Review: Starlink – Battle for Atlas

Na verloren hypes als Skylanders en Disney Infinity zou je denken dat het het hele toys to life principe zijn beste tijd wel heeft gehad. Ubisoft neemt met Starlink een risico, maar weten zij zich wel staande te houden?

Starlink: Battle of the toys to life games

Zelf ben ik nooit met Skylanders aan de slag gegaan. Niet alleen omdat de game vooral gericht is op kinderen, maar ook omdat ik een hekel heb aan het feit dat je dus in de winkel allemaal extra poppetjes kan kopen. Poppetjes die je zo de gamewereld in tovert. Poppetjes die zo 5-6 euro per stuk kosten. Als je je dan bedenkt dat er in totaal zo’n 350 poppetjes zijn uitgebracht, wordt het natuurlijk wel een heel duur spelletje (als je ze allemaal zou kopen uiteraard). Ubisoft waagt het erop en heeft inmiddels Starlink uitgebracht, een game (met poppetjes) die zich onderscheidt van de rest door het gebruik van modulaire ruimteschepen.

“Modulaire ruimteschepen?” hoor ik je denken. Jazeker. Laten we bij het begin beginnen…

Mocht je nog niet bekend zijn met de game. Starlink maakt gebruik van fysieke speeltjes die je met behulp van een ‘mount’ op je controller vastklikt. Zodra je dit doet verschijnt dit speeltje op magische wijze in de game. Zodoende kun je tijdens het spelen continu wisselen van schip, piloot, vleugels en wapens. Een vet idee dat best goed werkt.

Tijdens het spelen van de game kun je namelijk op elk gewenst moment wisselen van uitrusting. Even een sneller schip gebruiken om een lange afstand te overbruggen? Geen enkel probleem. Ook hebben alle wapens hun eigen ‘element’ zoals vuur, ijs en zwaartekracht. Ubisoft speelt hier goed op in door vijanden elk hun eigen zwakheden te geven. Je kunt je voorstellen dat je een soort genetisch gemanipuleerde Yeti sneller verslaat met een vlammenwerper dan met raketten die een explosie van ijs met zich meebrengen. Ook zijn er puzzels in de game die gebruik maken van deze elementen en dat geeft net even dat extra beetje complexiteit, waardoor de game ook voor de oudjes onder ons leuk blijft.

Maar is het dan niet zo dat, als je besluit om enkel het startpakket aan te schaffen en niet de extra onderdelen, je dus bepaalde puzzels nooit kunt oplossen? Gelukkig niet, de game is volledig uit te spelen met het startpakket (wel zo eerlijk natuurlijk). En wat nou als je helemaal niks geeft om die fysieke speeltjes? Ook dat is geen enkel probleem, je kunt ervoor kiezen de game en zijn extra’s volledig digitaal te kopen. Scheelt ook weer kastruimte…

Als een kind zo blij

Oké jongens en meisjes, ik moet toch iets bekennen. Stiekem vind ik die fysieke speeltjes best wel leuk, zij het niet dat ze er ook nog eens verdomd goed uitzien. De onderdelen hebben een goede bouwkwaliteit en de details zijn prima én leuk. Zodra je je schip aansluit op je mount gaan de lichtjes van je schip aan en ben je klaar voor de strijd. Tenminste, als je deze in ieder geval niet op je Elite controller gebruikt. Want hoe mooi het ook allemaal mag zijn, houd er rekening mee dat de hele boel behoorlijk wat gewicht met zich meebrengt en vooral tijdens de langere speelsessies ervoer ik dit als ‘niet-al-te-prettig’. Minpuntje dus.

Als we het toch over minpuntjes hebben… De grootste flater die Ubisoft met deze game heeft gemaakt is het volgende. Stel je voor: je koopt de digitale ‘deluxe’ editie van de game, met in je achterhoofd het idee dat je toch nooit de fysieke onderdelen gaat kopen. Na een tijdje krijg je spijt en besluit je toch voor die paar tientjes dat éne vette schip in huis te halen. Je koopt dus een mount en dat schip, sjeest naar huis en installeert de boel nog sneller dan het licht. Je bent blij, als een kind zo blij en spijt heb je zeker niet. Je vliegt een beetje rond en denkt: “Goh, laat ik eens een wapen kiezen die ik bij de deluxe editie heb gekregen, en die ik dus niet fysiek heb”. ERROR. Dat kan dus niet. Ja, echt waar! Als je de mount hebt geïnstalleerd kun je enkel en alleen gebruik maken van de fysieke onderdelen en niet van je digitale aankopen. Hou je portemonnee dus maar goed vast…

Storm voor de stilte

Zonder echt te spoilen, neem ik je even mee naar het begin van Starlink. In de game volg je het verhaal van het zogeheten “Starlink Initiative”-team. Dit is een bij elkaar geraapt zooitje helden en heldinnen die samengeroepen worden om het universum te redden. Het sterrenstelsel van Atlas wordt namelijk bedreigd door een buitenaards ras criminelen dat niet anders wilt dan macht over alles wat los en vast zit. Aan jullie de taak de indringers te stoppen en het verhaal tot een goed einde te brengen, yay! Zo’n verhaal is redelijk basic en voorspelbaar maar weet, ondanks dat de game vooral gericht is op kinderen, mij als volwassen individu toch redelijk te vermaken.

Ik zeg natuurlijk niet voor niets “redelijk”, want op den duur wordt pas duidelijk dat de game ineens wel heel erg gaat lijken op een grindfestijn zoals Destiny of The Division. Alle planeten in de game worden namelijk langzaam overgenomen door de ‘Legion’, de grootste vijand in de game. Om deze planeten te redden moet je basissen bouwen, boorinstallaties opblazen en gigantische robots verslaan. Zodra dit is gelukt wordt er een deel van die planeet bevrijdt en kun je aan de slag met de slagschepen die boven de planeten zweven. Dit doe je op elke planeet, elke keer opnieuw. Net zoals zijmissies en andere opdrachten. Deze zijn vrijwel op elke planeet bijna hetzelfde. Hierdoor gaat alles wel heel erg op elkaar lijken, ongeacht welke planeet je je bevindt.

Gelukkig weet het arsenaal aan wapens, schepen en piloten (die elk hun eigen vaardigheden hebben) een nieuwe soort diversiteit aan de game te schenken. Je kunt eindeloos combineren en nieuwe tactieken bedenken om je vijanden zo snel en zo goed mogelijk tot sterrenstof te doen veranderen.

Het helpt gelukkig dat Starlink prima wegspeelt en dat een volgende beloning nooit ver weg is. Of het nu meer ervaringspunten, een nieuwe plek voor een basis of een handige mod voor een wapen is, een volgende opdracht is altijd om de hoek te vinden. Je schip naar keuze wisselt gemakkelijk van een zweefvoertuig naar een jager voor luchtgevechten. Daarnaast voelen de controls erg natuurlijk aan, waardoor je echt het gevoel hebt dat je het ruimteschip goed onder controle hebt. Wel zul je merken dat je schip behoorlijk wat heen en weer slingert in de ‘hover’ modus, gelukkig biedt de verstelbare aim-assist hierbij een goede uitkomst.

Zoals ik al zei is de game volgens Ubisoft vooral gericht op kinderen, tussen een jaar of 8 to 15 vermoed ik, en dit zie je in bepaalde delen direct terug. Het verhaal is duidelijk en makkelijk te begrijpen, de game is in het Nederlands te spelen en de grafische stijl is onwijs kindvriendelijk. Daarnaast zijn de controls en de combat niet  al te moeilijk en snel  onder de knie te krijgen. De gameplaymechanics echter, die zijn zeker niet voor de poes. Je zult basissen moeten ‘bouwen’ en verdedigen, op verschillende planeten bepaalde resources verzamelen en zijn er door het hele stelsel meerdere levensvormen die je eerst moet scannen en waarvan elke soort hun eigen valuta bezit. Dit zijn mechanics die echt niet voor de jongeren bedoeld zijn maar zich meer richten op volwassenen. Is dit een bewuste stap van Ubisoft?

Naar de sterren en daar voorbij!

Starlink bestaat uit acht planeten die je volledig zelf dient te ontdekken. Ga op zoek naar geheime schatten, nieuwe levensvormen die jouw hulp nodig hebben, flora en fauna en red het sterrenstelsel van al het kwaad! Menigeen vergelijkt de game met No Man’s Sky en dat kan ik me goed voorstellen, want hoeveel kleurrijke ruimtegames zijn er nou eigenlijk? Toch is er een wereld van verschil te bekennen, met als grootste verschil dat er natuurlijk geen oneindig aantal planeten te ontdekken zijn. Jammer? Niet echt, met de acht planeten die er nu zijn heb je meer dan genoeg te doen. Daarnaast zie je dat er veel meer aandacht is besteed aan de omgevingen en hierdoor spatten de kleuren dankzij 4K echt van je scherm, iets wat we anno 2018-2019 ook wel mogen verwachten als je het mij vraagt.

Conclusie

Dus Ubisoft, zegt u het eens. Is dit nou een game voor kinderen of niet? Desalniettemin heb ik me prima vermaakt met Starlink. Naar mijn idee zijn de fysieke onderdelen een beetje overbodig en het feit dat je je digitale aankopen niet kunt gebruiken als je de mount hebt geïnstalleerd is voor mij een groot minpunt. De planeten zien er prachtig uit en de besturing voelt soepel en natuurlijk. Ondanks dat de game redelijk repetitief wordt weet het arsenaal aan wapens en schepen het toch boeiend te houden. Waar ik stiekem op hoop is een collectie aan schepen en piloten exclusief voor de Xbox, zoals de Nintendo versie van de game Starfox bevat. Mijn tip: koop de game lekker digitaal en je vermaakt je de komende tijd prima, totdat Red Dead Redemption 2 of Battlefield V op de mat ligt natuurlijk.

Conclusie voor kinderen

Super vette game, lekker vliegen in je ruimteschip en ondertussen al je wapens snel verwisselen! Echt megacool toch! Vraag maar snel aan je ouders of ze alle onderdelen erbij kopen. Er zit ook een heel spannend verhaal in over aliens die alle planeten willen overnemen, jij moet die planeten beschermen!