Van de studio achter games als Stranded Deep en The Walking Dead (collection) verscheen begin deze maand een nieuwe titel. In Open Country duik je de wildernis in en ga je helemaal back to basics. Of dat ook goed uitpakt lees je in deze review.
Laat ik maar direct open kaart spelen. Open Country, in haar huidige staat, wil je waarschijnlijk niet spelen. En ook al had ik het wel gewild. Het kon gewoon simpelweg niet. Na een uur of vier spelen in de single player ben ik vastgelopen en kon ik niet verder. Rebooten, oude save files hervatten, schreeuwen tegen de controller. Het had allemaal geen zin. Ik kon de ruimte niet meer uit en kon ook niet verder in de game. Dat de ruimte waar ik vastliep het plaatselijke café was kon de pijn helaas niet verzachtte. Rum en Bourbon werden niet geserveerd en een praatje met de apathisch rondkijkende NPC’s zat er ook niet in.
Dan maar de online multiplayer proberen. Ook geen succes. Op verschillende tijdstippen heb ik verwoede pogingen gedaan om een match te joinen of een match te hosten. Na verschillende keren 10 – 20 minuten gewacht te hebben ben ik met de staart tussen mijn benen afgedruipt. Overigens, de trouwe viervoeter uit onderstaande trailer ben ik eveneens niet tegen gekomen. Maar dat terzijde.
Is dan alles kommer en kwel? Nee.
In de basis biedt Open Country een leuk uitgedacht concept en de introductietrailer in de game weet de sfeer en context goed neer te zetten. Er is zelfs een verhaallijn te volgen. Jouw main character is de beklemmende volgepakte miljoenenstad zat en boekt een enkeltje Open Country. Eenmaal aangekomen in Open Country probeer je in te voegen in de kleine community die daar is ontstaan.
Al vrij snel na de introductietrailer kom je vervolgens aan in Open Country en wordt je op toegankelijke wijze in de open wereld geïntroduceerd. In de eerste paar uur van de game maak je kennis met de survival elementen (dorst, temperatuur, slaap), ga je resources verzamelen en leer je de basis van het craften. Je leert tevens de map te gebruiken en meer over de lokale flora en fauna.
Hier schuilt wat mij betreft de mogelijkheden die de game te bieden heeft. Het verzamelen van resources en het craften van nieuwe materialen is behoorlijk uitgebreid. Er is veel te vinden en lekker er op uit trekken in de open wereld werkt dan ook belonend.
Daarnaast ziet de wereld in Open Country er divers uit. Dichte begroeiing wordt afgewisseld met kabbelende beekjes, grote open meren en prachtige rots- en berggebieden. Hoewel de game verouderd en ongepolijst oogt, zijn er best wel wat momenten dat de landschappen er sfeervol uitzien.
Binnen deze wereld je plekje zien te vinden, je eigen hut bouwen en volledig zelfvoorzienend worden heeft wat mij betreft dan ook (in potentie) de nodige charme. Dat het er dan uit ziet als een ruwe game zou ik mee kunnen leven. Ware het niet dat de game naast game breaking bugs zoals reeds beschreven ook geplaagd wordt door enorme performance problemen
Ongepolijst
Mijn eerste aanwijzing dat het niet goed zat met Open Country kreeg ik al in de eerste minuut. Na het kiezen van je character (man of vrouw) werden vervolgens in de interacties zowel de mannelijke als vrouwelijke voice-overs geladen en gelijktijdig afgespeeld, met als gevolg een onnavolgbare brei aan interacties.
Dat waren de eerste maar niet de enige problemen met de audio die ik tegen ben gekomen. In de vier uur dat ik de game heb kunnen spelen gebeurde het geregeld dat audio scripts niet inladen, voetstappen of geweerschoten niet meer te horen waren, de omgevingsgeluiden weinig differentiatie gaven of dat er, zoals in onderstaande capture, uit het niets harde muziek te horen was (en nee, die komt niet uit de camper). Deze problemen kwamen de sfeer die geprobeerd wordt neer te zetten absoluut niet ten goede.
Naast problemen met de audio, liep het op andere vlakken ook niet altijd even gesmeerd. Zo was het bijvoorbeeld een heel gedoe om een juiste plek te vinden waar ik mijn kamp neer zou kunnen zetten. De controls en het algeheel voortbewegen binnen de wereld voelt houterig en schokkerig aan. De clunky controls worden extra problematisch bij het hunten of bijvoorbeeld het rond rijden op een ATV.
De problemen met de mechanics zou ik wellicht nog wel aan kunnen wennen. Het verschrikkelijk traag laden van textures daarentegen vond ik problematischer.
De problemen met het inladen van de beelden raken aan de core gameplay van zowel het exploreren als het hunten. Voor beiden is natuurlijk overzicht over de wereld van belang en zoals je in bovenstaande capture ziet is het moeilijk hier op te focussen als voortdurend het scherm voor je neus aan het inladen is. Dat maakt exploratie naar voorwerpen die je nodig hebt om te craften weinig aantrekkelijk en het hunten natuurlijk nagenoeg mission impossible. De optimist zal zeggen dat het net even dat extra beetje uitdaging geeft.
Anywho. Het gevolg van de performance problemen en mechanics was dat ik nooit echt goed in de beleving van de game kon komen. Ik werd voortdurend afgeleid door een game die niet naar behoren werkt. Toen daar vervolgens de game breaking bugs in het 4e uur bij kwamen, waardoor ik niet meer verder kon spelen, heb ik besloten het boek Open Country voor goed dicht te doen. Open Country beloofde het virtueel escapisme te bieden waar ik wel weer eens aan toe was, maar de wildernis in Open Country zorgde helaas vooral voor ergernis. Helaas, it is what it is.
Conclusie
Open Country beoogt de ultieme virtuele plek te bieden om uit de alledaagse hectiek van de Westerse samenleving te ontsnappen. De ontwikkelaars weten hiervoor een basis neer te zetten met een game die leunt op survival, crafting en exploratie in een grote open wereld natuurgebied, maar falen in de uitvoering.
De single player mode van Open Country wordt geplaagd door forse performance problemen en game breaking bugs. Van audio bugs tot drops in framerates, problemen met het afronden van quests, ruimtes waar je in vast komt te zitten, tot aan slecht geïmplementeerde lip sync en cluncky controls. Op alle facetten functioneert de game niet naar behoren. Dat ook de multiplayer überhaupt niet te spelen is, doet de game voor mij persoonlijk definitief de das om. Ik kan hem dan ook niet aanraden en er moet wel heel veel gepatched worden wil dit veranderen.
