Met de release van de Xbox Series X|S, verscheen ook The Falconeer in de digitale schappen van de Xbox store. Wat mag je van The Falconeer verwachten? In deze review beschrijf ik mijn indrukken.
Tijdens XO19 zag ik de eerste beelden van The Falconeer. Een third-person aerial combat game. Een genre met een rijke geschiedenis. Een genre waar ik overigens niet echt in thuis ben. Toch was ik erg onder de indruk van de eerste beelden. Na wat research werd me bovendien duidelijk dat The Falconeer door één developer ontwikkeld is. Een man uit ons eigen Nederland wel te verstaan.
Tomas Sala
Tomas Sala zullen sommigen als één van de oprichters van Little Chicken Game Company kennen. De Skyrim-spelers onder ons kennen hem wellicht van het vele werk die hij als mod geleverd heeft. Na jaren gewerkt te hebben aan verschillende games en projecten, vond Sala het tijd om zijn eigen game te gaan maken. Zijn vleugels op symbolische wijze uitslaan om in absolute creatieve vrijheid zijn eigen stempel op het genre te drukken. De afgelopen vijf jaar heeft hij aan The Falconeer gewerkt. Met The Falconeer weet hij, en dan neem ik alvast een schot voor de boeg op mijn conclusie, een prachtgame af te leveren.
Het prachtige Great Ursee
Het decor waarbinnen The Falconeer zich afspeelt is de schitterend vormgegeven open wereld Great Ursee genaamd. Als Falconeer heb je in Great Ursee alle vrijheid om te gaan en vliegen waar je wilt. De map is behoorlijk groot en als je besluit om gewoon eens een rondje over de map te vliegen, dan kun je toch al snel een half uur onderweg zijn. In mijn geval werd dat als snel een uur of vier. Man, wat is er veel te zien en te ontdekken. En die super fijne photomode helpt natuurlijk ook niet om het tempo er in te houden.
Op het eerste gezicht lijkt Great Ursee uit veel water te bestaan. En dat doet het ook. Stille wateren hebben echter diepe gronden en in Great Ursee is dan ook veel te ontdekken. Het is dan ook extra bijzonder om te realiseren dat alles ‘met de hand’ gemaakt is.
We komen hiermee op het eerste sterke punt van de game. De game ziet er schitterend uit. Het water, de weerseffecten, de belichting, de verschillende creatures. The Falconeer blinkt uit in zijn visuele pracht en praal. Zowel op de Xbox One X als de Series X draait de game soepel, waarbij op de laatst genoemde een solide 4k 60fps gehaald wordt. Al visuele pracht en praal wordt ondersteund met goede sounds en over all uitstekende geluidseffecten.
De game is dus mooi en (dat) klinkt goed. Check! Maar wat is er dan allemaal te beleven? En excelleert de game ook in termen van de gameplay en verhaalvertelling?
Als een Falcon zo vrij
De game opent met een korte tutorial. In het eerste half uur worden de belangrijkste game mechanics geïntroduceerd. Je leert iets over Great Ursee, je leert overzicht te houden over de UI en de map en je leert natuurlijk als Falconeer je Warbird te besturen. Want dat ben je, een valkenier die een grote oorlogsvogel bestuurt. Falconeers die er in verschillende classes zijn.
Het vliegen met je Warbird gaat soepel. De controls zijn sensitief, de camerapositie is goed en het overzicht over de zee en de lucht is prima. Al zittende op de rug van de Warbird heb je tijdens het vliegen een aantal tricks tot je beschikking. Zo kun je de vogel een speedboost geven, kun je barrel rolls uitvoeren en kun je voorwerpen uit het water oppakken. Deze drie principes vormen de basis en je zal er in de combats veel gebruik van maken.
Wanneer je eenmaal door de tutorial heen bent, kun je naar elke plek op de map toe. Hoe mooi en satisfying de exploratie is, heb ik je net al geprobeerd uit te leggen. De kern van de game is natuurlijk de third-person aerial combat. De missies die je binnen de verhaallijn kunt uitvoeren, kenmerken zich dan ook door tientallen gevechten die in de lucht uitgevochten worden.
Facties met ieder hun eigen belang
The Falconeer speelt zich af in een vijftal chapters. Tijdens iedere chapter leer je een nieuwe factie uit Great Ursee kennen. Je leert iets van hun geschiedenis, drijfveren en vooral meer over hun visie op Great Ursee en het aandeel dat zij in het conflict dat er woedt hebben. De verhaalvertelling vindt daarbij plaats via enkele in instructies verpakte dialogen die voor de missie plaatsvinden en natuurlijk door de dingen die je in de wereld tegenkomt.
Ieder chapter bestaat uit een reeks aan hoofd- en nevenmissies. Deze missies brengen je op verschillende plekken in de Great Ursee en volgen veelal hetzelfde principe. Of je moet een tegenpartij uitschakelen, of je moet jouw boten beveiligen of je moet cargo veilig stellen. Dat klinkt repetitief en weinig verdiepend en dat is het ook. Het eerste iets mindere punt van de game. Gedurende een uur of 10-15 doe je veelal dezelfde soort missies. Is dat erg? Dat hangt van je smaak af. Vond ik dat vervelend? Nee.
Het in mijns inziens repetitieve karakter van de game wordt namelijk ruimschoots op meerdere vlakken gecompenseerd. In de eerste plaats is het gewoonweg enorm vermakelijk om met de Warbird rond te vliegen. Je komt op prachtige plekken en de besturing is gewoon ontzettend lekker. Daarnaast werkt de combat goed en is er genoeg actie. Je zult ook merken dat de combat nogal uitdagend is (ook op easy) en bovendien ook enig strategisch inzicht van jou, als de Falconeer en je Warbird vraagt.
Achter de ogenschijnlijk eenvoudige en repetitieve gameplay, zitten ook nog wel enkele mechanismes die meer verdieping geven. Zo is het mogelijk om je Falconeer en zijn Warbird van nieuwe snufjes te voorzien, waaronder wat sterkere wapens en abilities. De zogenaamde Mutagens. Hiermee verbeter je bijvoorbeeld de health generation, de speed of de agility. Je Falconeer wordt dus steeds beter. Je kunt dit vrij spelen middels in-game currency (Splinters). Splinters kun je verdienen door allerlei missies te completen, allies te helpen of gevonden voorwerpen bij één van je outposts in te leveren.
Ook een enkele kanttekening te plaatsen
Hoewel de game over de gehele linie soepel loopt, ben ik ook wel wat mankementen tegengekomen. De, in relatieve zin, meest storende is het geregeld wegvallen van geluid. Op verschillende outposts kun je jouw missies ophalen en deze worden voorzien van een dialoog. Het is mij meermaals overkomen dat de voices niet te horen waren of het geluid wegviel.
Een ander dingetje dat geregeld gebeurde was dat de camerapositie bevroor. Mijn Falconeer vloog dan door, kon ik ook nog wel besturen, maar de camera bleef op één punt stilstaan, waardoor ik geregeld mijn Falconeer aan de horizon zag verdwijnen. Dit zorgde enerzijds voor mooie plaatjes, maar anderzijds was het soms ook wel frustrerend omdat ik de missie opnieuw moest starten.
En daarmee kom ik ook tot mijn laatste punt van kritiek. De missies zijn veelal als volgt verdeeld: vlieg een flink stuk naar de betreffende locatie, drop de cargo of val aan, vlieg terug om de missie te verzilveren. Al met al kan zo’n missie toch al snel 10 tot 15 minuten duren. Wanneer je afgaat, en dat gebeurt nogal eens want het is een pittige game, dan begint de hele missie (vanaf instructie) weer opnieuw. Nu hoef ik niet perse bij de hand genomen te worden en had deze opzet ook wel het effect dat ik wat beter na ging denken over mijn strategie. Toch zou ik het, in combinatie met het repetitieve karakter van de game, in deze situaties wel fijn vinden als er een checkpoint zou zijn.
De verschillende kritiekpunten wegen wat mij betreft niet op tegen het plezier dat ik aan de game gehad heb. Daarnaast zal een aantal punten ongetwijfeld met toekomstige patches verholpen kunnen worden.
Conclusie
The Falconeer is een visueel prachtwerk. De open wereld in deze third-person aerial combat game is indrukwekkend vormgegeven en geeft veel vrijheid om naar hartenlust te verkennen. De gameplay is uitdagend, kent gaandeweg de nodige verdieping en speelt lekker soepel weg. Het verhaal dat zich in The Falconeer afspeelt is interessant, maar ook wat moeilijk te volgen en de characters hadden wat meer uitgediept mogen worden. Hoewel de game wat repetitief aan kan voelen, blijft de wereld interessant genoeg en is het de gameplay die The Falconeer wat mij betreft de moeite meer dan waard maakt. Mind blowing is het besef dat deze game door slechts één persoon ontwikkeld is. Twijfel je nog? Check dan de gameplay trailers! What you see is what you get.
