Wat een superspel. Lees hier mijn avonturen na een aantal uur het spel gespeeld te hebben.
Wake up you moron
Ik word wakker met mijn voeten in het zand. De zon schijnt vol in mijn gezicht en aan mijn voeten zit een prehistorische kreeft te knagen. Ik wrijf het zand uit mijn ogen, spring op en zet mijn eerste stappen in het prehistorische witte zand. In de verte lopen de mensapen al dartelend over strand, zoekend naar vlierbessen die in overvloed te vinden zijn op het eiland. Ik verschuil me voor mijn eigen veiligheid ergens in een hoekje. Wie weet bedenkt zo’n mensaap zich nog en wil hij wel een stukje van mij proeven.
Wat staat er op het menu?
Zo begint het avontuur in ARK: Survival Evolved. Ik moet zo snel mogelijk warmte, eten en drinken zien te verzamelen maar om dat voor elkaar te krijgen, moet ik beginnen om met mijn blote handen een boom kapot te meppen. Ik verzamel wat stenen en ja, ja, ik heb een bijl. Snel nog wat vlierbessen naar binnen werken en ik kan op dodojacht. Dit is nodig want vanwege de kou verbrandt mijn lichaam sneller calorieën en daardoor krijg ik sneller honger. Het dodovlees wordt door mijn lichaam opgenomen als benzine door een auto, heerlijk.
Een gezellig nacht met een Engelsman
Het is ’s avonds en met pijn en moeite heb ik een kampvuur gemaakt en heb ik voldoende hout om veilig en lang aan het kampvuur te kunnen zitten. Ik besluit te gaan BBQ-en en al snel komt er een Engelsman bij mij aan het kampvuur zitten. Hij is op zoek naar dinohuid zodat hij dino’s kan temmen. Iets wat mij op dit moment nog totaal niet boeit want ik ben tenslotte level 5 en zit onder aan de food-chain. Ik heb echter wel besloten om hem te helpen. Dus na het verorberen van een aantal vlierbessen en wat dodovlees besluit ik een speer te maken (ook in dit spel geldt dat je een aantal levels moet stijgen voordat je met zelf verzamelde resources een item kan craften). We besluiten dat het veiliger is om te wachten tot het daglicht, zodat de kou ons niet kan vatten en ondanks dat we allebei een fakkel hebben, zal het daglicht ons meer zicht gaan geven. De nacht is lang en gezellig en we hakken samen in de veilige warme zone nog wat hout om het vuur hier en daar nog op te stoken. Toen de zon langzaam aan het rijzen was en de contouren van een kudde grazende Brachiosaurussen, zich voor ons manifesteerde, begonnen we aan een plan de campagne. We zouden een makkelijke, jonge, niet al te sterke prooi kiezen. Maar eerst nog wat eten in de maag want op een lege maag kan je niet jagen. We kookten nog wat vlees op het kampvuur en gingen op ons doel af.
De jacht
We zagen een jonge vrouwtjes Triceratops en besloten haar aan te vallen. Ik ging met mijn speer in de aanslag op het dier af en stak haar vol in haar zij. Het beest schreeuwde het uit van de pijn en begon met zijn poten in de aarde te graven zoals een stier dat kan doen. Het stoom kwam uit haar neus en met een ruk sloeg ze met haar vlijmscherpe hoorns richting mij. Nog voordat ze ook maar de kans om mij aan te vallen, stak de Engelsman het dier in haar zij. Het dier ging op hem af en mijn speer brak. Help! schreeuwde de Engelsman. Gelukkig had ik nog een reservespeer en stak daarmee het beest dood. “Genoeg vlees om een dag en een nacht te overleven”, schreeuwde de Engelsman en hij balde zijn vuist. Hij had de huid die hij nodig had. We besloten in zijn hut op adem te komen. Maar zoals ook in het huidige leven, komt in het digitale leven van ARK hoogmoed voor de val. Ik maakte voor ons een paar kleren en dan zouden we nogmaals gaan jagen. Nu werd een Stegosaurus onze prooi. Deze prooi werd ons fataal het beest sloeg ons een paar keer op ons lichaam en op het moment dat ik besloot te vluchten, brak het beest mijn been. Ik hinkte nog weg maar het was te laat. Einde verhaal!
Dit waren mijn eerste voorzichtige stappen in ARK: Survival Evolved. En er gaan er nog veel meer volgen.
