Tijdens de drie kwartier durende aflevering van Inside Xbox is de mysterieuze puzzelgame The Last Campfire aangekondigd. Lead designer Steven Burgess neemt je mee in de wereld van ontwikkelaar Hello Games.
Steven Burgess heeft het over een Xbox One exclusive, maar waar hij dat vandaan haalt begrijp ik niet helemaal. De game komt namelijk naar Switch, PS4, pc en Xbox. Misschien bedoelt hij dat het om exclusieve beelden gaat die voor het eerst tijdens het Xbox feestje dat Inside Xbox is? Doet er ook niet toe.
In The Last Campfire wordt een verhaal verteld door een buitengewoon plezierige, vrouwelijke stem. Het is een beetje een mysterieuze stem, en dat lijkt helemaal te passen bij het concept waar de indie studio Hello Games mee komt. In The Last Campfire speel je als Ember, een figuurtje dat volgens Steven verdwaald is geraakt. Ember hoopt de weg naar huis te kunnen vinden, in een wereld die behoorlijk duister aandoet. Het ligt dan ook voor de hand met zo’n naam dat Ember als het ware het licht vormt in die duisternis, en de figuurtjes die je tegenkomt weer hoop moet geven.
Met de titel ‘The Last Campfire’ moet ik zelf denken aan de vertellingen uit de Souls serie, ’to rekindle the First Flame’. Steven geeft aan vooral inspiratie te halen uit producties als The Dark Crystal (o.a. Netflix) en de film Labyrinth. En hoewel de thema’s in het spel daar misschien aan denken, heb ik een ander idee bij de aandoenlijke stijl van de game. Een stijl die is ontsprongen uit het brein van één man, die de gehele game ook nog eens heeft geanimeerd.
Het avontuur dat je samen met Ember beleeft staat garant voor de nodige puzzels. En als Steven Burgess aanhaalt, is het in veel puzzelgames zo dat als je een puzzel oplost, die gedurende het spel vaak in moeilijkere vormen terugkeert. Als je de basics snapt, dan zit de uitdaging hem nog in de complexiteit van verdere puzzels. In The Last Campfire belooft Steven dat je elke keer weer een nieuw soort puzzel tegenkomt. Elke puzzel staat op zichzelf, en zul je eigen moeten maken. Een ander idee dat Steven aanhaalt is dat interactie met de objecten waar Ember mee aan de haal gaat niet simpelweg een druk op de knop betreft. Als je aan een ketting rukt dan maak je een eh… rukkende beweging. Wat ik eigenlijk bedoel is dat de acties van Ember meer om het lijf hebben dan het mashen van een knop. Hello Games heeft geprobeerd bepaalde bewegingen die Ember uitvoert te vertalen naar een vergelijkbare ervaring als je Ember bestuurt.
Al met al belooft het een meeslepend spelletje te worden waar ik in ieder geval wel gecharmeerd van ben geraakt. Wat jij?
