Uit de koker van Sonzai Games is in januari Super Sami Roll voor de Xbox verschenen. Een platformer met de nodige ambities. De redactie van XBNL heeft communitymember YazNL gevraagd om zijn indrukken met ons te delen. Je leest het in zijn review:
Platformer games. Wie is er niet mee opgegroeid? Ik denk met weemoed terug aan mijn kinderjaren waarin ik dolblij was wanneer ik als kleine jongen mee mocht met mijn moeder naar een vriendin van haar. Want daar stond de gloednieuwe NES, met Mario! Later hadden vrienden van mij een Sega Megadrive en daar speelde we dan Sonic the Hedgehog op en ook op mijn pc speelde ik de nodige platform games zoals Zeliard. Op nog latere leeftijd gaf ik de arcadekast in de snackbar veel van mijn zuur verdiende geld, zodat ik hier de nieuwste platformers op kon spelen. Nu, op de Xbox, denk ik direct terug aan bijvoorbeeld Shadow Complex en natuurlijk de Ori reeks. Dus toen de redactie mij vroeg om een platformspel te reviewen, had ik er direct zin in.
Bij een platform game denk ik altijd aan avontuur met een schurk die iets verschrikkelijks heeft gedaan en gestopt moet worden, waarbij mijn personage dan door een mooie kleurrijke wereld rent en springt terwijl er allemaal obstakels op zijn pad verschijnen. De kunst was vroeger om, omdat je niet kon opslaan, een level zo goed te leren kennen, dat je deze zo snel mogelijk door kon rennen zodat je verder kon waar je gebleven was. De high score was voor mij lang niet zo belangrijk.
Dit komt bekend voor
Het verhaal van Super Sami Rol is redelijk simpel. Albert VII wil graag zijn collectie met wat exotische dieren uitbreiden en kiest jouw vriendin als een mooi exemplaar uit. Ze wordt ontvoerd en jij gaat haar redden. Een simpel krachtig verhaal dat ergens een beetje bekend aanvoelt.
Wat is dit nou?
Toen ik de eerste keer het spel opstartte, werd ik verwelkomd door een mooie trailer waarbij Sami, een kruising tussen een dinosauriër type Pokémon en een egel, al rennend en springend door een prachtig gebied heen rent. Al rollend zoefde hij door de wereld heen en met zijn lange plakkerige tong en kon hij zich bijsturen door bijvoorbeeld een tak beet te pakken. Dit alles in mooie Manga-stijl. Supertof!
Het volgende beeld wat ik zag bracht verwarring. Het menu en de kaart waarbij je je level moet selecteren, zag er helemaal niet zo flitsend uit. Sterker nog, dit zag eruit als een kruising tussen een Sonic the Hedgehog-menu en laadschermen en Mario’s manier van verhaal vertellen en levels selecteren. En dat alles in 8bit-stijl. Daar is op zich niets mis mee, maar het contrast met de trailer die je als eerste te zien krijgt, is wel heel er groot.
Hier stopt het niet, want na het selecteren van een level verandert de stijl van het spel wederom. In niets lijkt het nu op de Manga-stijl die je in de openingstrailer zag of in de 8bit-stijl waarin het verhaal wordt verteld. Het is nu een 3D-wereld geworden met platformen die zweven in de lucht, vijanden die een vast pad heen en weer lopen en munten die je kunt verzamelen. Ontdaan van alle omgevingselementen die de wereld laten leven.
Al deze verschillen leveren een voor mij bizar beeld op. Het lijkt erop dat iemand een verhaal heeft bedacht, deze samen met wat schetsen van hoe de personages uit zouden moeten zien heeft gevoegd en drie verschillende teams heeft gevraagd om hier iets van te maken. Afzonderlijk van elkaar zien ze er prachtig uit maar bij elkaar gevoegd is het een groot bijeengeraapt zooitje geworden. Een beetje art-director had hier wat mee gedaan.
Een regelrechte samensmelting
Sami, een blauw rollend wezen met een puntige vacht en een lange plaktong. Een slechterik die dieren verzamelt en jouw vriendin heeft ontvoerd. Dit komt allemaal wel heel erg bekend voor. Is dit niet gewoon een kopie van Sonic the Hedgehog? Sonic, die ook blauw is, rolt en heeft een puntige vacht. En dan lijkt die tong nog een uniek element te brengen maar dan herinner ik me opeens Yoshi, die had ook een plaktong. Het verzamelen van munten, ook dat is een kernelement uit de Sonic en Mario games. En dan de vijand. Die ontvoert dieren, maar kiest speciaal jouw vriendin uit als hoofdprijs: Dr Robotnik meets Bowser zeg maar. Dit alles voelt goedkoop aan. Zoveel elementen lenen van twee andere iconische spellen, dat is geen toeval meer. Er is niet eens een poging gedaan om een eigen origineel verhaal te bedenken en eigen unieke elementen toe te voegen.
Supersnel door de levels heen
Maar laten we vooral naar het spel zelf kijken, dat is uiteindelijk het belangrijkste. Het doel van elk level is om binnen de gestelde tijd van enkele tientallen seconden het einde te bereiken. Dit lijkt makkelijker dan het is, want zoals al gezegd: de wereld zweeft. Dus als je per ongeluk van de rand af valt, ben je af en moet je overnieuw beginnen. En die randen zijn overal.
In de eerste paar levels zijn de elementen nog groot en kan je daar makkelijk overheen rollen. Bruggen verbinden de landelementen en hoewel die bruggen smaller zijn, kan je daar nog best goed overheen. De moeilijkheid zit hem hier nog in het feit dat er vijanden lopen die je vertragen, waardoor het einde qua tijd onbereikbaar wordt. Gelukkig kan je munten oppakken, die per munt een seconde extra tijd opleveren.
Al snel worden de levels moeilijker. De paden die je moet bewandelen worden smaller. Zo smal dat je er eigenlijk niet overheen kan lopen. En hier komt dan tactiek van Super Sami Roll om de hoek kijken. Je moet je dus niet blindstaren op de onmogelijkheid van de wereld. Je moet, om op tijd bij het einde te zijn, zo veel mogelijk van de wereld proberen over te slaan. En hier helpt je tong bij want met deze tong kan jij jezelf vast grijpen aan bijvoorbeeld een zwevend blok en trek jij jezelf naar dat blok toe. Als je dit goed hebt gedaan, sta je daarna op het blok en kan je verder om uiteindelijk bij een grote uil uit te komen, die jou meeneemt naar het volgende level.
Sami moet op yoga
Zo door het level bewegen klinkt misschien makkelijker dan het is. In werkelijkheid is dit spel het moeilijkste platformspel wat ik ooit heb gespeeld. En dat komt voornamelijk door Sami zelf. Sami is namelijk een beetje zielig. Sami kan niet lopen, alleen maar rollen en ook dit doet Sami niet zo goed. Het begint al bij het feit dat je geen kleine “stapjes” kan nemen. Stel dat je een brug over wilt die niet veel breder is dan jijzelf (of zelfs smaller), dan is het belangrijk je even goed te positioneren voordat je aan de oversteek begint. Maar omdat Sami alleen maar kan rollen en het starten met rollen al een flinke afstand kost, is dat vaak een onbegonnen zaak. Sturen tijdens het rollen gaat ook niet echt goed, Sami heeft een grotere draaicirkel dan een Galleon in GOAT Sea of Thieves (en voor de niet SoT-spelers onder ons, die is gigantisch!). Dus manoeuvreren over een dunne evenwichtsbalk resulteert meer dan eens in de dood, waarna je opnieuw moet beginnen.
En lopen is niet Sami’s enige probleem. Zijn nek zit ook vast (tenzij hij stil staat, dan kijkt hij driftig om zich heen). Hierdoor kan hij zijn tong alleen maar recht naar voren schieten. En dat is best lastig als een randje van een werelddeel net onder of boven je zit, want die kan je dan niet te pakken krijgen. En dit komt vaak voor, want wederom: om een level binnen de tijd te halen moet je al springend jezelf aan een element vast grijpen. Maar als je dit net verkeerd inschat, schiet je tong er vlak overheen waardoor je misgrijpt. Het duurt even voordat je tong weer opgerold is, zodat een nieuwe poging wagen langer duurt en vaak ben je dan al voorbij het element gezakt waardoor je wéér doodgaat.
En hier zit voor mij het allergrootste probleem. Doodgaan is een straf. Niet het feit dát je doodgaat, daar heb ik geen probleem mee, maar het duurt ontzettend lang voordat je een nieuwe poging mag beginnen. Als je doodgaat, krijg je eerst een animatie dat dit gebeurd is, daarna een keuze of je nog een poging wilt wagen en als je daarvoor kiest (wat anders!?), krijg je een countdown van een paar seconden voordat je mag beginnen. En normaal is dit geen probleem, maar bij Sami ga je meer dood dan je lief is en als je doodgaat wil je zo snel mogelijk weer een nieuwe poging wagen.
Conclusie
Super Sami Roll is een moeilijke platformer. Met de zeer strakke tijden die je krijgt voor het halen van een level, geeft het spel al aan dat het niet voor de gemiddelde gamer is. Ook het verhaal is erg mager en de omgevingen zijn uitgekleed, waardoor je jezelf niet echt kan inleven. Dit is wel een perfect spel voor speedrunners: er zijn mogelijkheden genoeg om een level zo snel mogelijk door te komen, mits jij je kan aanpassen aan de bewegings(on)mogelijkheden van Sami.
