Rainbow Six: Siege is een waardige game in de Rainbow Six franchise. In de aanloop naar de game toe had ik een gemixt gevoel. Het zag er uit als een game die ik wil spelen, maar hoelang blijft de game leuk?
The basics
In Rainbow Six: Siege speel je met zogenaamde Operators uit verschillende tactische units van over de hele wereld. Zo zijn er onder andere SWAT, GIGN en GSG 9 counter terrorism teams om uit te kiezen. Elke unit heeft 4 Operators waar je uit kan kiezen, twee aanvallers en twee verdedigers. De aanvallers zijn logischerwijs uitgerust met flashbangs en ‘breach charges’ om de verdedigers te verblinden en via de breach charges gaten in muren en deuren te blazen. De verdedigende kant heeft middelen om dit tegen te werken zoals prikkeldraad en de mogelijkheid om muren en deuren te verstevigen. De gadgets verschillen per Operator zodat je niet altijd maar hetzelfde aan het doen bent, wat de speelbaarheid zeker ten goede komt.
De operators kun je vrijspelen door ‘renown’ punten te spenderen. Deze punten ontvang je eigenlijk continue in de game, of je nu een multiplayer potje doet, co-op of de trainingsmissies, je krijgt ten alle tijden renown punten toegekend. Deze punten kun je ook spenderen op wapenmodificaties, zo kun je er een scope opzetten of een foregrip bijvoorbeeld. Ook zijn er renown boosters die je kan inzetten om een bepaalde tijd meer renown punten krijgt. Natuurlijk kun je deze booster ook kopen in de vorm van microtransacties. Gelukkig is dit absoluut niet nodig om te doen, het is een extraatje en geen pay to win situatie.
Tactisch of sterf
Er zijn in deze wereld twee type shooters: de run & gun games à la Call of Duty en de tactische shooters zoals Battlefield en Ghost Recon. Rainbow Six: Siege hoort zeer zeker bij de laatste categorie. In deze game kun je niet zomaar een deur intrappen en als Leeroy Jenkins naar binnen rennen. Het kan wel, maar je haalt de drempel van de eerste deur waarschijnlijk niet eens. Tactiek en communicatie, daar draait het om. Je hebt 100 health en daar moet je het mee doen, je health regenereert niet zoals in CoD of andere run ’n gun games. Eén headshot en je bent dood, klaar. Rainbow Six vergeeft je geen fouten en houdt je handje niet vast, je moet er zelf van leren.
Aan het begin van elke ronde mogen de aanvallers met een soort afstand bestuurbare autootjes de verdediging gaan bespieden. Maak hier gebruik van en zoek zo snel mogelijk uit waar de bom of gijzelaar is. Check waar de verdedigers verstevigingen aanbrengen en communiceer dit met je team. Als je eenmaal weet waar je moet zijn als team kun je een plan maken hoe je de aanval gaat uitvoeren. Ga je van twee kanten vol in de aanval of plaats je breach charges op plekken waar je zelf niet naar binnen gaat om verwarring te veroorzaken. Als iedereen zich aan het plan houdt dan heb je een grote kans data je wint. Speel je met random mensen die geen headset hebben, dan wordt het lastig. Het beste speel je met mensen die je kent en die allemaal een headset hebben. Dan is Rainbow Six: Siege op zijn leukst, met vrienden die (liefst) een beetje tactisch kunnen denken.
Online only
In Rainbow Six: Siege is geen echte solo campaign aanwezig. De focus ligt op multiplayer en co-op waardoor jammer genoeg een goede campaign verhaallijn ontbreekt. Er is wel een soort solo modus aanwezig, wat als trainingsmode fungeert. Door de elf ‘Situations’ te spelen leer je met de verschillende operators om te gaan en krijg je renown punten om Operators en meer speelgoed te unlocken. Persoonlijk vind ik het jammer dat er geen verhaal in zit, het is tenslotte een Tom Clancy game. De hele franchise is gebaseerd op de boeken van Tom Clancy dus waarom er 0,0 verhaal in zit snap ik niet helemaal. Zeker als je het introfilmpje bekijkt, dit filmpje kan je samen met de Situations en wat meer cut-scenes echt wel aan elkaar plakken tot een leuke campaign modus. Maar nee, er is gekozen om de focus te leggen op multiplayer en co-op gameplay en ik moet zeggen, dat hebben ze goed gedaan.
In de multiplayer modus speel je met één Operator, waarbij je team bestaat uit 5 verschillende Operators. Je moet altijd een Operator kiezen die nog niet gekozen is, je doet er dus goed aan om zoveel mogelijk Operators vrij te spelen zodat je altijd iets te kiezen hebt. Je speelt zowel als aanvaller en verdediger verdeelt over meerdere rondes, waardoor je een soort kat en muis spel krijgt waarbij je je team tactieken moet aanpassen op de vorige ronde. Het doel verschilt per game die je speelt, de ene keer moet je een gijzelaar bevrijden of juist verdedigen, de andere keer moet je bommen onschadelijk maken of verdedigen. Wat betreft de online connectiviteit is het redelijk goed te noemen. Zelf had ik niet veel problemen, maar ik hoor her en der wat verhalen van mensen die tergend lang moeten wachten op een potje.
Verder is er nog de Terrorist Hunt, waar je solo of met een co-op team losse scenario’s kan spelen. Bommen onschadelijk maken, gijzelaars bevrijden of puur terroristen uitschakelen. Deze scenario’s zijn pittig te noemen, zelfs op de normale moeilijkheidsgraad ging ik herhaaldelijk dood. Meestal door de zelfmoordterroristen die op je af komen rennen, wat erg irritant is als je met veel pijn en moeite binnen bent gekomen. Gelukkig zijn het er niet veel per scenario en hoor je ze voordat je ze ziet, maar het is best vervelend als je opeens wordt opgeblazen door een muur heen. Deze modus heb ik enkel als lone wolf gedaan en niet met een team. Waarschijnlijk is het met een team wat makkelijker aangezien je meer ogen en, belangrijk, kogels hebt om die fijne zelfmoordterroristen snel om te leggen. Zelf vind ik het fijn om een spel te spelen dat een beetje moeilijk is, teveel games houden je handje vast en zeggen exact wat je moet doen. In Terrorist Hunt moet je het echt zelf doen als je solo speelt. Geen back-up, geen hulp icoontjes, keiharde glorie of keihard falen zijn je enige opties.
Conclusie
In essentie is Rainbow Six: Siege een soort Counter Strike op consoles. Online only, 5 tegen 5, bomb defuse, verschillende rondes waarin je aanvaller of verdediger bent, alles wat Counter Strike ook heeft. Het verschil zit hem in de verschillende klasse Operators die je kunt kiezen waardoor je elke keer weer een net iets andere tactiek kunt handhaven. De spanning en actie zijn elke potje voelbaar, vooral als je je team één voor één dood ziet gaan en je je afvraagt wat je nu moet doen. Je nekharen gaan bijna overeind staan als je door een half leeg huis loopt op zoek naar de tegenstanders. Gelukkig is Rainbow Six: Siege niet een spel die je na een paar uur gezien hebt. Als tactische shooters jouw ding zijn, dan is deze game echt een aanrader. Maak een party met je maten, headset op en je bent zo een paar uur verder.
