Review: Sniper Elite V2 Remastered – Adolf in 4K afschieten

De originele Xbox 360-versie werd goed ontvangen. En zijn opvolgers op de One kregen nog meer lof. Was het slim om een remaster van deze game te bouwen of niet?

Ik ben een fan van de Sniper Elite serie. Sluipen, de juiste weg zoeken, dat fatale schot vuren en dan de ravage in het lichaam op beeld zien. Vooral het plannen en sluipen is wel mijn ding. Ik ben als speler ingestapt bij deel 3, heb daar echt van genoten en vond deel 4 helemaal geweldig. Maar deze had ik nog niet gespeeld.

Sniper Elite V2, de naam verraadt het al een beetje, draait om de beruchte V2 raket. We spelen in de nadagen van de tweede wereldoorlog. Als de sluipschutter Karl Fairburne is het jouw taak om te zorgen dat de ontwerpen van de V2 niet in Russische handen vallen. En dat betekent dat je er alles aan moet doen om deze plannen in handen te krijgen.

Gameplay

Het is een bekende formule, een bekende game maar nu opgepoetst. Je begint met een stap voor stap uitleg in de eerste missie. Hoe zet je boobytraps? Hoe leid je de vijand af? Hoe leg je hem om? Je speelt in third-person, een kijkwijze die mij wel ligt. Maar daarin zien we wel direct de beperking die een last-gen game van meer dan 6 jaar oud heeft. Zolang je rechtop loopt of rent, gaat het wel. Maar ga je in sluipstand, dan voelt het minder natuurlijk. Je character blijft in een hoek staan die niet altijd even gunstig is bij de richting van bewegen die je kiest. Het beperkt je zicht en maakt het schieten soms heel lastig en dat is toch wel een belangrijk iets bij een game zoals deze. Ook het uit dekking schieten zorgt dat je totaal te zien bent en dat men gelijk begint te schieten. Een ander vreemd dingetje is dat je niks kunt gooien als je in dekking zit.

De AI laat ook wel zwakke kanten zien. Zo wordt je soms gespot op plekken door schutters die vele honderden meters verder staan. Op andere moment missen ze je totaal. Wat begint als een stealthy game veranderde voor mij al snel in een ‘gaan en iedereen afknallen’ versie omdat, wat ik ook probeer, ik razendsnel gespot wordt. Ook is hun movement soms wat vreemd. Met het gooien van stenen probeer je ze soms een andere kant op te laten gaan. Maar ook dat lukt maar gedeeltelijk. Soms draait de wacht zich gewoon na drie stappen weer om en dat is toch echt te kort om langs hem te komen. Resultaat? Knallen maar weer. Sowieso is er geen touw vast te knopen aan de reacties van de AI.

Nu snap ik best dat de werkelijkheid wat moet inboeten omdat de game anders onspeelbaar wordt. Maar als er op de begane grond van een museum zo’n 10 van je kameraden worden afgeschoten en er worden granaten gegooid, dan sta je niet op de 1^e verdieping rustig tegen een balustrade geleund alsof er niets gebeurt is. Een opgeblazen tank zou toch de boel in rep en roer moeten brengen maar de AI blijft zelfs in de Sniper Elite stand wat tammetjes rondlopen. Dat soort kleine dingen gebeuren best vaak en halen mij een beetje uit de sfeer van de game.

De X-ray beelden, waar Sniper Elite zo beroemd om is geworden, zijn natuurlijk in dit deel aanwezig. We zien wat de kogel die je afvuurt doet in het lichaam van die onnozele Duitser die in je weg staat. Wat dit deel niet doet, en wat er ook in de remaster niet ingezet is, is het benoemen van het soort schot. Want laten we eerlijk zijn, we gniffelen altijd wel een beetje als er testicle shot in beeld kwam. Dat wordt in dit deel achterwege gelaten. Dit maakt het effect niet minder maar het viel mij wel direct op.

Moeilijkheidsgraad

In de moeilijkere modes krijg je te maken met wind en de mechanica van een schot en mis je veel informatie zoals of je opgemerkt wordt en waar de vijand (door het achterlaten van een silhouet) je het laatst gezien heeft.

Wat men wel mooi in beeld brengt is de windrichting en het effect van jouw ademhaling en hartslag. Zodra je in scope stand gaat, zie je je hartslag en ademhaling in beeld. Is deze te hoog omdat je net een stuk gerend hebt, dan is het onmogelijk om de focus te activeren en zal je moeten wachten totdat alles in ruste is. Tijdens je schot heb je dus de optie om te focussen en je adem te beheersen om zo een beter gericht schot te plaatsen.

Naar mate je verder komt in het verhaal, worden je missies ook lastiger. Ik heb met enige regelmaat een aantal vloekwoorden laten horen als ik toch weer door een andere sniper werd gespot en binnen een schot of 3 klaar was, want je gaat ook sneller neer en hebt geen healthpack om je snel te healen, dat moet de tijd doen.

Je hebt ook de keuze om voor elke missie je loadout samen te stellen. Een rijtje sniperrifles, wat assaultrifles, een paar handwapens waarbij je waarschijnlijk altijd voor de Welrod gaat want die heeft een silencer en een assortiment aan mijnen, granaten en boobytraps. Deze remaster heeft alle DLC in zich en dat betekent ook dat je nu meerdere characters kan kiezen om je missie mee uit te voeren. Wil je een jonge verzetsstrijdster of een ruwe Rus…het kan allemaal. Maar ook daar zit weer een vreemd fenomeen in. Als je de cutscene ingaat, dan krijg je onze eigen Karl weer in beeld. Het had toch niet gigantisch ingewikkeld hoeven te zijn om dan ook je gekozen character in het filmpje te plaatsen.

Beeld en geluid

Ten opzichte van de ongepolijste versie ziet deze er geweldig uit. Op de One X kan je gewoon in 4K tekeer gaan, inclusief HDR. Dus op de opgepoetste graphics heb ik niet veel aan te merken. Vooral de lighting is zeer goed gelukt. Je ziet dat men daar extra aandacht aan heeft besteed om lichtstralen of het vallen van licht op bijvoorbeeld je wapen zo goed mogelijk in beeld te brengen. Nu is er trouwens ook de keuze om te wisselen tussen performance of graphics.

Je ziet wel dat deze game is ontwikkeld in een tijd waarin men minder aandacht schonk aan bepaalde details. Voor velen zal het niet eens opvallend zijn maar als ik in een totaal kapot geknald huis de schilderijen aan de muur zie hangen of die koffer nog in de hoek zie staan alsof hij er net is neergezet, dan voelt dat raar. Ook zien we soms randen om bepaalde objecten of characters ontstaan. Alsof de verscherping een extra lijntje plaatst. Maar over het geheel gezien is deze remaster best geslaagd

Qua geluid is het ook weer een stukje raak en een stukje mis. Wat de game goed doet zijn de algemene geluiden en de sound van de wapens. Die klinken als een klok en een schot lossen is ook een auditief feestje. Waar men de plank misslaat is weer de manier waarop men geluid wel of niet laat horen en het geluid van de AI tegenstanders.

Om je schot te maskeren kan je soms gebruik maken van geluiden uit de omgeving, zoals het klokkengeluid van een kerk. Maar ook daarin zien we rare dingen. Dat geluid wordt getriggerd als jij een bepaald gebied betreedt. Loop je twee stappen terug, dan stoppen de klokken weer.

Wat het tweede mist is dat je de afstand van die tegenstander niet kan peilen met het geluid van de stemmen die zijn te horen. Soms zitten vijanden op meer dan 60 meter afstand en klinkt het nog alsof ze naast je staan te roepen. Wat ook een mis is, is de repetitie van de zinnen die men gebruikt. Gelukkig heeft men er wel voor gekozen om de authentieke talen te gebruiken maar je hoort wel heel vaak hetzelfde.

Modes

Deze remaster heeft alle extra’s en modes in zich. Van co-op, waarin je de hele campaign ook met z’n 2en kan volbrengen, tot de befaamde mode waarin je de Fuhrer kan omleggen. Deze is best leuk om te doen. Hij is redelijk compact maar best lastig omdat die verdammte fuhrer constant uit beeld rent.

Maar ook een multiplayer en een challenge mode waarin je waves met vijanden mag raken. Dit alles om hoog op een leaderboard te mogen staan. Helaas is het mij niet echt gelukt om iets van de multiplayer te testen omdat de matchmaking simpelweg niemand vond. Niet vreemd want de game is pas vandaag uit.

Conclusie

Remasters zijn altijd een beetje tricky. Zitten gamers op een oude game te wachten, ook als er een nieuw verfje overheen is gegooid. Aan de andere kant zijn er genoeg ‘nieuwe’ gamers die deze oudere games nooit gespeeld hebben. Voor hen is het gewoon een nieuwe ervaring. Dat laatste geldt, in het geval van Sniper Elite V2 Remastered, ook voor mij. Als fan van de serie moest ik deze dan ook spelen en hopen dat hij mij zou bevallen.

Ondanks alle bovenstaande kritiek kan ik niet anders zeggen dan dat ik mij er wederom behoorlijk mee vermaak. Grafisch laat de game mooie verbeteringen zien en het neerknallen van Duitsers of Russen in dit geval, blijft met de X-ray visie toch nice. Helaas zie je tussen al het pracht wel de tekenen des tijds. De besturing is soms lastig te begrijpen en mist wat soepelheid. Ook de AI gedraagt zich wat eigenaardig en bij tijd en wijle heel onlogisch. De hele game is op vlakken een hit en op vlakken een mis. Maar gezien de prijs, net geen 35 euro, is hij voor de fans het meer dan waard om gespeeld te worden.