Als je de titel leest, kan je denken: ‘Emotieloze review? Hoe kan dat?’. Het is niet zozeer dat ik niks te zeggen heb over de nieuwste aflevering, want dat heb ik zeker wel met bepaalde emoties. Maar de keuzes in de aflevering reflecteren een kant van mij in de categorie ‘niet best’. In diezelfde categorie vallen ook bepaalde zaken van deze nieuwe aflevering.
Spoiler alert! Zoals logisch is, schrijf ik deze review met spoilers over het verhaal van de aflevering. Als je toch mijn mening wilt lezen zonder het verhaal mee te krijgen, ga dan direct door naar de spoilervrije conclusie.
Het verhaal gaat verder…
Aan het begin van de game ga je direct verder waar je aan het einde van aflevering 4 bent gebleven. Mijn haat begon al te borrelen aan het einde van aflevering 4, maar nu was de maat echt vol. Je ziet de aankomende zwager van Rodrik, Arthur, in de bekende positie van Ramsay Snow’s familie, ‘The Flayed Man’ en het is dan al een gruwelijk begin. Ramsay is het zat om tussen deze kleine conflicten van House Whitehill en House Forrester te zitten. Laat de sterkste familie winnen, zegt Ramsay. Al snel begin je Ramsay nog meer te haten dan je al deed na aflevering 1, maar je bent machteloos en je hebt een leger nodig. Gelukkig springt het verhaal dan naar Asher die zijn missie heeft volbracht in aflevering 4 en zijn beloning komt halen in deze aflevering. Hij krijgt echter geen leger, maar wel goud waarmee hij soldaten kan kopen.
Beskha, een soort Brienne of Tarth, vertelt Asher dat er moordenaars in de stad zijn die familie Forrester kunnen helpen met vechten. De moordenaars zijn echter wel beesten en moorden voor de lol. Niet gedisciplineerd en enkel om te kopen met respect. Kortom, als je eenmaal in de stad bent en je ontmoet deze moordenaars, moet jij jezelf al snel bewijzen in een gevecht. Dit gevecht bestaat uit Asher vs. Bloodsong en je krijgt aan het einde de keuze om Bloodsong te doden of hem te laten leven. Met zoveel dood en verderf in Game of Thrones laat ik deze man natuurlijk niet leven. Valar Morghulis, dus ik zal eens even het lichtje in zijn ogen uitdoen.
Dat was een goede keuze, want het is gelukt om de vechters met mij mee te laten gaan naar Westeros om daar de vijanden van House Forrester eens te vermorzelen!
Aan de andere kant van de wereld is Mira nog steeds bezig om dingen te regelen voor haar familie. Sera ziet een vriendschap met Mira niet meer zitten, want Mira komt steeds meer in de problemen en dat kan Sera niet echt gebruiken. Ach, rot dan maar op, wat maakt mij het nou uit. Al snel komen wachters op mij af om mij mee te nemen naar de bitch of King’s Landing, Cersei Lannister. Zij kan Mira’s acties ergens wel waarderen omdat Cersei zelf natuurlijk net zo’n eigenwijze knuppel is die iedereen bedriegt met leugens. De koningin wilt dat Mira eens een bezoekje brengt aan Tyrion om er achter te komen wie hij als getuige heeft gevraagd voor zijn confrontatie met de rechters.
Al met al is dit stuk best saai en is het meer een voorbereiding op een sluitend einde van aflevering 6, dus ik ben benieuwd wat er met Mira gebeurt. Ze gaat namelijk wel naar Tyrion, maar geen ziel die deze dwerg wil helpen. Ik heb Mira gewoon de waarheid laten vertellen dat ze door Cersei is gestuurd om informatie van Tyrion te krijgen, en de wachter die buiten stond hoorde dat. Hij werd boos, maar het zal mij een zorg zijn, ik ben nou eenmaal eerlijk, suck it up. Wederom niet veel boeiends, dus snel verder naar het volgende stuk, namelijk Gared in het witte bos van het Noorden.
Winter is coming
Ja, ook in de game van Telltale komen de White Walkers aan bod! Gared en Sylvi (het zusje van Cotter) leren elkaar een beetje kennen en wat Sylvi vooral heeft gemerkt is dat ik faal met konijnen jagen (ik miste twee keer, damn it!). Gared wil uiteraard naar The North Grove en Sylvi naar het Zuiden om met Mance Rayder te vechten. Er is echter weinig tijd voor een planning, want een White Walker viel aan en de enige manier om deze wezens te doden, is met vuur. Na een pittig gevecht, komen er steeds meer White Walkers en treffen Gared, Cotter en Sylvi de dode Finn aan (waar je totaal geen controle over hebt, het gebeurt gewoon). Nja, Finn was toch teveel als een koppig kind aan het zeuren, dus het zij zo. Rennen voor je leven! Hierover meer in aflevering 6, want hoewel het hoofdstuk een pittig stukje gevecht bevatte, was dat ook zo’n beetje het enige.
Terug in Ironrath word je als Rodrik wakker gemaakt door je zusje, terwijl je net Eleana eens even flink hebt verwend met een potje medelijden-seks. Er is een verrader in je midden! Dat wisten we natuurlijk al in aflevering 4, maar nu krijgen we te weten wie het is. Het hangt af van wie je Sentinel hebt gemaakt. Ik heb bijvoorbeeld Duncan gekozen, waardoor Royland de verrader is. Maar als je Royland als Sentinel had, dan is Duncan de verrader. Je kleine bloeddorstige zus wilt wraak en laat je beloven om de verrader te doden. Geen punt, doe ik gewoon. Als je mij verraadt, dan mag je blij zijn als ik het levenslichtje snel uitblaas in plaats van langzaam te laten dempen. Dus daar heb je ‘Valar Morghulis’ weer. Voordat Royland dood gaat, laat hij nog wel weten dat Whitehill van plan was om mij te doden bij het ruilen van het kleine broertje Ryon. Bedankt, doei! *zwaard door zijn borst*
Keuzes… keuzes
Je komt eindelijk aan bij het punt dat je weer even wakker wordt gemaakt door de schrijvers dat je wel een Game of Thrones game zit te spelen en niet één of ander zacht sprookje van Disney. Asher komt namelijk in Ironrath aan met zijn legertje en ontmoet Rodrik op het plein. Al snel vertrekken de twee naar Whitehill, totdat de poort sluit en het grootste gedeelte buiten de poort staat, behalve Asher en Rodrik. Ok, en de dikke reus van het legertje. Al snel zie je het verwende nest met zijn lelijke rotkop, Gryff. Het vechten begint, maar de poort moet echt open om te ontsnappen, maar terwijl Rodrik en Asher dit samen proberen, komen ze tot de conclusie dat één van de twee moet blijven staan om de poort open te houden, terwijl de ander ontsnapt.
Daar ga je als speler…. wie o wie overleeft? Ikzelf heb gekozen voor Asher om te overleven, want hij staat aan het hoofd van een klein legertje en Rodrik kon misschien wel weer lopen, maar laten we eerlijk zijn, echt fit was hij niet. Sowieso had hij na The Red Wedding eigenlijk al dood moeten zijn. Asher is een goede vechter en kan dus mooi House Forrester redden. Voor mij dus niet echt een moeilijke keuze. Rodrik heeft mooi nog even een paar man van Gryff Whitehill kunnen doden alvorens hij zelf gedood wordt. Valar Morghulis. Einde van de aflevering.
De illusie van keuze
In eerdere afleveringen merkte je het natuurlijk ook al. Zo veel keuze heb je niet en jouw invloed op het verhaal is dus ook echt nihil. In aflevering 5 was het grootste verschil wie er nou doodgaat en wie je doodmaakt (Royland of Duncan), maar het staat vast wat er gaat gebeuren. Met wie wil je overwinnen? Met Rodrik of Asher? Ik vond het zonde om Asher nu net te laten doodgaan nu hij aan was gekomen in Ironrath, dat was een te grote anti-climax. Met Rodrik heb ik ook veel gedaan, maar ja, keuzes. Het verhaal moet ook enigszins vaststaan omdat je anders te veel eindes hebt, maar nu lijkt het alsof er maar één einde is. Je kan hooguit veranderen wat er gezegd wordt, maar daar houdt het bij op. Zelfs andere games hebben nog verschillende eindes die drastisch uit elkaar lopen. Als een verhalende game als Game of Thrones dit niet kan bewerkstelligen, waarom dan nog moeite hebben met jouw keuzes? Het moet zich natuurlijk wel beperken tot de ontwikkelingen van de boeken en de tv-serie, maar ze hebben ook grote vrijheid door deze nieuwe familie te introduceren. Kortom, ze hebben vrijheid maar gebruiken dit niet, en dat is jammer. Dit is extra duidelijk bij deze aflevering. Misschien dat juist aflevering 6 goed laat merken wat de gevolgen zijn van de man die je dood laat gaan, maar nu is dat nog totaal niet.
Het technische aspect
Dan kom je bij het technische aspect en dat is soms echt ‘niet best’. Game of Thrones is natuurlijk al niet grafisch erg hoogstaand door de stijl van Telltale, maar laat het dan op z’n minst allemaal vloeiend lopen! Het vechtgedeelte met Asher in Meereen was een framerate-faal van jewelste! Het kwam een lange tijd niet boven de 20 frames per seconde. Ik snap ook niet waarom bijvoorbeeld het intro-filmpje geen filmpje is, maar per se op de game engine draait. Maak er gewoon een filmbestand van en laat het afspelen! Verder zag ik nog wat bugs (armen onlogisch door je borst, lopen ging even mis, etc.) en halve tussenstukjes die wegvielen door framerate tekortkomingen. Niet netjes dus. Ik hoop dat aflevering 6 als sluitstuk hier meer aandacht aan besteedt!
Conclusie
Als Game of Thrones-fan vind ik dit soort afleveringen erg vet! Het script zelf is natuurlijk lekker van Game of Thrones niveau, maar het beïnvloedrijke gedeelte die een game daar aan toevoegt is niet altijd bijster interessant. Voice acting is wel echt heel vet en voegt wel wat toe aan het hele sfeertje. Al met al merk je wel dat aflevering 5 echt zo’n aflevering 9 is van een Game of Thrones seizoen, waar er naar een climax toe wordt gewerkt. Technisch gezien mogen ze toch echt wel even blijven werken aan de framerate zodat het stabiel blijft door het hele spel heen. Het mag de pret echter niet drukken, want met deze aflevering heb ik stiekem weer genoten van mijn eigen onmenselijke harde kant om mensen te slachten! De keuzes reflecteren een emotieloze kant in mijn ziel, mijn innerlijk monster, mijn innerlijke Game of Thrones-verhaal.
