We keken als Xbox fanaten natuurlijk al heel lang uit naar het vervolg op Ori and the Blind Forest, namelijk Ori and the Will of the Wisps. Nu de game eindelijk uit is, mogen we weer in de wondere wereld van Ori duiken, maar wat treffen we aan in dit tweede deel?
Toen Ori and the Blind Forest uit kwam liet ontwikkelaar Moon Studios zien hoe je een ijzersterke platormer maakt met een vrij emotioneel begin van het verhaal. Gelukkig weet de ontwikkelaar met het vervolg Ori and the Will of the Wisps de kwaliteit hoog te houden en wederom een verhaal neer te zetten die je gerust een emotionele rollercoaster mag noemen. Serieus… het dialoog van een sidequest kreeg mijn ogen al vochtig. Misschien ben ik te emotioneel instabiel op dit moment, maar ik vind het toch behoorlijk knap voor een game die alleen maar wezens voorschotelt die rare geluiden maken.
In Will of the Wisps ga je met Ori naar een heel nieuw bos op zoek naar een vermiste vriend van je. Al snel kom je er achter dat het land wordt geteisterd door een soort plaag. Dat is echter niet het enige. Onze kleine vriend Ori heeft iets tragisch in zijn DNA zitten waardoor er nog meer verdriet door het bos wordt verspreid. De game weet je te grijpen en dat gebeurt niet alleen maar aan het begin. Verder vertel ik hier niet over want het moet allemaal spoilervrij blijven.
Van platform naar iets minder platform en meer actie
Moon Studios heeft het goed voor elkaar gekregen om Will of the Wisps te verbeteren qua ervaring. Ori is namelijk niet alleen meer aan het springen, maar kan ook behoorlijk goed vechten nu en dat voelt goed aan. Elke slag die je maakt voelt goed qua impact en er is genoeg variatie doordat je verschillende ‘shards’ kan kopen waarmee je meer moves hebt om uit te kiezen. Door de extra dimensie van vechten lijkt het geheel een soort symfonie van bewegingen te worden. Je springt, slaat, springt weer, slaat nog een keer en komt vervolgens met een perfecte landing ergens terecht. Het werkt perfect!
Naast het kopen van ‘shards’ heb je ook upgrades waarmee je Ori sterker maakt door bijvoorbeeld meer levenspunten te kopen of extra bescherming tegen vijanden. Je kan maar 3 van deze upgrades tegelijkertijd aan zetten waardoor je kritisch moet kiezen wat jou het meest waardevol lijkt om aan te hebben staan.
Will of the Wisps voelt veel meer free-roam aan dan zijn voorganger omdat je overal quests hebt waar je tussen kan switchen en zelf kan kiezen wat je gaat doen (met gelukkig betere savepunten dan in deel 1). Het bos is door warp-punten vrij snel te doorkruisen als je eenmaal gebieden hebt ontdekt en dat maakt het fijn om deze quests te doen. De sidequests kunnen simpele verwijzingen zijn van verzamelobjecten, maar ook miniverhaaltjes an sich (met emotionele lading dus, ik heb je gewaarschuwd). Sommige sidequests hebben ook echt impact op hoe de wereld er uit ziet waarbij je steeds meer progressie ziet (denk aan het bouwen van hutjes voor bepaalde wezens, de Moki).
Je kan en moet op een gegeven moment gebieden opnieuw bezoeken zoals dat in het Metroidvania-genre hoort. Zo bezoek je bijvoorbeeld het moerasgebied aan het begin, maar nadat je bepaalde vaardigheden hebt ontgrendeld kan je later in de game weer terug om nieuwe hoeken te ontdekken. Het tempo van skills ontgrendelen is lekker. Door de zichtbare quests op de map heb je nooit echt het gevoel dat je niet weet wat je moet doen. Het kan wel voorkomen dat je op een gegeven moment een gebied in gaat waar je nog niet de juiste vaardigheden voor hebt en dus genoodzaakt bent om eerst een andere kant op te gaan. Dat kan lang duren voordat je daar achter komt, maar is door de sidequests en andere zaken geen straf om te ontdekken.
Ongelofelijk design
Waar deel 1 al heel indrukwekkend was, is Will of the Wisps dat nog meer! Uniek character design gaat gepaard met prachtig gemaakte omgevingen in het nieuwe bos waar Ori rondslingert. Er is meer variatie in de kleuren en gevoel van het gebied. Zo heb je drassige moerasomgevingen, maar ook sneeuw-, water- en zandgebieden die allemaal uniek aanvoelen. Elk gebied zit weer vol met collectibles die je kunt pakken, maar de kans is groot dat je zo onder de indruk bent bij je eerste bezoek, dat je later pas echt in de hoeken gaat zoeken.
Ook op audiogebied stelt Will of the Wisps absoluut niet teleur. Het voelt nog altijd heel Ori en toch hoor je weer prachtige nieuwe muziek die de emotionele lading lijken te dragen van sommige gebieden. De muziek bepaalt de toon, het energieniveau en ergens de emotie van het gebied zodat je echt in het moment wordt getrokken. Gooi daar de eerder genoemde prachtige design en visuals bij en je hebt een audiovisueel spektakel van hoog niveau.
Nog iets meer polijsten
Ik heb deze review bewust een paar daagjes later geschreven. Tijdens het spelen werd er namelijk een patch uitgebracht wat de technische performance van de game moest verbeteren. Voordat die patch uit kwam had ik heel erg last van framedrops waar Ori echt hakkelig over je scherm bewoog. Daarbij kwam ook dat als je switcht van je map-scherm naar gameplay, dat het heel stroef loopt. De patch brengt daar verbetering in, maar toch zie je wel dat de game op de Xbox One X in 4k wel moeite heeft als er veel op het scherm gebeurt. De transitie van de map naar gameplay gaat al beter maar duurt ook nog enigszins langer dan je zou willen en het loopt nog niet helemaal lekker. Dit wordt vast verbeterd en is hooguit een klein smetje op een verder fantastische ervaring.
Conclusie
Je voelt ‘m al aankomen, deze game is in mijn ogen fantastisch. Een waardig opvolger van het eerste deel met een audiovisuele ervaring van hoog niveau. Door de bijgevoegde combat is de gameplay een stuk gevarieerder geworden. Deze variatie zie je ook terug in het design waar het nieuwe bos nu meerdere gebieden aanbiedt die qua thema wat verder uiteenlopen dan in deel 1. Het verhaal sleurt je wederom in een emotionele rollercoaster en door het nieuwe quest-systeem zul je meer variatie in kleinere verhaallijntjes vinden die eveneens dezelfde emotionele lading brengen. Ben je fan van Ori and the Blind Forest, dan is Will of the Wisps een absolutie no-brainer. Een game die je gewoon moet spelen als platformer-fan!
