Het is altijd weer een verzoeking. De terugkerende traditie van de Top en Flop van het jaar. Het zal wel iets met een hekel hebben aan tradities aan mijn kant zijn dat ik het zo moeilijk heb om hier elk jaar weer iets mee te doen. Maar ja, het is nu eenmaal iets van onze cultuur en voordat we straks blokkeerfriezen voor de deur van de redactie zien verschijnen of dat ik straks op Facebook bedreigd ga worden, schrijf ik er toch maar een.
Het blijft lastig. Met het verloop van de jaren merk ik dat mijn geheugen minder wordt. Dus zelfs bedenken wat ik dit jaar gespeeld heb, is al een opgave. Laat staan dat ik de toppers en de floppers eruit moet filteren.
Flop van het jaar: Wolfenstein: Youngblood
Het kostte mij moeite om een titel neer te zetten. Je speelt nogal wat games in een jaar dus om die de revue te laten passeren en nog te weten welke echt slecht was, was helemaal niet zo makkelijk. Maar uiteindelijk is er een oordeel. Net zoals vriend Niels gaat deze award naar de laatste Wolfenstein. Waar Wolfenstein II voor mij nog de game was van 2017, is deze ‘opvolger’ (want die naam mag het eigenlijk niet eens dragen) het prul van het afgelopen jaar. Bugs, geluid wat niet klopt, co-op die het net niet is, herhalend en simpelweg gewoon saai om te spelen. Hoe ontwikkelaars van de top naar de bodem kunnen zakken in twee jaar tijd. Een schande voor de franchise die eigenlijk op de plank had moeten blijven liggen.
Top van het jaar: Star Wars Jedi: Fallen Order
Zonder twijfel. Als heel groot Star Wars fan is dit een game die ik op alle vlakken een genot vond om te spelen. Ten tijde van het schrijven van dit stuk zie ik mijn dochter de game voor het eerst opstarten nadat we eerst een potje Star Wars Risk hebben gedaan. En bij het intro ervaar ik direct weer dat genotgevoel wat ik altijd bij Star Wars zaken krijg. De muziek start in, de beelden van het intro laten langsscherende TIE fighters zien, een Star Destroyer op de achtergrond en ik ben in de hemel. De game speelt lekker weg, heeft geweldig leuke puzzels en blijft tot het einde boeien. Voor mij zonder voorbehoud de leukste game die ik in tijden op de Xbox heb gespeeld.
Als afsluiter wil ik nog wel de verrassing van het jaar noemen, namelijk: Greedfall. Goed verhaal, nette gameplay en over het geheel gezien een aanrader. Richting het volgend jaar kijk ik erg uit naar natuurlijk Cyberpunk 2077 en Marvel’s Avengers en op de concurrent komen ook wat pareltjes uit waar ik mij op verheug zoals The Last of Us 2 en Ghost of Tsushima
