Het team achter Yooka-Laylee beloofde ons een game waar we opnieuw de magie zouden beleven van de jaren ’90 platformers. Is die belofte ingelost of gebroken?
Als kleine Niels was ik groot fan van games als Banjo-Kazooie, Super Mario 64 en later zelfs nog Conker’s: Bad Fur Day. Echte platformgames met veel humor er in en leuke uitdagingen. Jaren later waren platformers een beetje uitgestorven, maar gelukkig was daar Playtonic Games met oude medewerkers van de jaren ’90 platform-parels. Ze beloofde ons een game waar we opnieuw de magie zouden beleven van een goede platform. Terug naar de puzzels en zwoegen voor eindbazen. Geen zelf-helende poppetjes of duizend wegwijzers die jou precies zeggen wat je moet doen en ook geen auto-save elke 2 minuten. Die game is Yooka-Laylee.
Banjo-Kazooie in een nieuw jasje
De meeste parallellen in Yooka-Laylee vinden we uiteraard met de geestelijke voorganger, Banjo-Kazooie. Dit keer heb je te maken met een tweevoetige kameleon met een vleermuis op z’n rug. Ze leven in een wereld waar een grote kwaadaardige corporatie (Capital B) een magisch boek kapot heeft gemaakt en waarvan alle pagina’s (Pagies) over de hele wereld zijn verspreid. Het is de taak aan Yooka en Laylee om de pagina’s terug te vinden en dus gaan ze op avontuur.
Alles aan Yooka-Laylee is een herinnering aan Banjo-Kazooie. De stemmen van de personages, de transitie van scènes, de iconische muziek en uiteraard de humor (met veel woordgrappen). Ik kan je zeggen dat ze bijna alles succesvol hebben overgebracht. Meerdere keren genoot ik echt van de trip down memory lane en was mijn hart gevuld met nostalgie. Toch zijn er een paar puntjes waar mijn gevoel van nostalgie niet tegenop kan die deze platformer van zijn ware potentie weerhoudt.
Een grote, kleurrijke en actievolle wereld…
De wereld van Yooka-Laylee is geweldig. Er zijn genoeg werelden om lekker in rond te lopen, klimmen en rollen. Je loopt bijvoorbeeld in een oerwoud, ijswereld, casino, jungle en nog een paar (iets minder goede) levels, allemaal verbonden met de hub-wereld (zoals we die gewend zijn van oude platformers). De levels zijn uniek en uitgebreid en wat ik zo leuk en vernieuwend vind aan Yooka-Laylee is het uitbreidingsvermogen. Als je genoeg Pagies hebt gevonden, kan je een wereld uitbreiden en dan zie je ineens extra torens/gebouwen/velden bij het level komen. Is toch weer eens wat anders dan nieuwe levels.
Het nadeel van de wereld in Yooka-Laylee is dat er geen navigatiekaart is en ik dus best een tijdje bezig ben geweest om nieuwe werelden te zoeken. Het is allemaal niet zo voor de hand liggend en dat was het natuurlijk vroeger ook niet, maar toen hadden ze in ieder geval nog een kaart. Nu loop je wel eens als kip zonder kop in de hub-wereld. Soms moet je wachten tot je nieuwe abilities hebt om bij bepaalde gebieden verder te komen, maar dat was ik natuurlijk al gewend van een platformer.
…maar niet altijd even goed
Helaas wel een kritische noot. Tijdens het spelen kreeg ik wel steeds meer het gevoel dat de leveldesigners niet meer werden betaald ofzo. Hoe verder je in het spel komt, hoe minder detail je in de levels ziet en dat is best jammer. Het ziet er nog steeds prima uit, maar de kwaliteit van het eerste level zie je niet in het laatste level terug.
De echte platform gameplay
Met Yooka en Laylee hebben we weer het dynamische aspect van de gameplay zoals we gewend zijn van Banjo-Kazooie. Met Laylee hebben we meer vlieg-/zweef-mogelijkheden en Yooka kan vechten, rollen, springen etc. In andere recensies lees ik veel geklaag over de camerastand, maar ik heb daar echt geen enkele last van gehad (en ik heb het gespeeld voordat de patch kwam). Misschien ben ik het nog gewend van vroeger ofzo, maar er viel mij niks op. De gameplay is verder precies zoals we verwachten. Je komt een wereld binnen, je moet Pagies verzamelen door te klauteren, vijanden te verslaan of andere personages te helpen (of tegen hen te racen). Je kan met je tong vlinders inslikken voor health, maar later is die ook te gebruiken om jezelf van ander materiaal te maken (als een echte kameleon verander je van kleur). Dit zorgt voor een leuke dynamiek in de gameplay.
Er is genoeg variatie in één wereld en dat waardeer ik wel. Samen met unieke personages heb je in dit spel genoeg te doen en te ontdekken. Een klein minpuntje hier is het onvergeeflijke auto-save systeem. De game slaat pas echt jouw game op als je iets hebt gehaald (meestal een Pagie). Ik heb daar maar één keer echt last van gehad, dus ik kan wel met dit systeem leven. Trouwens, vroeger was het ook allemaal niet zo makkelijk met de platformers.
Conclusie
Ik wil eigenlijk veel meer zeggen, maar laat ik het gewoon hier bij houden. Yooka-Laylee geeft het platformgenre weer een boost. Het gaf mij de kwaliteit die ik al wil sinds Banjo-Tooie en ik heb mij heel goed vermaakt met dit spel. Er zijn zeker een paar puntjes waar ze aan mogen werken (level-design en navigatie), maar ik vind dit een geslaagde game. Wat mij betreft is Playtonic Games zijn belofte nagekomen en hebben we te maken met een platformer zoals we die gewend zijn van vroeger. Was je daar fan van, dan zit je met Yooka-Laylee gebakken.
