Review: UFC 3

Een van de meest spraakmakende gevechten van 2017 was zonder meer de topper tussen MMA-legende Conor McGregor en bokslegende Flyod Mayweather. Gaat EA’s MMA game UFC 3 ook zo spraakmakend worden? Dat lees je hier in onze review, nadat de bel is gegaan: TING!

Ik heb niet veel met MMA. Ja, ik respecteer de vechters. Het zijn allemaal mannen en vrouwen met een enorm doorzettingsvermogen en een pijngrens waar je u tegen zegt. Maar de betere gevechten worden vaak gehouden als het in Nederland nacht dan wel ochtend is. Zit je niet op die nachtelijke gevechten te wachten, dan is EA’s UFC 3 wel een uitkomst.

Aangezien ik de eerste twee UFC’s had gespeeld, leek het mij vet om UFC 3 te testen en man, wat heb ik weer genoten. Na een introductiefilmpje mocht ik als Conor Mcgregor het gevecht aan tegen Nate Diaz. Wat direct opviel aan de game was hoe vertrouwd het voelde om UFC weer op te pakken. Het concept is simpel, doch doeltreffend.

Afhankelijk van je vechter heb je een arsenaal van vaardigheden die bij een bepaalde vechtsport behoren (denk aan karate, judo, boksen, Muay Thai, jiujitsu etc) waarmee je het opneemt tegen je tegenstanders. Net als in andere vechtgames zoals FIFA beschikt je speler over een meter die laat zien hoe fit je nog bent. Des te leger de balk, des te minder schade doen je klappen en trappen en des te harder komen diezelfde klappen en trappen van je tegenstander aan. Tactiek, vooral het afweren, is dus heel belangrijk,! 3, 2, 1…. TING!

Road to glory

Ik hou van de campaigns in sportgames.De mogelijkheid om in de schoenen van je eigen speler te stappen en je speler aan te passen naar je eigen stijl is in mijn ogen geweldig. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik na het introductiegevecht direct ben begonnen met de campaign. Hierin kun je kiezen om je eigen vechter te maken of zelfs te uploaden vanuit het vorige deel.

Na een kleine cinematic begon ik met mijn speler in een kleine ruimte aan mijn eerste gevecht met een tamelijk onbekende tegenstander. Nadat ik deze knock-out had geslagen kwamen de eerste fans zich al aanmelden en kwam de vraag of ik een nieuwe tegenstander wou uitdagen.

Na een paar uur spelen en het verslaan van een paar andere tegenstanders had ik de eerste stap in mijn carrière gezet: ik vocht in de UFC! Het systeem van de campaign is niet heel moeilijk: je neemt gevechten aan, kiest zelf hoeveel weken je gaat trainen en hoe. Je kan hierbij in deze periode kiezen uit een aantal opties: Verbeteren, Leren, Promoten en Sparren. Bij verbeteren kun je je eigen vaardigheden verbeteren en ervoor zorgen dat je speler hogere statistieken krijgt. Bij het leren train je samen met bekende UFC fighters om nieuwe vechttechnieken aan te leren, terwijl je bij het promoten weer nieuw fans aan kan trekken. Het sparren is daarnaast een leuke functie om meer te weten te komen over de zwaktes van je tegenstander.

Over nieuwe fans gesproken: je weet dat gevechten veel vragen van de vechters. En daar heeft EA slim op in gesprongen. Na elk gevecht neemt de weerstand van je karakter af. Staat deze op nul, dan zal je vechter met pensioen gaan. Hoe langer je gevechten duren, hoe sneller je weerstand af zal nemen en een knock-out wordt je al helemaal niet blij van! Het is dus afwegen wat voor speler jij wil zijn. Wil je veel fans hebben? Dan doe je er goed aan om lange en vooral spectaculaire gevechten te hebben. Wil je een legende worden binnen de UFC en nog lang door kunnen gaan? Dan doe je er goed aan om korte gevechten te houden.

Oke, genoeg over de campaign! Net als in UFC 2 zien we dit jaar weer de befaamde Ultimate Team modus. Via kaarten stel je je eigen UFC team samen in de verschillende gewichtsklassen en ga je het gevecht aan. Om heel eerlijk te zijn zie ik de Ultimate Team modus niet echt meer als uitdagende modus. Elke sportgame lijkt tegenwoordig maar een Ultimate Team te moeten hebben. Ik snap dat er miljoenen spelers zijn die veel lol beleven aan het investeren van geld om een zo goed mogelijk team te verzamelen, maar mij pak je hier niet echt meer mee. Beleef jij hier echter wel plezier aan? Dan is het uiteraard wat voor jou!

Online kent de game twee modi. Ranked Championships en Quick Fight. Die eerste modus kenmerkt zich natuurlijk door ranked matches waarin je tegenstanders krijgt die van jou niveau zijn, terwijl je met de tweede optie snel een potje kan vinden ongeacht je rang. Ik moet zeggen dat de game online stabiel draait, zelf had ik snelle laadtijden en nergens lag of time-outs. Echter ik ben niet goed genoeg voor online potjes en dat resulteert dat ik een aantal keren hard tegen de vlakte ging, ouch!

De knockout modus is trouwens zeker het vermelden even waard. Heb je zin in een snel potje? Probeer dit dan eens een keer! In deze modus krijg je balkjes die je levensmeter voorstellen. Bij elke rake klap gaat er een balkje af en als deze op zijn ga je knock-out. Degene die als eerste twee knock-outs heeft is de winnaar. Oh ja en de commentator is niemand minder dan Snoop Dogg. Wanneer komt dit naar FIFA?

Zweetdruppels tellen

Grafisch is UFC 3 echt een plaatje. De game oogt scherp en kleurrijk. Dit valt vooral op tijdens de shows die voor een match worden gehouden. Laserstralen in alle kleuren van de regenboog schijnen over het publiek (wat er trouwens best goed uitziet) en zweetdruppels zijn te tellen tijdens de gevechten, terwijl bloed bij rake klappen op open wonden door de lucht en op de vloer spat.

Waar UFC 3 een echt applaus voor verdient zijn de laadtijden. Voor het opstarten van een match zit je gemiddeld 15 seconden te wachten, ik kan me op dit moment geen game bedenken die snellere laadtijden heeft. Formidabel!

Perfect?

Je vraagt je wellicht af of UFC3 dan perfect is, daar ik zo enthousiast ben over de game? Nou, nee. Als je dieper naar deze game kijkt en je hebt de vorige delen al gespeeld, dan kom je er achter dat deze game (net als veel andere sportgames trouwens) niet heel erg veel nieuws doet. Op zich hoeft dat ook niet als een game lekker weg speelt, maar in de besturing zit een puntje wat me altijd heeft geïrriteerd en nu nog steeds.

Ik heb het hier natuurlijk over het worstelen. Dit systeem frustreerde me al bij UFC en UFC 2 en bij deel 3 nog steeds. Wanneer je als speler naar de grond wordt gehaald komt er een besturing bij kijken waarbij je vaak je rechterpookje een kant op moet draaien om je tegenstander in de houdgreep te nemen. Wanneer dit je is gelukt (of je tegenstander) dan komt er een soort minigame waarin je je pookje in allerlei posities moet manoeuvreren. Dit systeem is voor mij als speler zeer ingewikkeld en vaak had ik nog steeds het idee dat ik won op geluk omdat ik wist te winnen als ik mijn pookjes maar alle kanten op tikte. Hopelijk gaat men in de toekomst kijken naar een ander systeem!

Conclusie

UFC 3 is wederom een meer dan welkome sportgame. De game ziet er prachtig uit en levert veel intense gevechten. De laadtijden zijn daarnaast zo rap dat EA hier een ovatie voor verdiend. Wel mag gezegd worden dat de game weinig vernieuwing bied en dat de besturing (op de grond) een lastige blijft. Ben je fan van MMA en ben je op zoek naar een nieuwe fighting game? Dan is UFC 3 absoluut het proberen waard!