zulke grote aantallen NPC’s die allemaal hun eigen ding doen in een game te krijgen.
Ten minste houdbaar tot:
Na al dit zure gepraat is het de vraag of Hitman het geld wel waard is (geweest). Hoe zijn ’tenminste houdbaar tot’ status blijkt te zijn. Hitman is absoluut zijn geld wel waard. De basis biedt je een aardig aantal uurtjes puzzelen en soms veel frustratie als het te lastig lijkt te zijn. De houdbaarheid is een beetje een dubbel verhaal maar als we niet alleen naar de soms wat herhalende missies kijken maar ook naar datgene wat er nu nog steeds uitkomt en gaat komen, dan blijft deze game nog wel een tijdje houdbaar. Het is er één in de categorie “ik pak hem zo nu en dan even op”. Als er een nieuwe Elusive Target komt dan moet ik die toch weer even proberen. Soms ben ik dan een paar uur bezig, soms ben ik binnen een uur al af. Daarna gaat hij weer op de plank (want een Elusive Target is eenmalig, dood is dood, missie over). Als fan ga ik seizoen twee ook wel pakken want dit soort sluip door, kruip door games blijven wel mijn favoriet.
Status: Voorlopig nog houdbaar
