For Honor Review

Toen deze game aangekondigd werd, was ik niet te stoppen. Eindelijk een middeleeuwse game met een hoogwaardig vechtsysteem. Maar heeft Ubisoft mij weten te verrassen? Of ben ik teleurgesteld?

For Honor is een game waarbij het maar om één ding gaat: vechten. En dat zul je doen ook. In zowel de story- als multiplayermodus zul je als één van de helden moeten overwinnen in een gevecht tussen leven en dood.

Vroeger was alles beter…

De Middeleeuwen waren behoorlijk bruut en meedogenloos. Toch was dit een hele belangrijke tijd op deze aardbol. We zijn blijven evolueren en uiteindelijk leven we nu in een tijdperk waarin we lekker de hele avond kunnen gamen, fucking chill! Natuurlijk heeft dat flink wat bloed, zweet en tranen gekost en dat wilt Ubisoft jou met deze nieuwe IP even goed laten zien.

In For Honor wordt het verhaal van drie facties verteld. De ridders, de Vikingen en de samoerai. Voordat je de game start moet je dan ook direct een keuze maken welke factie jij gaat versterken, dit heeft overigens geen invloed op de speelbare personages. Waar dit wel invloed op heeft leg ik je zo uit. Zodra je een keuze hebt gemaakt kun je een embleem maken en hierna word je een heerlijke tutorial ingegooid (waarvoor je 2000 punten krijgt om nieuwe helden mee te kopen, zeker afmaken dus!) Zodra je dit hebt afgerond is de keus aan jou, betreed jij als brute strijder direct het online slagveld of hou je je nog even gedeisd en verken je eerst de verhalende delen van de game?

Behalve de graphics

Oké jongens en meisjes. Ik zal alvast melden dat ik straks toch wat ga klagen, dus laten we beginnen met iets moois. De grafische beelden van deze game welteverstaan, want wat ziet het er toch heerlijk uit! Zowel de krijgers als de omgevingen zien er prachtig en gedetailleerd uit. Na het onthoofden van mijn vijand zag ik het bloed van mijn bijl druppelen. Oké, zo erg ook weer niet. Maar het ziet er gewoon echt goed uit. De lichteffecten in de game zijn goed en de schaduwen van personages zijn goed aanwezig en bewegen lekker mee. Natuurlijk zijn dit dingen die we anno 2017 ook wel mogen verwachten van een game. Maar we kennen Ubisoft inmiddels en die houden wel van een lekkere downgrade normaliter. Dit keer gelukkig niet, kijk zelf maar…

Naast dit pareltje voor het oog zit ook het geluid in de game prima in elkaar. De omgeving klinkt levendig en tijdens de strijd hoor je jouw medekrijgers de vijanden een kopje kleiner maken. In bepaalde gebieden worden willekeurig brandende rotsen met een katapult op je afgeschoten en als er zo’n opdonder naast je landt kun je nog wel eens flink schrikken.

Verhaalmodus

Ik heb zowel de open als de gesloten bèta van de game gespeeld. Tot mijn teleurstelling was daar helaas geen verhaalmodus te bekennen. Deze bleek wel in de volledige game te zitten, en dat maakte mij blij. Ik startte deze modus dan ook direct op en al mijn hoop was in één klap weg. De verhaalmodus begint namelijk met een… tutorial! DIE IK NET GEDAAN HEB! Maar goed, dit is er één van korte duur.

In de verhaalmodus van For Honor leer je aan de hand van drie hoofdstukken de verschillende facties even wat beter kennen. Wat in mijn geval overigens leidde tot spijt. Spijt dat ik had gekozen voor een bepaalde factie, die ik na het spelen van het verhaal dus eigenlijk niet meer wilde steunen. Naast dit gegeven is de verhaalmodus eigenlijk niet meer dan een voorbereiding op het echte werk, het leert je namelijk de fijne kneepjes van het vak. En dat is maar goed ook, want het vechtsysteem van For Honor is toch wat diepgaander dan ik eerst had gedacht.

De kern van de gameplay draait namelijk om het vinden van de juiste hoek en de perfecte timing. Tijdens elk gevecht verschijnt er een schildje naast jouw karakter die laat zien welke hoek je aan het verdedigen bent. Wil je aanvallen, dan kijk je aan welke kant jouw tegenstander verdedigt en sla je in een andere hoek toe. Het is dus niet een kwestie van roekeloos knopjes indrukken, zoals in veel vechtspellen wel het geval is. Het is in For Honor dus van groot belang dat je, geduld hebt en tactisch te werk gaat.

Diversiteit anno 2017

In de game beschik je vanaf de lancering over 12 verschillende krijgers, vier per factie. Waarvan er één per factie gratis is, de rest moet je kopen met gewonnen punten. Elke krijger heeft zijn eigen aanpak en speelt net iets anders dan de anderen. Ubisoft heeft voor het gemak bij elke krijger ook genoteerd welke krijgers uit de rij makkelijker te besturen zijn. Zo is het in het begin een stuk lastiger om met een Japanse sluipmoordenaar het slagveld te overwinnen dan met een brute en meedogenloze ridder. Zodra je eenmaal de besturing meester bent kunnen deze rollen wel eens omgedraaid worden, gezien een sluipmoordenaar een stuk sneller en wendbaarder is dan een in harnas getilde ridder.

Om de diversiteit naar een hoger niveau te  brengen kun je elke krijger ook nog eens naar eigen wens aanpassen. Met je verdiende punten kun je namelijk kisten kopen waarin verschillende voorwerpen zitten. Zo kun je het handvat van je zwaard aanpassen of een ander pantser aandoen. Elk van deze voorwerpen heeft zijn eigen unieke eigenschappen die jouw krijger bijvoorbeeld sneller maakt maar daardoor wel minder sterk, of juist andersom. De verschillen in For Honor zijn talrijk en dat is fijn. Net zo fijn als een bak koffie en een sigaret op een brakke zondagochtend.

Multiplayer is waar het om gaat

Zodra je in de verhaalmodus de kneepjes van het vak hebt geleerd is het tijd om het online slagveld te betreden. Dit is namelijk waar de hele game om draait. Dit doe je in verschillende modi, die hier en daar iets met elkaar verschillen.

Het vlaggenschip hiervan is ‘Dominion’, waarbij je in een 4vs4 strijd moet zien te overwinnen. Het slagveld is, naast de acht krijgers, ook nog eens bevolkt met tientallen niet speelbare strijders die onderling het gevecht met elkaar aangaan. Helaas maakt dit alles deze modus direct ook behoorlijk chaotisch. Zo komt het bijvoorbeeld regelmatig voor dat je omsingeld wordt door deze mannetjes en tegelijkertijd door drie andere online krijgers finaal onthoofd wordt. Eén grote chaos dus, iets dat in de kleinschaligere modi niet zo voorkomt.

Zo heb je ‘Duel’ en ‘Brawl’, de naar mijn idee meest intensieve modi van de game. Aangezien je hier 1vs1 of in teams van twee direct het gevecht opzoekt in kleine arena’s. ‘Skirmish’ en ‘Elimination’ bieden een wat grotere ervaring door teams van vier tegen elkaar op te zetten.

Op de kaart, op de kaart, op de kaart…

Uiteindelijk ga je het gevecht aan met maar één doel. De grootste en machtigste factie van de wereld te worden. Aan dit doel heeft Ubisoft dan ook aandacht gegeven. Na afloop van een strijd wordt je namelijk naar een kaart gebracht die onderverdeeld is in de drie facties.

Afhankelijk van of je de laatste strijd hebt gewonnen of niet, word je beloond met zogenaamde ‘war assets’. Deze kun je inzetten om jouw factie de grootste te maken. Je kunt ze inzetten op verschillende plekken op de kaart, zoals te zien is op onderstaande afbeelding.

Op de kaart zijn verschillende gevechten te zien met elk hun eigen ‘metertje’, hierop is te zien welke factie in dat gevecht de overmacht heeft. Met die verdiende ‘war assets’ kun je de rollen in die gevechten omdraaien. Je kunt ze namelijk inzetten in de aanval, om zo meer terrein voor jouw factie te winnen, of in de verdediging, om ervoor te zorgen dat je geen terrein verliest. Enig tactisch inzicht is dus mooi meegenomen. Persoonlijk vind ik deze toevoeging een leuk extraatje geven aan de game, het zorgt net even voor wat meer diepgang en motivatie.

Niet alles gaat over rozen

Inmiddels heb ik de multiplayer al behoorlijk wat uurtjes gespeeld en dit benadrukt maar weer even het feit dat ik het beter bij singleplayergames kan houden. Ten eerste is de verbinding van For Honor ronduit kut. Het zoeken naar een match duurt soms echt vele minuten en als ik dan eindelijk mag beginnen word ik er regelmatig nog sneller weer uitgeknikkerd. Ubisoft zegt overigens wel dat ze hard bezig zijn deze problemen op te lossen, laten we hopen dat dit een beetje snel gaat.

Daarnaast ga ik me gewoon vervelen na een uurtje. Het enige wat je aan het doen bent is aanvallen afweren en met je zwaard zwaaien. Er is geen enkele sprake van teamverband en eigenlijk rent iedereen maar gewoon rondjes door de locaties in de hoop iemand tegen te komen. In één locatie ben ik er overigens achter gekomen dat je een boobytrap kunt activeren, op een plek waar echt niemand komt. Hoe chill is dat..!

Conclusie

For Honor biedt een diepgaand vechtsysteem en genoeg diversiteit om je even bezig te houden. De verhaalmodus is handig om je voor te bereiden op het echte werk, maar daar houdt het dan ook helaas mee op. De game ziet er fantastisch uit, de multiplayermodus zit leuk in elkaar en de gevechtskaart zorgt ervoor dat je sterk achter je factie komt te staan. Toch laat Ubisoft wederom flink wat steken vallen. Zo gaat de game na een uurtje op een dag wel vervelen. Snap ik niet waarom er überhaupt een multiplayer is toegevoegd, aangezien er totaal geen sprake is van teamverband en is er eigenlijk gewoon geen fuck te doen in de levels behalve duelleren.. Ik ben dan ook bang dat Ubisoft té veel tijd heeft gekomen in het nieuwe vechtsysteem en daarom ons toch weer teleur weet te stellen.