Review: Shadow of the Tomb Raider

Na jaren wachten is het eindelijk zo ver voor het derde deel sinds de reboot van Tomb Raider in 2013, Shadow of the Tomb Raider! Is dit derde deel enkel het vorige deel in een nieuw jasje, of is het toch iets meer dan alleen andere omgevingen? Je leest het in deze review!

Tomb Raider is een franchise wat ik eigenlijk vanaf de eerste game al speel (dus sinds de jaren ’90). In 2013 was ik dan ook zeer blij dat er een reboot kwam gezien de franchise een beetje in een slop raakte. Er werd een nieuwe, wat schuchtere en onschuldig uitziende Lara Croft gekozen die gelukkig een stuk realistischer was dan al haar voorgangers. Na het genot van Tomb Raider in 2013 kon ik in 2015 ook aan de slag met Rise of the Tomb Raider. Een fantastische game met hier en daar nieuwe gameplay elementen en verdere ontwikkeling van Lara Croft als persoon. Nu mogen we dus met een ”derde” deel aan de gang, Shadow of the Tomb Raider. De titel suggereert al een soort onheil in de game en dat is ook vrij terecht. De wereld gaat namelijk langzaam naar de klote.

Het verhaal zonder spoilers

In Shadow of the Tomb Raider ben je terecht gekomen in Zuid-Amerika om op zoek te gaan naar een Mayaanse relikwie die te maken heeft met jouw vader en de paramilitaire organisatie Trinity. Deze militaire organisatie is op zoek naar dezelfde relikwie om de wereld opnieuw te kunnen schapen (”Remake the world”). Ik wil er verder niet heel veel over kwijt om te spoilers te voorkomen. Het verhaal gaat in de kern ook over Lara zelf en haar innerlijke strijd betreffende het vinden van relikwieën en de eeuwige zoektocht naar de dood rondom haar vader en moeder. Hier kregen we in eerdere games ook al mee te maken.

Het is in deze game qua emotie heftiger dan voorheen. Ik vind dat de game erg goed slaagt om deze innerlijk strijd in beeld te brengen en ook om een dubbele lading te geven aan ”Shadow of the Tomb Raider”. Het gaat echt, onder de oppervlakte van het grotere verhaal, om de schaduwzijde van haar rol als relikwie-jager. Kortom, een goed verlengstuk van de vorige twee games waar we dit ook goed in beeld zagen.

Het verhaal is verder boeiend genoeg om jou ook op avontuur te willen laten gaan. Omdat we Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider al hebben gehad, zijn we geen tijd kwijt aan de introductie van personages. Dit zorgt voor een goed tempo in de game, vooral aan het begin. De main quests in de game blijven interessant, maar de sidequests variëren. Ze voelen soms logisch aan, maar soms ook als fetch-quests.

Het audiovisuele toppunt van gaming!

Dan komen we bij het punt aan waar deze game mij totaal omver heeft geblazen… de audiovisuele kwaliteit. Het lijkt soms echt alsof deze game uit de toekomst komt. De graphics zijn zo bizar goed, dat ik meerdere keren ben blijven staan om gewoon te kijken naar de wereld waar jij je in bevindt. Duizenden bladeren, planten, bomen, lianen, insecten, modderstroompjes en nog veel meer wordt er op je beeldscherm getoverd. Shadow of the Tomb Raider loopt op de One X op een native 4k resolutie en dat is goed te merken.

Er is gewoon zo veel detail aanwezig, dat je soms niet weet waar je moet kijken. Naast de gebieden in de jungle heb je bijvoorbeeld ook lokale dorpen waar je loopt en daar leeft de hele wereld om je heen gewoon. Iedereen gaat zijn eigen gangetje, er zijn veel objecten om het geheel gewoon levendig aan te laten voelen. Ook het geluid is van ongekend niveau. Ik stond in deze game wederom versteld van de stemacteurs die het voor elkaar krijgen om leven te geven aan de personages. Er zit zoveel emotie in, dat het echt een meeslepend verhaal wordt.

In het kort. Als ik de audiovisuele kwaliteit een cijfer mocht geven van 1 tot 10, had het een 11 gekregen.

Verbeteringen in de franchise

In dit derde deel viel mij gelijk op dat één van mijn ergerpunten uit Rise of the Tomb Raiders is aangepakt. Ik vond namelijk dat er teveel shootouts waren in de voorganger. Gewoon eindeloze schietgevechten zonder echte reden waarom dat gebeurt. In Shadow of the Tomb Raider is dat gelukkig beperkt. Het draait meer om het ontdekken, het reizen en oplossen van puzzels. Met de gevechten die er wel zijn krijg je meer middelen aangereikt om in alle stilte jouw vijanden te elimineren. Denk aan verschillende pijlen, maar ook het gebruik van modder! Je kan geheel ”Predator”-stijl modder op je smeren zodat je minder opvallend bent en geheel onzichtbaar als je tegen muren staat die begroeid zijn met planten. Hierdoor wordt het misschien ook wel makkelijker in de game om vijanden neer te halen. Toch wordt het moeilijker genoeg gemaakt nadat de game verder vordert.

Over moeilijk en makkelijk gesproken. De game geeft jou als speler de optie om meerdere aspecten van de gameplay op moeilijkheid aan te passen. Vind jij de puzzels makkelijk, maar de vijanden moeilijk? Dan zet je de puzzels op ”hard” en vijanden op ”easy”. Maar vind jij de puzzels juist moeilijk en de vijanden te makkelijk? Dan zet je de puzzels op ”medium” of ”easy” en de vijanden op ”hard”. Erg handig voor degenen die toch meer uitdaging zoeken.

Het maken van jouw eigen items is naar mijn mening iets simpeler en daarmee ook beter gemaakt. Er zijn nu ook handelaars in de game aanwezig zodat je wat makkelijker bepaalde grondstoffen kunt kopen of handige items. Het is simpel gehouden en dat is maar goed ook. De game draait immers niet om het verzamelen van zo veel mogelijk geld.

Het kiezen van jouw vaardigheden is qua inhoud redelijk hetzelfde als in de vorige games. In de praktijk is het echter wel beter, want je kan nu wat eerder de vaardigheden vrij spelen die jou beter liggen. Daarbij zit er dit keer ook wat meer variatie in.

Hang de fotograaf uit

Een geweldige toevoeging aan deze game is de ”Photographer mode”. Je kan dan jouw game pauzeren en vrij met de camera spelen om een screenshot te maken. Naast het pauzeren van de game en de stand van de camera kan je ook spelen met scherpte, diepte van jouw focus, filters, het logo van de game, kaders, helderheid en verzadiging van de kleuren. Erg leuk dus! Al helemaal gezien deze game zo prachtig is in 4k! Ik ben al benieuwd naar de eindeloze stroom van wallpapers die mensen met deze optie gaan maken. Helaas heb ik nu nog niet de optie om mijn eigen foto’s aan deze review toe te voegen in verband met het embargo.

In de categorie ”wat missen we niet?”

Dan gaan we over naar de categorie ”wat missen we niet?”. Nou, we missen dus niet het teveel aan gilletjes, kreetjes en andere random geluiden uit Lara’s keel. Het is gelukkig beperkt en alleen maar logisch wanneer ze kreunt omdat ze moeite heeft met het beklimmen van een rots.

Wat missen we nog meer niet? De expedition cards en microtransacties! Yes! Opgerot met die waardeloze toevoeging in Rise of the Tomb Raider! Shadow of the Tomb Raider draait om de singleplayer campaign en niet het idee van dingetjes kopen met echt geld.

Tot slot. We missen geen vorm van multiplayer! Er hoeft helemaal geen online multiplayer in een game als de singleplayer je genoeg vermaakt! Hulde dus voor de ontwikkelaar om deze bovenstaande keuzes te maken.

Kleine details van ergernis

Wat weerhoudt mij er eigenlijk van om deze game een 10 te geven? Het zijn kleine dingetjes. Allereerst is er de optie om voice-overs op ”origineel” te zetten voor meer ”immersion”. Dus mensen praten bijvoorbeeld Spaans in plaats van Engels, wat nogal logisch is voor Zuid-Amerika. Het is echter raar als Lara gewoon in het Engels naar hen terug praat en dat zij het dan verstaan. Al helemaal de meer lokale en inheemse dorpen. Die kunnen echt geen Engels verstaan. Dus dat is ”quirky”, een beetje onwennig.

Mijn tweede punt is dat het realisme zo goed mogelijk wordt nagestreefd. Echter vind ik Lara Croft nog altijd iets te bovenmenselijk sterk en lenig. Ik snap dat zij jaren aan training heeft gehad. Maar je gaat een vent van 120kg met volle pantser aan, niet vanaf een rand naar beneden trekken terwijl je eigenlijk half dood bent. Het komt niet vaak voor in de game, maar het zijn wel die kleine dingetjes waarbij ik denk ”oh ja, het is een game”.

Wat ook nog sterker mag, is de reden om crypts en tombes te bezoeken. Je krijgt wel beloningen voor jouw werk. Maar eigenlijk is Lara Croft al sterk genoeg om op ”normal” alle vijanden uit te schakelen. Ook de extra informatie bij nieuwe sterkere items is niet heel uitgebreid. Het is prima om er geen statistieken festijn van te maken zoals Destiny, maar het mag wel iets duidelijker worden aangegeven.

Conclusie

Shadow of the Tomb Raider is voor mij het absolute toppunt van gaming in zijn geheel. Waar ik eerst dacht dat het simpelweg Rise of the Tomb Raider zou zijn in een ander jasje door andere omgevingen, is dat het niet. Dit is echt een verbetering. De lat ligt nog hoger. De game is nog mooier, nog meeslepender en nog leuker om te spelen. De graphics zijn gewoon ongekend goed, maar de game an sich qua verhaal en tempo is ook van ongekend niveau. Zuid-Amerika wordt prachtig in beeld gebracht en de lokale culturen zijn indrukwekkend. De teams van Crystal Dynamics en Eidos Montreal hebben hard gewerkt en wat mij betreft hun pièce de résistance geleverd.