DICE doet zichzelf tekort met Star Wars: Battlefront

Naast Fallout 4 is Star Wars Battlefront natuurlijk een kandidaat om meest besproken game van het najaar te worden. De game ziet er vet uit, heeft een grote studio achter zich en heeft het momentum van de grootste film-release van het jaar met zich mee. Vanaf het eerste uur ben ik al fan van deze serie, het laatste jaar heb ik mij dan ook wel veel zorgen over de nieuwste uitgave gemaakt. Ik hoop dat de beta mij toch een ‘believer’ kan maken. 

De meesten zullen nu denken, “wat loop je nou te zeiken gast?!”. Ik zal het jullie uitleggen. Het probleem met deze serie is dat ik waarschijnlijk veel te hoge eisen stel. In de eerste twee delen heb ik namelijk makkelijk 400 uur gestoken. Star Wars Battlefront 2 is misschien wel de meest complete game voor mij die er, naast sommige nintendo-games, ooit is gemaakt. In SWBF 2 zaten:

• 33 maps (inclusief gebieden in de ruimte)
• Per planeet de lokale bevolking speelbaar
• 4 verschillende facties met ieder 6 verschillende units
• 4 verschillende facties met ieder 2 space-units
• 4 verschillende facties met ieder 4 ruimteschepen
• Campaign met 17 missies
• Galactic Conquest (verover het universum). Dit kon in 7 verschillende tijdperiodes.
• 17 hero’s
• 6 online gamemodes
• Per planeet en tijdsperiode verschillende voertuigen
• En niet te vergeten: EPISCHE SPACEBATTLES!

Natuurlijk weet ik dat het niet redelijk is om te verwachten dat EA deze overload aan content anno 2015 gaat terugbrengen. Als dit het geval was waren we denk ik wel één of twee terabyte verder. Wat mij meer zorgen baart zijn de keuzes die er in de gameplay zijn gemaakt.

Battlefront

Misschien wel het meest kenmerkende van de Battlefront-games waren de verschillende units die je bij het spawnen kon kiezen (zie afbeelding hierboven). Op deze manier had ik altijd het idee maar een gewone soldaat uit een immens leger was. Doordat de classes al van tevoren vast stonden had je nooit het idee een super-soldaat te zijn. Natuurlijk werkt dit gegeven bij games als Call of Duty maar is dit veel minder aannemelijk bij grotere battles, simpelweg omdat het één grote chaos is. Het gevoel van één zijn met de gasten om je heen heb ik nog bij geen andere game zo sterk gevoeld.

Wat er nu aan de hand is, is dat iedereen zijn eigen custom-loadout kan maken. Het erge is dat dit ook helemaal niet in de lore past. Je bent een kloon van al je andere miljoenen broers en hebt dezelfde training ondergaan, vanwaar de persoonlijke voorkeur voor je wapens? Toen DICE deze game ging maken hebben ze niet geprobeerd de franchise zo goed mogelijk te simuleren, maar juist, zoals iedere andere studio’s, lekker op statistieken een shooter te maken. Op zich is daar niets mis mee, er moet namelijk wel geld in het laatje komen. Ik denk alleen dat je, zeker met de hype-train van de film, niet alleen maar met graphics moet proberen te innoveren. Dit was een kans geweest om een shooter weer eens op een WOII manier te benaderen.

Begrijp me niet verkeerd. Star Wars Battlefront gaat een hele degelijke shooter worden met meer dan mooie sound en graphics. Ik vind het alleen altijd zo jammer dat deze games veel meer hadden kunnen zijn. Een goed voorbeeld zijn ook de spacebattles. Tijdens de aankondiging een paar jaar geleden op de E3 werd ik helemaal gek over het feit dat er een nieuwe Battlefront aankwam. Niet om de shiet-actie, maar om de spacebattles. Dit was voor mij het beste punt van de oude games.

Kijk alsjeblieft even dit filmpje hier beneden.

Persoonlijk denk ik echt dat dit het dieptepunt van de game gaat worden. Wat je net zag is in mijn ogen gewoon een game-mode waarmee DICE de teleurgestelde fans tegemoet wilt komen. Als je bedenkt dat je 10 jaar geleden, ik zeg 10 JAAR GELEDEN, je schip kon pakken en in een Imperial Star Destroyer kon landen, word je toch gek als je ziet dat dit de space-gameplay wordt. Moet je de gameplay van hieronder voorstellen met de graphics en audio van vandaag de dag.

Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat SWBF 2 meer als een echte Star Wars simulatie aanvoelt. De veranderingen in gameplay die we de laatste maanden in veel “gelekte” filmpjes tegenkwamen baarde mij veel zorgen. De vernieuwing van de simulatie van één van mijn meest geliefde franchises, waar ik al zo lang op wacht, was niet meer. De remake van mijn favoriete game moest plaats maken voor een multiplayer focussed game met Call of Duty invloeden. Met deze aannames ging ik dan ook de beta spelen.

Na de Beta

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meteen met de multiplayer ben begonnen. Eerst was het de beurt aan de surival missies, die in mijn optiek ook het minst interessant waren (gewoon om er vanaf te zijn zeg maar). Wat mij echter verbaasde is dat de missies op een hoge moeilijkheidsgraad, samen met vrienden, echt leuk zijn om te spelen. Het is best gaaf om met z’n tweeën door waves van clones te moeten beuken terwijl je van alle kanten wordt beschoten. Aan de andere kant bleef er wel een stemmetje in mijn hoofd zeggen: “Deze tijd hadden ze ook in een campaign kunnen stoppen!”, maar ja, je moet een game beoordelen op de inhoud natuurlijk.

Na twee potjes survival te hebben gedaan ging ik over naar de beroemde scène van Hoth. 20 tegen 20 trek je op de ijsplaneet ten strijde. Ondanks het gemis van de default-classes voelde ik mij toch deel van een groter geheel in plaats van een super-soldaat. De schiet-actie is lekker en de game blaast je letterlijk en figuurlijk weg. Natuurlijk waren er hier en daar nog een paar balanceer foutjes, maar hé, daar is het een beta voor mensen. Om voor de eerste keer naast een AT-AT te vechten is al één van mijn game-hoogtepunten van 2015.

Als laatste heb ik de Drop Zone mode gecheckt. Dit vind ik by far de beste mode van de beta. Door de variatie in speelstijlen, die door de custom-classes worden geboden, komt de snellere gameplay van deze mode beter tot zijn recht dan in de Walker Assault mode. De bedoeling van de Drop Zone mode is dat jij samen met jouw team verschillende hardpoints gaat bezetten. Wanneer je de hardpoint een tijd vast weet te houden krijgt jouw team een punt. Het team die binnen de tijd 5 punten heeft gescoord heeft gewonnen. Wat bij dit soort objective-based modi natuurlijk het beste werkt is samenwerken. Wanneer je tijdens deze mode met één of meer vrienden een beetje goed communiceert domineer je zo de hele match. Dit past natuurlijk ook weer bij de stijl waarin DICE zijn shooters graag ontwerpt. Het spawnen op je buddy, wat al in verschillende Battlefield-games zat, zit ook gewoon netjes in Star Wars Battlefront verwerkt.

Tevreden?

Ondanks het feit dat ik echt zin in deze game heb gekregen ben ik nog niet tevreden. Ik vind dat het merk “Battlefront” zo’n duidelijke layout qua game-design heeft en dat deze dus te weinig wordt nagebootst in de nieuwste uitgave van de serie. Natuurlijk is deze game grafisch en qua sound ongekend. Natuurlijk voelt de schietactie aan zoals we dat vandaag de dag van shooters gewend zijn, waarschijnlijk nog beter zelfs. Maar als het puntje bij paaltje komt, is dit gewoon geen Battlefront-game. Het gemis van de spacebattles en de keuzes in game-design die om de Star Wars-logica heengaan zorgen ervoor dat ik niet het gevoel krijg al een nieuwe Battlefront gespeeld te hebben. Dit najaar wordt de beste shooter: Star Wars Battlefield.