Je moet ervan houden, de simulatiegames. Langzaam maar zeker nemen ook deze games een plek in op de Xbox. Sinds vorige week kunnen we met treintjes spelen.
Wie kent ze niet van vroeger. Theme Hospital, Pizza Tycoon en natuurlijk de treinsimulatie Railroad Tycoon. Van deze laatste soort zijn meerdere versies uitgebracht maar nooit voor de Xbox One. Gelukkig is daar nu verandering in gekomen want Railway Empire is uitgekomen.
We spreken over het Wilde Westen. In the good old USA speelden de spoorwegen een hele grote rol in het veroveren van dit grote land. We starten in de 19e eeuw en treinen zo naar de 20e eeuw toe. Van 1830 tot 1940 om precies te zijn. Van de prille eerste locomotieven tot de grote ijzeren paarden, je kan ze allemaal unlocken. Railway Empire kent een rij aan opties waarbij de Campaign vooral in het oog springt en daar heb ik dan ook de meeste tijd in gestoken. We zien zeven regio’s op de kaart en daarin zijn 11 scenario’s verborgen in verschillende moeilijkheidsgraden. Helaas volgt de Campaign niet de exacte tijdslijn maar is meer naar de opbouw in moeilijkheid gekeken. Je start in 1860 maar schiet later weer terug naar 1830 om daar, na de verwoestingen van de burgeroorlog, in het zuiden een nieuw traject op te bouwen. Extra informatie over de tijd waarin je speelt, krijg je door de krantenkoppen die langskomen. Dat geeft wel een leuk tintje aan de game.
Uitleg
De tutorial in de start van de Campaign is handig en duidelijk, temminste voor de basisprincipes. Je leert hoe je stations bouwt, hoe je locomotieven aanschaft en deze tussen de stations laat rijden. Je leert wat er moet gebeuren als twee treinlijnen elkaar treffen en hoe je de wissels dan neerlegt. Dit laatste is direct ook de meest onduidelijke en ingewikkelde operatie in de game.
Hoe het werkt, dat is niet ingewikkeld. Je zet een parallelle baan neer en twee wissels. Daarna zet je seinen neer om er voor te zorgen dat een baanvak maar van één richting benaderd kan worden. Zo passeren treinen elkaar. Maar in de praktijk blijkt dit vaak toch verwarrend te werken, zeker als er meerdere lijnen over één baanvak gaan lopen en je ook nog eens met concurrentie te maken krijgt (die weer een eigen lijn plaatst). Ik kan heel eerlijk zeggen dat ik het niet goed onder de knie krijg. De eerste campaignmissie, die lukt wel. Je hebt een rijtje doelen en die moet je binnen een bepaalde tijd realiseren. Denk aan het verbinden van twee steden en het laten groeien van steden. Red je dat, dan is dat onderdeel klaar en kan je door.
Maar in het tweede deel komen de concurrenten om de hoek. Je wordt dan ineens met gangster-achtige figuren geconfronteerd die op hun beurt criminelen inhuren om je trein te beroven of te bespioneren om je bedrijfsgeheimen te stelen. Deze concurrenten bouwen eigen sporen en juist dat maakt de game soms wat vreemd. Sowieso is het verbinden van stations en het leggen van sporen best wat ingewikkeld. Je volgt niet altijd waarom bepaalde sporen niet gelegd kunnen worden en de kruisingen en omwegen die het systeem voorstelt, zijn ook niet altijd logisch. Ook het rekening houden met bedrijven onderweg, die je weer een eigen station kan geven, om te zorgen dat je bijvoorbeeld koeien geleverd krijgt voor de vleesindustrie of kolen uit de mijnen, maakt het nog ingewikkelder. Zo verbond ik een mijn met een stad en liet de trein netjes tussen die twee punten rijden. Helaas ging de trein telkens zonder lading heen en weer en waarom? Dat weet ik nog steeds niet en dat wordt ook niet goed aangegeven.
Hou de tijd in de gaten
De tijdsdruk is trouwens ook een beperkend onderdeel. Een gigantisch spoornetwerk bouwen, dat gaat niet. Omdat de kaart in secties is verdeeld, is er geen mogelijkheid om een netwerk te bouwen die dwars door de US heen kruist. Ook in de Free Mode is dit niet mogelijk en dat is voor de fervente bouwers best jammer.
De game kent wel een bepaalde diepte. Het is namelijk niet alleen maar sporen bouwen maar het is ook kijken naar vraag en aanbod. Om kleding aan New York te leveren, zal je eerst stof in Baltimore moeten laten aankomen zodat men daar aan de slag kan. Helaas werkt dat maar ten dele. Vaak zie je dat andere steden ook grondstoffen leveren en ineens blijft jouw productie dan staan en wordt er geen kleding meer geleverd. Om dat te tackelen zou je die bedrijven moeten kopen maar dat is best prijzig en gezien de beperkte tijd waarin je ook nog eens andere doelen moet behalen, ontbreekt je de tijd om het kapitaal te laten groeien en dat voor elkaar te krijgen in de Campaign. Hoe dat anders op te lossen, dat blijft vaag voor mij. Ook je concurrentie zit dan nog eens in de weg en eigenlijk zou je die, met de koop van aandelen, moeten overnemen. Maar ook daarin zie je hetzelfde tijdsprobleem. Dat lukt gewoon niet binnen die tijd.
Er gebeuren ook dingen in Railway Empire die ik slecht kan verklaren. Je locomotieven stoppen soms met werken door het gebrek aan onderdelen. Maar hoeveel reparatiepunten ik ook neerzet, dit probleem blijft opduiken en resulteert in een scherm vol met stilstaande treinen en uitroeptekens.
Een ander aspect is personeel. De opbrengsten gaan omhoog als je machinisten, stokers, conductoren en beveiligers in je trein mee laat rijden. Daarnaast kan je ook kantoorpersoneel en de wat vagere mensen inhuren, zoals spionnen of saboteurs. Weer een extra laagje die de game ingewikkelder maakt.
Nog een extra onderdeel is het ontwikkelen van nieuwe technieken en locomotieven. Je verdient punten en daarmee kan je allerlei zaken unlocken zoals een koevanger op je trein of betere wagons.
Ingewikkeld
Nu is een ingewikkelde sim game echt geen probleem mits er duidelijk wordt uitgelegd hoe dingen op elkaar ingrijpen en wat de consequenties zijn van het kopen van een bedrijf of het inzetten van personeel. Ik raak daarin het overzicht redelijk snel kwijt. Het leggen van sporen is best al pittig maar ga je daarnaast ook nog opties geven zoals het bouwen van een universiteit in een stad om meer personenvervoer te realiseren, dan wordt het al snel onoverzichtelijk.
Dit ligt ten dele ook aan de beperking die je hebt met de controller. Met je toetsenbord gaat alles snel en soepel. Met een controller is dat andere koek. Het is veel vaker schakelen tussen het menu en ook daar raak ik soms verstrengeld in het terugschakelen naar de basis voordat ik bijvoorbeeld de trein kan aanpassen. Dit laat wel zien dat een maker veel concessies moet doet bij het omzetten van een pc-game naar een console-versie. Het maakt het allemaal niet makkelijker en sneller.
Sound and Vision
Grafisch kan je Railway Empire best goed noemen. Ingezoomd zie je veel details en de game biedt zelfs een optie om met een trein mee te rijden en vanuit dat oogpunt je omgeving te zien. Erg leuk en goed gemaakt. De muziek en audio is ook dik in orde. Scenario’s en Campaign worden begeleid met gesproken aanwijzingen en achtergrondinfo. Ook je concurrenten spreken regelmatig in de game waarbij de makers de verschillende dialecten en accenten niet hebben vergeten. Een New Yorkse spoorwegbaas heeft ook daadwerkelijk een New Yorks accent. Dat soort details vind ik erg prettig. De muziek is zeer toepasselijk. Het geluid van de honky tonk piano die we uit Westerns wel kennen, zorgt dat je lekker in het Wilde Westen-sfeertje terecht komt.
Conclusie
Het is een sim en dat betekent dat je er tijd in moet stoppen. Zoals eigenlijk bij elke sim zou je een uitgebreide guide ter beschikking moeten hebben. In deze digitale tijd zou dat toch een eitje moeten zijn. Even een PDF op je site zetten met alle aspecten en de echte simfan gaat zich gek lezen hoe de game werkt en wat je moet doen om een zo optimaal effect te verkrijgen. Helaas vinden veel consolegame-makers het niet nodig om die erbij te leveren en moet je eindeloos YouTube filmpjes kijken om het een beetje onder de knie te krijgen. Om een beter en gebalanceerde review te krijgen, zou ik de game eigenlijk nog een maand of twee moeten spelen zodat ik alle aspecten en gevolgen van wat ik doe helderder zou krijgen. Maar helaas heb ik die tijd niet en moeten jullie het met een soort eerste indruk doen.
De game is complex en vind je het geweldig om daar tijd in te steken, dan ga je er vast van genieten. Wat de makers wel zouden moeten doen is de hele tijdsdruk uit de Campaign halen. Laat ons gewoon rustig uitzoeken en vinden hoe we de doelen het beste kunnen halen. Die tijd heb je naar mijn idee niet. Dus je richt je op het lijstje doelen en probeert die te behalen. Dat haalt je vrijheid weg en is te beperkend. Je zou verwachten na al mijn kritiek dat de game niet zo goed zou scoren. Toch is dat niet zo. Het is zeker geen slechte game en aangezien we totaal geen andere treinsimulatie op de One hebben, zet men bij Kalypso wel degelijk een standaard neer. Of het wat voor jou is en in hoeverre je heel enthousiast wordt van Railway Empire, dat hangt totaal van je voorkeuren af. Ben je groot fan van dit soort sim-games, dan moet je deze ook aan je verzameling gaan toevoegen.
Leuke review, maar ik ben nog niet helemaal overtuigd.
Ik vind het fijn dat er nu eindelijk eens wat meer simulatie games naar de xbox one komen.
Wat betreft het ontbreken van een handleiding, dit kan ik alleen maar beamen. Het gebrek aan een handleiding is toch een groot minpunt bij sommige games.
Wat ik verder nog een nadeel vind is dat Kalypso het uitbrengt. Ze staan nu niet bepaald bekend om hun goede dlcs. Veelal veel te duur voor veel te weinig.