Review: Quantum Break – Remedy op z’n best

Sorry vrienden en vriendinnen, de review is iets later dan verwacht. We zouden de game ontvangen van Microsoft maar die gaven niet thuis. Hier een review op eigen kosten.

Er zijn wel eens van die games die je bij een evenement aangekondigd ziet worden en denkt ‘meh, het zal wel’. Quantum Break was voor mij zo’n game. Ik geloofde er niet in, werd ook niet warm van de gameplay trailers en liet alles aan mij voorbij gaan tot de release. Mijn voorgevoel zei ‘meh, middelmatige game’… mijn voorgevoel was onterecht.

Quantum Break, een game van Remedy (bekend van de topgame Alan Wake), vertelt het verhaal over tijdmanipulatie en de gebroeders Joyce. Je speelt als Jack Joyce, wiens broer William Joyce het voor elkaar heeft gekregen om de eerste tijdmachine te maken. De machine creeërt gelijk chaos in de wereld door een scheur in de tijd te maken. Je snapt dat er met tijdreizen een paar paradoxen ontstaan, waardoor alles in de war raakt. Door de scheur ontstaan er ‘stutters’, tijdelijke onderbrekingen van de tijd en dat is niet bevorderend voor het verloop van tijd. Door een ongeluk met de tijdreis-machine wordt Jack Joyce blootgesteld aan Chronon deeltjes die ervoor zorgen dat hij bepaalde krachten krijgt. Een andere man, Paul Serene (vijand in de game), krijgt deze krachten ook. Deze man heeft echter hele andere plannen voor tijdmanipulatie en is er achtergekomen dat de scheuren in de tijd tot iets veel ergers leiden. Dit klinkt allemaal lame en simpel, maar de uitvoering is veel beter dan alleen deze beschrijving.

Wat maakt Quantum Break zo speciaal?

Met een review over Quantum Break is het zaak om niet teveel uit te wijden over het verhaal in verband met spoilers. Het enige wat ik je kan vertellen, is dat Remedy mij niet teleurstelt. Van deze studio verwacht ik kwaliteit en ik heb het met Quantum Break ook gekregen. Het manipuleren van tijd is altijd een rotzooi qua verhaal, maar Remedy heeft het voor elkaar gekregen om er een mooi en complex geheel van te maken met echte hersenkrakers qua gevolg en actie van de tijdlijn. Ik zeg bewust ‘complex’, want Remedy heeft er alles aan gedaan om de wereld een lading te geven. Tijdens je verkenning in Quantum Break, kan je e-mails lezen, audio opnames beluisteren en echo’s bekijken (meestal essentieel voor de vordering van het verhaal) en hier zit de nodige diepgang in. Een personage in het verhaal legde een keer een boekje neer tijdens een cutscene, met daarin wat persoonlijke aantekeningen en dat boek kon je daarna lezen. Ik ben zo’n persoon die dan rustig een kwartier lang alle aantekeningen gaat lezen om zo meer te weten over het personage. Hierdoor krijgt het spel meer diepgang en dat maakt alles des te beter en intenser.

Gameplay is niet altijd uitdagend

Je wordt als Jack Joyce achterna gezeten door Monarch, een bedrijf dat de tijdreis technologie in handen heeft. Hierdoor word je constant geconfronteerd met handlangers en om hen te bevechten heb je in Quantum Break een handjevol krachten. Zo kan je vijanden in een tijdbubbel vastzetten waar de tijd even stilstaat. Je kan snel naar voren teleporteren, of juist even de tijd stilzetten om weg te rennen, zodat je naar een andere plek kan gaan voor dekking. Er is ook de mogelijkheid om een tijdelijk schild om je heen te maken waar tijd stilstaat. Op die manier heb je dus genoeg krachten om je vijanden mee kapot te maken. Later heb je ook wat moeilijkere vijanden, zodat het niet te makkelijk voor je wordt. Er zit ook een vorm van progressie in je krachten. Hoe meer ‘Chronon Sources’ jij verzamelt (die in het level zitten verstopt), hoe meer upgrades je kan kopen. Dit werkt prima en het is niet te complex qua upgrades. Een specialisatie in je krachten hoef je niet te verwachten, maar dat maakt voor deze game totaal niet uit.

Hetgeen wat mij tegenvalt is dat je heel stroef beweegt tijdens shootouts. Jack neemt automatisch dekking bij een object, maar ik heb liever een knop zodat hij bij dat object vast blijft zitten i.p.v. ineens een rare sprong de verkeerde kant op doet. Beweging tijdens shootouts had dus beter gekund. De camera is ook niet altijd even handig. Gezien de gameplay met bijbehorende shootouts toch wel een substantieel deel van de game is, had dit aangepakt mogen worden. Het is natuurlijk ook een kwestie van wennen, maar helemaal soepel is het niet.

Graphics en extra verhaal

Quantum Break had de laatste tijd wat kritieken gekregen omdat ‘720p’ steeds naar voren kwam in tech demo’s. Het belichting-systeem is namelijk op een lagere resolutie gezet om zo kracht te besparen. Dit merk je in de game wel, omdat schaduwen soms pas scherper worden als je er 5 meter voor staat. Soms sta je naast een schaduw en zie je nog vrij veel kartelrandjes. Apart van de schaduwen en belichting, is de rest mooi genoeg. Het stilstaan van de tijd is goed in beeld gebracht, waar je objecten ook opzij duwt als je er tegenaan loopt. Ik vind het echter verder geen technisch hoogstandje op het gebied van graphics, maar dat maakt mij ook niet uit. Wat ik overigens wel een technisch hoogstandje vind, is de motion capture en de uitmuntende kwaliteiten van de acteurs. Je hebt echt het gevoel dat je naar een film zit te kijken. Dat wordt ook nog eens versterkt door het feit dat er na elke act een aflevering komt.

Het gebeurt niet vaak dat een game en film/serie een goede wisselwerking hebben. Laatste game die dat goed deed, was in mijn ogen Enter The Matrix uit 2003, waar je aparte stukjes film kreeg na een level. Dat was dan weer aanvullend voor de film The Matrix Reloaded. In Quantum Break krijg je de keuze om een bepaalde weg in te slaan en aan de hand van jouw keuze wordt een aflevering getoond. Het zou dus zo maar kunnen dat een vriend van je echt een compleet andere afleveringen heeft gezien. De keuze is niet enorm, het is ‘A’ of ‘B’, maar hierdoor wil je wel een tweede playthrough doen. Tijdens het spelen had ik het er al over met mijn collega Rob en oud collega Domingo dat de serie zo’n hoge productiewaarde heeft, dat het een plekje op Netflix verdient. Het tempo is lekker, het vult de game aan, de acteurs doen goed hun best, de cameravoering is prima en de special effects zijn voldoende. Ze hebben niet de minste cast gekozen voor de serie in Quantum Break, want je zult vrij veel acteurs herkennen uit andere series. De serie als extra aanvulling is dus een goede keuze van Remedy geweest.

Minpuntjes

Persoonlijk vind ik het heel jammer dat je in Quantum Break iedereen dood moet schieten. Het verhaal had prima doorgekund als je kon sluipen i.p.v. iedereen een kopje kleiner te maken. Het is leuk dat je de krachten hebt om mee te spelen, maar het lijkt mij dat die krachten ook handig zijn om te sluipen (tijd stilzetten en van dekking naar dekking rennen). Het uitschakelen van je vijanden is ook echt het doel, dus je kan niet verder totdat je iedereen hebt uitgeschakeld. Ik hoop dat ze dit in een eventueel vervolg aanpakken. Verder vind ik op het gebied van graphics de schaduwen hier en daar wat lelijk. Duidelijke kartelrandjes en schaduwen filteren pas op het moment dat je dichtbij komt. Dat haalt je soms wel uit de ervaring.

Conclusie

Tegen alle verwachtingen in vind ik Quantum Break een topgame! Persoonlijk ben ik een voorstander van een goed verhaal en ik was wel wat van Remedy gewend, maar dit heeft mij positief verrast. De gameplay en shootouts worden een beetje door je strot geduwd, maar dat mag de pret niet drukken, want het werkt verder (op een paar bewegingen na) heel goed. Houd je van tijdmanipulatie, een goed verhaal, een goede wisselwerking tussen serie en game? Dan kan je Quantum Break niet laten liggen. Anders moet je even wachten tot het in de uitverkoop gaat.