Review: Mass Effect Andromeda

We zijn nu een kleine week op weg in het wijde heelal. De lang verwachtte nieuwe Mass Effect is er eindelijk. Deze week lieten we er niet één maar twee redacteuren op los zodat we een beetje een evenwichtig beeld zouden kunnen maken. Domingo, de Mass Effect veteraan en Rob, de Mass Effect maagd.

Waar gaat het eigenlijk over Domingo?

Na de drie eerdere delen slaat Mass Effect nu een nieuwe weg in. Geen Shepard meer, geen melkweg, nee, we gaan op reis. 600 jaar op reis welteverstaan. Waar draait Andromeda om? Als we het puur basic houden en even alle bijzaken vergeten, Andromeda draait om de kolonisatie van een nieuw heelal, Andromeda dus. Na 600 jaar kunstmatig te hebben geslapen, ontwaakt ons hoofdpersonage Ryder om erachter te komen dat het beloofde land, of de zeven beloofde Golden planeten in het Helius cluster in Andromeda, nog niet gekoloniseerd zijn. Een alien ras, de Kett, heeft daar een stokje voor gestoken. Aan jou, als Pathfinder, de taak om de kolonisatie tot een succes te maken.

Dat is in een heel beperkte notendop waar het in Andromeda om draait. Ryder wordt tegen wil en dank Pathfinder en dat betekent zoveel als verantwoordelijk zijn voor het bewoonbaar maken van dit stukje heelal. Tel daar de strijd met de Kett, het ontdekken van onbekende technologieën en het omgaan met alle bevriende rassen bij op en je hebt alle ingrediënten voor een gigantisch avontuur.

Waar ben je mee bezig, Rob?

Als de begintune start, lekker bombastisch, dan voel je al dat je een episch avontuur gaat beleven. Zoals alle RPG’s begint Andromeda natuurlijk met het maken van je character oftewel Ryder. Ik noem bewust alleen de achternaam want jij besluit wat de sekse en de voornaam moet gaan worden. Naast dit speelbare character, creëer je ook gelijk een zus (of broer) die de andere rol in de game heeft. Ben je daarmee klaar, dan start het verhaal zoals eerder beschreven. Daar begint bij mij ook een beetje de ‘ellende’ en bij jou Domingo? Zat je hier ook al vast of?

• Ja en nee Rob. De besturing van de game oogt vertrouwd. Zeker voor de Mass Effect veteranen onder ons. Wel komt de game overweldigend over. Er is vanaf het begin zo enorm veel te doen. In het begin ben ik bezig geweest met het ontdekken van de werelden en ik bleef me verbazen over de grafische pracht van de game. Ik snap dat Bioware geen season pass brengt, want deze game zit op zichzelf al vol quests. Quests die dezelfde hoge kwaliteit hebben als die van The Witcher 3. Geen herhalende missies met een flinterdun verhaal maar echte verhalen. In plaats van de hoofdmissies te volgen was ik al snel bezig met het onderzoeken van een moord. Ik ga hier niks spoilen, maar het is fenomenaal hoe moeilijk deze moord in elkaar blijkt te zitten. Want de verdachte heeft zijn eigen verhaal. Maar getuigen ook. En dan is het aan jou om een keuze te maken, want wie geloof je nu echt?

Daar had ik dus best veel moeite mee, Domingo. Dat je al verdwaalt als je deze game begint. Het zit zo vol met verschillende onderdelen dat je al snel door de buitenaardse bomen het bos niet meer ziet staan. Natuurlijk heeft een RPG vaak veel inhoud en is het sowieso al een prestatie om al die skills, die verschillende eigenschappen, de keuzes die je moet maken, om dat een beetje te doorgronden. Maar Mass Effect spant hierin voor mij toch een beetje de kroon. Ik ben nu een een aantal uren onderweg in deze game maar kan nog steeds niet echt chocola maken van al die aanpassingen en skills die je kan gebruiken. Laat staan dat ik kan doorzien of een soldier beter is dan een engineer. Heb je nog een goed advies Domingo?

• Hm, dit is voor iedereen verschillend Rob. Ik sta bekend om mijn Rambo stijl en kies daarom vaak in games voor een aanvallende klasse, denk aan warriors. De soldier kun je hiermee vergelijken, dus hou je van knallen met wapens, dan is de soldier een uitstekende klasse. Maar een soldier laat het bijvoorbeeld weer afweten met biotics, terwijl de engineer daar weer beter in is. Het is daarom lastig om een goed advies te geven. Het enige wat ik kan aanraden is om goed te kijken naar de voor en nadelen van een klasse en te kiezen aan de hand van jouw speelstijl.

Daar zit nu juist mijn gebrek aan kennis. Wat is een voordeel en wat niet. Een soort wizard die je aan de hand zou nemen zou ik geen luxe vinden. Wat ik sowieso pas geleden, na een week spelen, ontdekte is de Andromeda Initiative op het internet.

Daar krijg je door middel van een aantal instructievideo’s een beetje de informatie die ik in de eerste uren heb gemist. Helaas zitten er in de game geen duidelijke verwijzingen naar dit stukje info en dat vind ik echt een gemiste kans. Dit is namelijk zo’n spel waarbij je een guide, aanwijzingen, tips keihard nodig hebt om hem ten volle te kunnen spelen. Om een voorbeeld te nemen, de eerste echte buitenaardse Sudoku puzzel was voor mij totaal abracadabra. Geen duidelijke aanwijzingen hoe je deze moest oplossen, geen voorbeeld en dat resulteerde in faal na faal. Waarschijnlijk kwam daar ook nog eens een bug bij kijken want ik heb de game meerdere keren opnieuw moeten starten om de puzzel sowieso een tweede, derde of vierde keer te mogen doen. Hij was na één keer falen niet meer te activeren. Uiteindelijk, na het zoeken op het grote internet, kwam ik de eigenlijk simpele oplossing tegen. Dat is tekenend voor het gemis aan uitleg in deze game. Je bent in de eerste uren gewoon verdwaald. Dit is het type game die je pas ten volle gaat benutten als er daadwerkelijk ook uitleg over te vinden is. Waar is de tijd dat je een prachtig boekje bij je game kreeg waarin van alles was te vinden. Ik mis dat echt.

• Om terug te komen op je vraag Rob. Ja, ook ik liep gauw vast, want bij zo’n enorme game is een goede uitleg cruciaal en die ontbrak vaak. Een goed voorbeeld hiervan zijn de Sudoku puzzels die je te pas en te onpas tegen komt. De uitleg hiervan bestaat uit vijf zinnen waar je geen chocola van kan maken. Dat had inderdaad iets beter gekund!

Ik kan niet kiezen

Weet je waar ik dat verdwaalde gevoel ook krijg? Bij de vele gesprekken, zoveel informatie die je te verwerken krijgt. Elk gesprek geeft veel keuzes. Hoe reageer je op bepaalde vragen, welk antwoord geef je? Antwoord je met je hart of met verstand. Ik meestal met mijn hart.

• Vaak ga ik ook voor het hart Rob, dit staat voor een keuze vanuit emotie. Maar bij bepaalde keuzes ging ik liever voor logisch. Toen mijn team ruzie kreeg leek een emotionele reactie me niet passend, ik wou een echte leider zijn en ging daarom voor logisch. Met positieve gevolgen.

Toch wel een dingetje want die antwoorden zijn belangrijk. Ze ‘doen’ iets met het beeld wat anderen van jou hebben. Elke keuze geeft je het gevoel dat je er iets mee kan verkloten en dat is dubbel frustrerend omdat het geven van zo’n antwoord ook vaak maar een gok is. Keuzes, keuzes, keuzes, om gek van te worden. Na een aantal uren begin je er iets van te snappen en wordt het langzaam duidelijk waar je eigenlijk allemaal mee bezig bent, tenminste, een beetje mee bezig bent want Andromeda is gigantisch groot en heeft meerdere lagen (of sub missies) waar je jezelf ook nog eens in kan verliezen.

Het kost dus tijd om je weg in de game te vinden, in het menu te vinden. De Journal alleen al (waar de missies te zien zijn) is een baken van wazigheid. Wat ben je nou precies aan het doen? Of waar moet je nou heen? Dat zijn vragen die ik mij in de eerste uren veelvuldig heb afgevraagd. Als het eenmaal wat duidelijker wordt, en dat is eigenlijk na het vestigen van je eerste station, dan begin je ook de omvang van het spel te zien en weet je dat je nog wel even bezig bent om alles te onderzoeken. Er zijn alleen al vier arken, voor elk ras één. De arken zijn de basisstations die als soort entree, immigratie post voor de verschillende koloniën dient. Op deze stations liggen de vele immigranten in diepe slaap te wachten totdat ze geactiveerd kunnen worden. Alleen, we missen drie arken die totaal zijn verdwenen. Shit, nog meer ellende waar je je mee bezig moet houden.

• Leuk dat je erover begint Rob. Die arken zijn dus onderdeel van een zijmissie. Wederom met een eigen verhaal. Nadeel is wel dat deze missie en ook sommige andere missies alleen maar in gedeelten gespeeld kunnen worden. Juist omdat deze missies zo’n boeiend verhaal hebben is het jammer dat je soms na tien minuten spelen niet meer verder kunt en moet wachten tot je een paar andere missies verder hebt gespeeld. Om vervolgens weer hetzelfde te doen.

Grafisch gezeur

Wat vind jij nu van alle kritiek Do? Dat het geneuzel wat we in de eerste dagen op het net te zien kregen en wat ik echt als geneuzel zag. Grafisch is Mass Effect geen hoogstandje, dat is zeker waar. Over de animaties is er onderhand genoeg bagger geschreven door de pers en ja, ze hebben daar best een punt. De animaties kan je het beste als cartoony omschrijven. Het zijn geen geweldig gelikte plaatjes waarbij je soms goed moet kijken of het geen echte filmbeelden zijn. Nee, het zijn overduidelijk getekende characters die we wat onrealistische mondbewegingen zien maken. Maar, om maar eens een Mart Smeetsje te doen, doet dat er veel toe? Nee, dat doet het niet. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen. Het verhaal is waar het in Mass om draait. Neem alleen het effect wat jouw manier van antwoorden geven of beslissingen nemen heeft op deze wereld, dit verhaal, dat alleen geeft al zoveel wendingen, zoveel verschillende manieren van spelen dat je er uren in kan ronddwalen. Dat is toch waar het uiteindelijk om draait, vind je niet Do?

• De animaties zijn inderdaad niet best Rob. En ik snap dat men daar best kwaad op is omdat men lang op deze game heeft moeten wachten. Maar om daar de hele game op af te kraken is niet eerlijk. De game staat garant voor vele uren speelplezier en dat is waar gamen in mijn opinie over gaat. Mensen moeten wel vaker wat te zeuren hebben en volgen elkaar daar snel in op, ik ga daar niet in mee.

De graphics zijn niet geweldig, die zijn gewoon oké. Lekker raggen met je Nomad over een stoffige planeet, het is allemaal overduidelijk tekenfilm. Maar dat alles neem je voor lief als je uiteindelijk de wereld van Andromeda begint te voelen. Als we puur naar de gameplay kijken, vind ik dat niet optimaal. Het schieten, bewegen, in cover gaan, wisselen van wapens, noem het maar op, het voelt allemaal wat grof. Het mist een bepaalde precisie. Hoe vind jij dat Do?

• Ik snap je punt Rob, het voelt inderdaad wat log aan. Op zich wen je daar snel aan, net als de controls. Het wisselen van wapens is wel raar gedaan. Met Y doe je namelijk een melee aanval en door X (is ook herladen) ingedrukt te houden wissel je van wapen. Rare combinatie, als je bekijkt dat LB en RB niet gebruikt worden. Het was fijner geweest als Y gewoon wapen wisselen was geweest en X alleen herladen. RB of RS was een betere keuze geweest voor melee.

Dan de multiplayert, die ik zelf nog niet heb geprobeerd. Het woord is aan jou Domingo.

Multiplayert

• De multiplayer van Mass Effect: Andromeda is interessant. Hier kwam ik mee in aanraking via mijn strike team bureau. In je ruimteschip, de Tempest kun je naar je Strike Team menu. Hier kan je kiezen om zelfstandige Strike Teams op pad te sturen om missies te voltooien of je kan zelf op pad gaan. Een leuke toevoeging is de introductie van de APEX app op je mobiel of tablet. Vanuit deze app kun je je Strike Teams altijd opnieuw op pad sturen als ze klaar zijn met een missie. Strike Teams brengen daarnaast veel credits en loot mee, die je vervolgens kunt gebruiken in de multiplayer. Oke, naar de multiplayer. Het eerste wat me opviel was dat de potjes behoorlijk pittig waren. Niet verkeerd, want met z’n vieren is communicatie hier een pré. Ga je neer, dan wordt het spannend want je teammaten hebben maar een beperkte tijd om je bij te brengen. Aan de hand van meerdere missies probeer je de pot uiteindelijk te winnen. De prioriteit ligt in het overleven van waves. Tussendoor kun je echter ook secundaire opdrachten krijgen zoals het innemen van punten of het hacken van terminals.Door het voltooien van de matches krijg je wederom credits en loot, die je kan gebruiken om nieuwe characters te ontgrendelen. Characters hebben verschillende rassen en wederom voordelen. Zo heb je de Krogan (mijn voorkeur) met een groter schild en extra melee schade. Maar je kan ook kiezen voor de Turian, met de focus meer op biotics. Het is daarom te vergelijken met het kiezen van je klasse. Elke character moet echter wel individueel een level omhoog gaan.Daarnaast kun je uit lootkisten die je verdient extra goodies verkrijgen. Denk aan mods die je extra ammunitie geven, of je leven weer langzaam aanvullen. Ik raad je aan om ze tactisch te gebruiken, want missies kunnen van makkelijk naar moeilijk gaan. Brons is hierbij makkelijk en goud moeilijk.De multiplayer is een aanrader omdat het voldoende uitdaging biedt. Wel raad ik een headset aan omdat communicatie hierbij belangrijk is. Wel vraag ik me af hoelang dit leuk blijft, want de hele tijd waves doen gaat bij mij persoonlijk wel snel vervelen. Tijd zal het uitwijzen!

Conclusie Rob

Na een aantal uren spelen begin ik nu pas het oppervlak van de game aan te raken. Deze game is groot. Heel erg groot. De grote vijand, arken die vermist zijn, verschillende volken die je tevreden moet houden, planeten koloniseren en klaarmaken en daarnaast nog eens de kleinere problemen zoals de eerste moordenaar die misschien wel ten onrechte opgesloten zit. Ga jij dat maar eens uitzoeken Pathfinder! Dat alleen al maakt Andromeda een game waarin je kan verdwalen. Dat is ook wel mijn negatieve punt, als beginner krijg je te weinig informatie en verdwaal je. Zonder internethulp raak je verstrengeld in de vele keuzes en onderdelen en dat is jammer. Hier hoort gewoon een lekker dikke manual bij geleverd te worden, net zoals dat vroegah gewoon was. Verder vind ik de klachten die we op andere media lezen zwaar overtrokken. Opmerkingen van zeer verwende gamers die elke game met beelden die real life zijn willen ervaren maar hierbij even vergeten hoe diep en groot het verhaal is waar je in meespeelt. Op de gebruikelijk vraag Kopkoper, Budgetbakker of Laatmaarlooser kan ik overtuigd zeggen dat het echt een Kopkoper is. Het hoofdverhaal is al genoeg om je vele uren bezig te laten zijn in deze game, al die bijkomende verhalen leveren je nog meer speelplezier op. Meer dan zijn geld waard.

Conclusie Domingo

Mass Effect Andromeda weet de verwachtingen grotendeels waar te maken. De game is inderdaad groot en de graphics zijn zeker toelaatbaar. Daarnaast is duidelijk dat Bioware veel liefde en tijd heeft gestoken in het verhaal dat ijzersterk is. De terugkeer van keuzes sluiten nog steeds nauwkeurig aan en zorgden af en toe voor een brok in m’n keel. Het enige kritieke punt is het ontbreken van uitleg. Hier had meer tijd en aandacht aan besteed mogen worden. De game heeft daarnaast af en toe last van bugs, maar die mogen de pret absoluut niet drukken. De multiplayer is daarnaast zeker de moeite waard om te checken. Mocht je op zoek zijn naar een game met een boeiend en sterk verhaal en houden van de sterren, dan raad ik je aan om de galactische wereld van Mass Effect: Andromeda te gaan verkennen!