Een eye opener, een verrassing, een avontuur die ik niet had verwacht. Kingdom Come: Deliverance 1 stond al jaren op mijn backlog en omdat deel 2 onlangs uit kwam, ben ik met deel 1 begonnen. Als deel 1 al zo goed is… dan kan ik niet wachten tot ik met deel 2 begin!
De kern van de credits-artikelen is om de games te bespreken waarvan we de credits hebben laten rollen. Vorig jaar heeft collega Rik dat met 50 games gedaan en we zullen zien of mij dat ook lukt. Dit jaar is een uitdaging want er komen ongetwijfeld meer titels op de stapel terecht dan dat ik uit kan spelen. Maar mijn goede voornemen is om de credits te laten rollen, inclusief credits op de PlayStation, Switch en pc (hoewel ik voornamelijk op Xbox speel). Let’s go!
In januari raakte ik zo enthousiast over de preview van Kingdom Come: Deliverance 2 van collega Domingo, dat ik eindelijk deel 1 op de pc heb gekocht voor een prikkie en aan de gang ben gegaan. Met een mooie HD texture pack pimp je de game zo naar de standaarden van een paar jaar terug i.p.v. 7 jaar terug. De reden dat ik pc koos is omdat de game op de Xbox Series X geen performance patch heeft gehad en die 30 fps was ook niet vloeiend. Op de pc was het natuurlijk glorieus 60fps op hoge resolutie, maar je merkt wel dat het een slecht geoptimaliseerde game is. Toen was er nog geen DLSS en ik weet ook nog wel dat toen de game uit kwam, dat er klachten waren over de performance op de pc.
Afijn, ik ben niet de enige die deel 1 heeft geprobeerd in het verleden en toen weer is afgehaakt na een paar uur. Meerdere mensen uit de community hadden hier last van. Maar omdat deel 2 zo ontzettend enthousiast wordt ontvangen, ben ik niet de enige die weer met deel 1 is begonnen. Daardoor ben ik ook niet de enige die over deel 1 al zo enthousiast is. Laten we eens kijken wat de game zo goed maakt.
In deel 1 begin je als Henry of Skalitz die na een overval op zijn geboorteplaats een groot avontuur aan gaat van ridders en prinsess verwende Lords. Ik ga niet het hele verhaal aan je presenteren, maar wat de kern zo mooi maakt is dat je een boerenpummel bent die eigenlijk de wereld wil verkennen. Door die overval is dat wereld verkennen versneld. Het is dus geen superheld verhaal, geen legende of uitverkorene. Nee, gewoon een niemand, nobody, peasant die beter moet worden in vechten om te overleven in de wereld. Dat is precies de reden dat dit aanvoelt als een hardcore RPG, want het is trainen geblazen om beter te worden en niet dood te gaan!
Hardcore RPG pur sang
In Kingdom Come: Deliverance doe je quests die heel natuurlijk aanvoelen voor waar je door heen gaat. Niks voelt echt aan als een quest die je moet afvinken, maar als een logische situatie die voortvloeit uit wat er voorheen is gebeurd. Dat maakt deze game vanaf de eerste 10 uur al heel anders dan andere games. Je hebt de motivatie om de quests te doen omdat je nou eenmaal verder wil komen in het leven als Henry zijnde en dit is wat er nu gebeurt voor je neus, dus doe je het maar. Geen epische draak, geen big bad villain, geen grote eindbaas. Nee, gewoon lokale politiek van de Bohemen in de 15e eeuw. Er is verhaaltechnisch wel motivatie om beter te willen worden, want er gebeuren dingen aan het begin waardoor je even verhaal wilt halen bij iemand. Die persoon is dan een onderdeel van een groter iets. Het is groot voor Henry, maar het is niet belangrijk voor de wereld en dat maakt dit verhaal zo anders.
De game heeft een dag- en nachtcyclus en survival elementen. Je krijgt honger, slaap, wonden helen niet door potions, je moet rusten voordat je weer kan vechten. Aan het begin is dit wennen maar al snel raak je verstrengeld in het realisme van de virtuele wereld. ’s Avonds moet je jouw fakkel aan doen want anders krijg je opmerkingen over dat je in de nacht sneaky aan het rondlopen bent. Als je stinkt dan spreken mensen niet met je. Als je kapotte kleren hebt, dan moet je die laten maken want anders krijg je daar ook opmerkingen over. Het mooiste van allemaal is dat dit allemaal invloed heeft op jouw wereld.
In de hele historie van RPG’s heb ik nog nooit zoveel draaiende schijven in een game meegemaakt die allemaal invloed hebben op elkaar. Geen simpele boomdiagram van quests die uitmonden in andere quests, of ja/nee leidt naar x/y. Nee, het voelt aan als de echte wereld waar falen nou eenmaal falen is. Natuurlijk kan je saven en opnieuw proberen, maar je hebt gewoon echt het gevoel dat je met je hoofd in een andere wereld zit. Acties hebben gevolgen. Dit merk je al in deel 1, maar in deel 2 blijken er nog meer draaiende schijven te zijn en heeft als nog meer impact op elkaar. Een echte RPG!
De lat ligt nu wel erg hoog
Nu ik Kingdom Come: Deliverance heb gespeeld, denk ik: ‘ha, dus het kan wel! Je kan dus een wereld neerzetten waar acties echte gevolgen hebben en waar het verloop van het verhaal verandert en alle npc’s realistisch op je reageren’. Dit zagen we al eerder, maar dan voelt het alsnog zo gekunsteld (behalve dan bij Red Dead Redemption 2, daar is het ook echt mega goed). Ik kan mij ook helemaal voorstellen (en die geluiden hoor ik nu al) dat Kingdom Come: Deliverance 2 de lat zo hoog heeft gelegd, dat huidige RPG projecten een beetje paniek krijgen over hun game die dan in 2026 en daarna moet uitkomen. Is jouw RPG wel zo goed als de standaard van 2025? Zelfs Avowed dacht te kunnen releasen in een rustige periode qua RPG’s en helaas voor hun kwam er een Baldur’s Gate 3-formaat RPG uit met net zoveel lofzang. Je ziet de reacties al online ‘nou, leuk, Avowed, terug naar de echte RPG koning, Kingdom Come: Deliverance 2’.
Zo voelt het nu echt. Warhorse Studios heeft de lat voor RPG’s gelegd op dezelfde manier als Rockstar dat heeft gedaan met GTA en Red Dead Redemption 2 voor open wereld games.
Conclusie
Wil je nog deel 1 spelen voordat je deel 2 gaat doen en je hebt een goede pc staan? Dan kan je nog prima aan de gang met deel 1. Is het nodig om deel 1 te spelen voordat je met deel 2 aan de gang gaat? Nee, niet echt. Je kan een verhaal recap volgen op YouTube. Is deel 1 je tijd waard? Zeker! Het zal niet zo gepolijst zijn als deel 2, maar door de HD texture pack op de pc is de game een stuk mooier dan een titel uit 2018. Je leert dan wat meer over Henry als persoon en de verhoudingen tot de andere personages. Maar hoe goed deel 1 ook is qua game, het verhaal is niet baanbrekend. Dus als je deel 1 voor het verhaal wil spelen, kijk dan een recap. Ben je fan van het genre en wil je een leuke RPG ervaring? Dan kan je zeker aan de slag met deel 1 en daarna deel 2. Het is ook een goede manier om te kijken of die game bij jou past want deel 1 is nu vrij goedkoop. Als je deel 1 qua gameplay niet leuk vindt, dan kan je ook gerust bij deel 2 weg blijven.
wpDiscuz
